"http://www.jalleda.com/images/jalleda3d48x32.png">

22 నవం, 2012

సూర్యోదయం చూస్తాను..

సూర్యుడు తూర్పునే 
ఉదయిస్తాడా ?
తెల్ల బోయేను నేను..
నా కిటికీ ఎప్పుడూ 
తెరిచే ఉంటుందే ?
మరి నాకు ఎప్పుడూ 
వెలుతురు తప్ప సూర్యుడు 
ఉదయించడం  ఎందుకు కనిపించదు  ?

ఏమో మరి..మాకూ అంతే 
తలుపులు తెరిచే ఉంచుతాం..
కాని, ఎర్ర గా, చురుకు చురుకు 
కిరణాల తో గుచ్చుతూ ..మాకూ 
ఎప్పుడూ కనిపించడు ..

వెలుతురు ఉంటే చాలదా?
అని ఒక విసుగు..
రోజూ జరిగేదే కదా 
ఏమిటా మిడిసిపాటు..
ఏమిటో ,ఏదో ఎప్పుడూ 
కోల్పోయిన మొహాలు మావి..

సూర్య కాంతి కి ఒక 
అర చెయ్యి కళ్ళ మీద 
ఎప్పుడూ అడ్డం పెట్టుకుంటాం..
గుచ్చే కాంతి ఎవరికీ కావాలి?

పల్చని తెరలు వేసుకుంటాం 
రంగుటద్దాలు తగిలిస్తాం..
ఒక్కోసారి ఏకం గా 
తలుపులే బిగిస్తాం..

అయినా ,ఏదో సందు 
చూసుకుని ఒకే ఒక 
సూర్య కిరణం ,సూటి గా 
వజ్రం లా మెరుస్తూ కొడుతుంది..

కళ్ళు మూసి ,నిద్ర నటిస్తున్న 
మాకు ,ఇది ఒక కొరడా 
వెలుతురు కొరడా..
అయినా ఎద్దు నడ్డి మీద 

కొరడా దెబ్బ, తర తరాలు గా 
పడుతూనే ఉన్నా,అది ఒక 
హాయి..గా అలవాటు పడ్డాం..
నొప్పి లో కూడా హాయి ట ..

అర్ధం అవలేదూ ? పిప్పి పన్ను 
నొక్కినా, నొక్కక పోయినా ఒక 
హాయి నొప్పి, నొప్పి తో 
సహజీవనం ఒక హాయి..ఒక అలవాటు..

సూర్య కాంతి ని ఒక 
ప్రిసం లో బంధించేం ,చూడండి 
సప్త వర్ణాలు ని తూకం గా 
అమ్మేస్తున్నాం..కొనే వాళ్ళు రండి..

మా ఇంటి కి ఒక సూర్యుడు..
మీ ఇంటికి ఒక చంద్రుడు..
విడి విడి గా విడి పోయి..
పంచుకుందాం..మనం ఒక్కోరు 
ఒక ద్వీప దేశాలం ..మరి..

సూర్యుడు అస్తమించే వరకూ 
వెలుతురు చిమ్మే ఒక బింబం 
ఒకటుందని గ్రహించం..
చీకట్లో వెతుకులాట రోజూ 
తప్పదు మరి..మనకి..

సూర్యుడి ని దేవుడు చేస్తాం..
మన లో దేవుడు ని తరిమేసి 
ఎప్పుడూ వెతకడమే ,ఉన్నది 
పడేసి, ఏమిటో మనం ఇంత 
కళ్ళు మూసుకుని దారి వెతుక్కునే 
మూర్ఖులం..అని అనిపించదూ..

కొంచం కొంచం గా తలుపులు 
తెరచి, అంచెలు అంచెలు గా
కాంతి కి స్వాగతం చెపుదామా?
ఒక్కసారి ఎలాగు 
మనం చూసే శక్తి ని కోల్పోయాం ..

ఒక్కో రోజు అనుకోకుండా 
సూర్యోదయం చూస్తాను..
అలాంటి ఒక రోజు..
తలుపులు తెరిచిన ఒక రోజు ..







16 నవం, 2012

ఎదురు చూపులు...


నిరంతరం

ఏ కథలు చెప్పుకుంటాయో 

ఆ గులక రాళ్ళు,

ఆ నది అలలు..

ఎప్పటికీ

అంతం లేదేమో ..

కాలం ఆగి వినాలి

ఇది ఈ కథ ముగింపు 

అని చెప్పే వరకూ

ఈ నిరంతర కథ 

గల గలా సాగి పొతూ 

ఉండాల్సిందే..

అప్పుడప్పుడు

కథ వినడానికి చంద్రుడు 

కూడా మకాం వేస్తాదు.

చిన్న పసి పాప మొహం లా

నవ్వుతూ, అమ్మ పైట లోకి 

దూరి పొతున్నట్టు..

ఆటలు ఆడుతూ,

ఏమయింది? తర్వాత ఏమయింది

అంటూ, ప్రశ్నిస్తూ ..

మొహం చిన్న బుచ్చుకుని 

ఎక్కడికో వెళ్ళీ పోతూ ఉంటాడు.

నది కి మటుకు 

అమ్మ లాగే ఓపిక ఎక్కువే

వస్తాడు లే, ఈ దొబూచలాటలు..

నాకు తెలిసినవే లే 

అంటూ,,ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతుంది..

అదిగొ అలలు ఎగిసి పడలే..

ఎన్నెన్ని కథలు దాచుకుందో 

ఈ నది తన కదుపులో 

ఎన్నెన్ని చిత్రాలు చూసిందో 

మరెన్ని ఒంటరి రాత్రులు ..

గడిపిందో . ..

ఏమో ....ఏమిటొ..

ఆ కథలు నాకు వినాలని 

కోరిక..

అందుకే 

నేను...ఇలా 

నది ఒడ్డున 

ఎదురు చూపులు...

14 నవం, 2012

చిల్ద్రెన్ డే ట .

ఎన్నో ,అంటే  నిజం గా చాల ఏళ్ల క్రితం..
నవంబరు పద్నాలుగు ,చాచా నెహ్రు పుట్టిన రోజు..
మేం అంటే నేను నా ప్రియ స్నేహితురాలు, ఇప్పుడు ఆడపడచు ,గుంటూర్ ధన్ గారి రవి కోచింగ్ లో మెడికల్ ప్రవేశ పరీక్ష కి కోచింగ్ అని జాయిన్ అయాం.
ఏలూరు నించి వచ్చి, గుంటూర్ లో కోచింగ్. నాకు తెలిసి ,మన ఆంద్ర లో మొట్ట మొదటి కోచింగ్ సెంటర్ అదే..
రోజూ కి రెండు షిఫ్ట్స్ ..
మాది మధ్యాన్నం షిఫ్ట్..
మా బస మెడికల్ కాలేజ్ మహిళా హాస్టల్..
అప్పుడు వారికీ సెలవులు..

మధ్యాన్నం కదా మా క్లాసు , నవంబరు పద్నాలుగు నాడు ,ఒక రిక్షా ఎక్కి ,బ్రాడి పెట్, అరండల్ పెట్, జిలాని సెంటర్, అంటూ అన్ని సెంటర్ లు వెతికేసాం...ఒక్కటి అంటే ఒక్కటి మార్నింగ్ షో ,ఉండదా ? అని..

అప్పట్లో మార్నింగ్ షో లు తక్కువ.

చ..నెహ్రు గారు, ప్రధమ ప్రధాని మీద ఇంతయినా, లేసం అంత అయినా గురవం లేదు, పిల్లలేమే కదా మేము కూడా, ఒక మార్నింగ్ షో ,వెయ్యరా? అంటూ ఓ చికాకు పరాకులు పడి పోయిన జ్ఞాపకం ఎంత బాగుందో??

పసి తనం ,బాల్యం అందరికి ఒక మధుర జ్ఞాపకాల పెట్టె.
తెరిస్తే చాలు ఘుప్పని ,ఇన్ని మల్లెలు, సన్న జాజులు, సంపెంగులు కల గలిపిన ,ఒక  పరిమళం మనసుని ఆవరించు కుంటుంది.

అయినా, మనం ఏమంత పెద్ద వాళ్ళం యామని..
పక్క వారికీ ఎక్కువ మార్కులు వస్తే ,మొహం ముడుచుకునే మన ముఖం..గుర్తుందా?
మొన్న పక్కింటి వారు ,నలభై రెండు ఇంచీల కొత్త టీ వి కొనుక్కుంటే మన మొహం కూడా అలాగే రంగులు మారి పోయింది కదండీ..

అబ్బ ,ఆవిడ నేక్లేస్ సెట్ ఎంత బాగుందో ?నాకు కూడా ఒకటి ఉంటె ,ఎంత బాగుంటుంది..
అనే మన లో, చిన్న ప్పుడు ,వాడి చేతిలో చాక్లెట్ చూసి నోరు ఊరిన మనం కనిపించటం లేదూ..

అక్క కి జ్వరం కాబట్టి స్కూల్ ,కి సెలవు రా, నువ్వు వెళ్ళొచ్చు నీకేమిటి అనే అమ్మ ఆ రోజు ఎలా కనిపించింది..నిర్దాక్షిణ్యం కి మారు రూపు లాగ.

సండే ,అయితే ఏమిటి ఆకలి కి సెలవు ఉండదు కదా ,పద గరిట పట్టుకుని వంటింట్లో కి, వంట వండు అనే ఆయన మొహం కూడా అచ్చం అలాగే లేదూ..

నేను పెద్ద దాన్ని ఎప్పుడు అయాను కనక..

వర్షం లో ఐస్ క్రీం తినాలని, కాసేపు వర్షం లో తడిసి, పిల్ల లకి మటుకు జలుబు లు జ్వరాలు రాకోడదు అని మొక్కు కుంటూ..రోడ్డు మీద నిలిచిన చిన్న మడుగుల లో కాళ్ళుతొక్కి ,ఒక చిన్న ఫౌంటెన్ తెప్పించాలని..

అని కోరుకునే నేను...ఇంకా చిన్న పిల్లనే మనసులో, 
నేనే కాదు...అందరూ, మీరు కూడా..

ఇంకో మధుర మయిన జ్ఞాపకం..మేం రామకృష్ణ నగర్ లో ఒక ఇంట్లో ఉండే వాళ్ళం. పెద్ద ,ఎత్తు అరుగుల ఇల్లు అది...ఆ ఇంటికి మేం ఎప్పుడూ తలుపులు మూసినా గుర్తు లేదు..
రాత్రి కూడా..ఎప్పుడూ బార్ల తెరిచే ఉండేవి..

అమ్మ ,నాన్న , ఆరుగురం పిల్లలం..వెరసి ఎనిమిది మందిమి..రెండు అంటే రెండే గదులు...బెడ్ రూమ్స్ అనేవి..
కాని, మాకు మటుకు, పెద్ద ఇల్లు అది..ఎంత పెద్ద దో ,మరో అరడజను ఫ్రెండ్స్ కూడా ఒక మూల ఎక్కడో కనిపించే వారు..

ఒక రోజు పెద్ద వర్షం..వడగళ్ళ వాన..జ్ఞానం వచ్చేక మొదటి సరి ,వడగళ్ళు చూడ్డం ..

అందరం అమ్మ, నాన్న గారితో సహా అందరం వర్షం లో తడు స్తూ ఒకరి చేతులు ఒకరు పట్టుకుని గుండ్రం గా తిరుగుతూ ,వడగాలు కొన్ని నోట్లో వేసుకుని మరి కొన్ని టి తో ఒకరి నొకరు కొట్టుకుని గంటలు ,గంటలు గడిపేసాం.

వాన కే విసుగు వచ్చి ఆగి పోయింది..కాని ,మా సంతోషం మటుకు ,ఒక జ్ఞాపకాల వాన అయిపొయింది మనసు లో ..

బాల్యం పసితనం.ఆ అమాయక సంతోషాలు ఉండి పోవాలి అండి ,కల కాలం..

అబ్బే ,మనం ఏమంత పెద్ద మనుషులం కాదు లెండి..
పదండి ,మనం చిల్ద్రెన్ డే ట ...

పదండి...సరదాగా గడుపు కుందాం..

సరే మరి ఇవాల్టికి వంట ఇంటికి తాళం మరి..

ఉండనా మరి...





13 నవం, 2012

నా జ్ఞాపకాల మతాబు

ఇవాళ దీపావళి అని కాబోలు 
గాలి బలం గా వేస్తోంది,
ఒక్క దీపం కూడా వెలిగి 
నిలిచేలా లేదు..

ధరలు కొండెక్కి కూర్చున్నాయి..
పొయ్యి మీద కి వెళితే 
పొయ్యి కే ఎసరు, గ్యాస్ ధర  
ఆకాశం అంచులు తాకింది..

పండగ రా పిల్లలు అంటే సెలవు 
నాన్నా ఉండు, ఈ గేమ్ ,
ఆడనీ ,అంటూ లాప్ టాప్ లోనే 
దీపావళి శోభ అంతా ,నా గుండె 
లోనే గూడు కట్టుకుంది.

దీపావళి ఇంక ..
చరిత్ర పుస్తకం లో పాట మే మరి 
కాలం గాలం లో చిక్కుకున్న 
పండగ లు, పర్వాలు..

ఫాస్ట్, ఫాస్ట్...అంతా ఫాస్ట్..
పండగ సి .డి లు,లక్ష్మి 
యంత్రాలు ,వందో, వెయ్యో 
పడేస్తే దొరుకుతాయి..

దేవుడు గుడి, హుండీ లో పది 
వేస్తే సరి, అన్ని పాపాలు 
కొట్టుకు పోతాయి..
అసలు అమావస్య చీకటేది?

అంతా వెలుగు ,జిలుగులు 
మట్టి ప్రమిదలు మట్టి లో 
కలిసి పోయాయి, చైనా 
వెలుగులు ట ,చీప్ గా వెలుగిస్తాయి ట ..

దీపావళి నా మనసులో 
ఎప్పుడూ వెలిగే ఉంటుంది..
అంటూ నిత్తోర్చి 
నా జ్ఞాపకాల మతాబు వెలిగించాను..
ఈసారికి సరే మరి.

12 నవం, 2012

జీవితమే ఒక దీపావళి..

జీవితమే ఒక దీపావళి..


ఇంట్లో ఆనందం వెల్లి విరిసిన రోజు..


మతాబులు పూస్తాయి..


అంటే ఇల్లాలు చక్కగా రుచి గా 

పప్పు,ఒక ముద్ద కూర, ఒక వేపుడు, ఒక రోటి పచ్చడి..


ఘుమఘుమలాడే సాంబారు , తేలికగా రసం, గట్టి పెరుగు,


ఫెళ ఫెళ లాడే అప్పడం, రుచి కి ఓ పచ్చడి బద్ద

వండి ,వడ్డించిన రోజు..


ఇంకో రోజు..


ఒక్క కూర తో సరి పెట్టుకోండి.. 


రుస రుస లే కాకర పూవత్తులు..

క్రికెట్ ఇంట్లో ఆడతావా? నేను కొన్న 

క్రిస్టల్ వెస్ పగల గొడతావా?

బాబు వీపు విమానం మోత..

ఇంట్లో నే లక్ష్మి బాంబులు..

నా పుట్టిన రోజు?గుర్తు లేదా?

కోపం బుస కొట్టింది, పాము బిళ్ళ లు ఇంట్లోనే 

అమ్మాయి స్కూల్ లొ ఫస్ట్ వచ్చిందా?

అబ్బ ..చిచ్చు బుడ్డే..అమ్మా నాన్న మొహాలు.

తమ్ముడి కి ఏడుపు..అన్నీ అక్క కేనా??

చీదేసిన మతాబు..

అమ్మ షొప్పింగ్ బిల్ల్ చూసినప్పుడు...నాన్న మొహం లో

ఎర్రగా సీమ టపాకాయ చిమ చిమ లు..

అక్క కోసం బావ గారు వచ్చేరా ?

అక్క కళ్ళ ల్లో ఏమిటవి? విష్ణు చక్రాలా?

ఇంక హొం వొర్క్ చేయని రోజు..తమ్ముడు 

నేల మీద పడి పోయి చేసే ఆక్షన్..కడుపు నొప్పి అంటూ.

భూచక్రమే అది మరి...మా ఇంట్లొ..ప్రతి ఇంట్లొ..

ఇలాంటి ఎన్నో , సంతొషాలు

ప్రతి రోజు..

జీవితమే ఒక దీపావళి ...

సరదా, సరదా ,గా ,మీ కోసం...

దీపావళి .శుభాకాంక్షలు..

9 నవం, 2012

వృత్తాలు ...


నాకు  వృత్తం అంటే భలే ఇష్టం..
చిన్నప్పుడు గిర గిర తిరిగి, 
పరికిణి లో కూర్చుంటే వచ్చే 
బుంగ లాంటి వృత్తం భలే ఇష్టం.

చేతులు ,చేతులు కలుపుకుని 
ఆడ పిల్లలం అందరం, పాట లు 
పాడుతూ, ఒక్కసారి వృత్తం లో 
కిల కిల నవ్వులతో కూర్చోడం..

అదేమిటో ఆ ఆట పేరు లేదు,
ఆట ,పాట కలిసిన చిన్నారి 
చిలిపితనం ,చురుకుతనం 
కల గలిపి ఒప్పుల కుప్ప ఆటేనా ?

ఇంకా అక్షరం కూడా ఒక వృత్తం..
అమ్మ లో అ ఒక వృత్తం..
ఒక సున్నా చుట్టి, అందులో 
అక్షరాలు వెతుక్కో మన్నారు..

ఆశ్చర్యం గా ప్రతి రోజూ ఒక 
వృత్తం, పుట్టిన సూర్యుడి తో 
మొదలు, రాత్రి అంతం ఒక 
ఉదయం కి ప్రారంభం..ఎక్కడ ఆగదు.

వసంత కాలం, మరో కాలం తో
చెట్ట పట్టాలు కట్టి ఆడుతూ,
గ్రీష్మాలు ,వర్షాలు హేమంతాలు 
ని చుట్టి, మళ్లీ వసంత కాలం కే ..

ఎన్ని ఆటలు ఆడినా ఆ వృత్తం లోనే 
నాకు వృత్తం అంటే అందుకే ఇష్టం..
మొదలు ,తుది కలిసి పోయే 
పరుగు కి అంతం అంటే అలసటే..

కాలం ఒక వృత్తం, తన చుట్టూ తాను 
తిరిగే భూమి ఒక వృత్తం, ఘనిభవించిన 
వృత్తం..మూడు వందల అరవై ...ఒక 
వృత్తం లో కోణాలు, రోజులు కూడా..

చంద్రుడు కూడా ఒక ఆట ..
కరిగి పోయే తనని పట్టుకునే ఆట 
ప్రతి పున్నమి కి తనని తాను 
చేరుకుని, అమావాస్య కి దొంగ అవుతాడు..

కాలాలు, ఈ జగం ,ఈ ప్రకృతి అంతా 
ఒక వృత్తం లో ఇమిడి పోయాయి చక్క గా..
ఎంత పెద్ద  వృత్తమో, మొదలేదో 
తుది ఏదో ,తెలియదు ..నేనేక్కడో ?

గెలుపు,ఓటమి లు ఉండవు..
ఈ పరుగు పందెం లో,
మొదలు చేరుకోడానికి,
చివర చేరుకోడానికి అట్టే తేడా లేదు.

అందుకే నాకు వృత్తం అంటే ఇష్టం..
ఈ జగతి అంటే ఇష్టం..ఈ ప్రకృతి 
అంటే ఇష్టం..అంతా ఈ వృత్త 
పరిధి లోనే, ఈ పరిధిలోనే...అంతం..





ప్రేమ అంటే ఏమిటి??

ప్రేమ అంటే ఏమిటి??

అని ప్రశ్నించాడు అతడు

ప్రేమ ఎన్ని రకాలు??

ప్రేమ ఒక్క సారే పుడుతుందా?

లేక మళ్ళీ మళ్ళీ నా?

నాకు ఈ విశ్వం అంతా ప్రేమే 

కనిపిస్తుంది..

మరి నువ్వు ఏ ప్రేమ


గురించి మాట్లాడు తున్నావో? 

గాలి ప్రేమ గా వీస్తుంది, అందరిని 

ఒక్క లాగే పలకరిస్తుంది..ప్రేమిస్తుంది.
.
వెలుతురు,వెన్నెల అందరికి 

ఒక్క లాగే ,కురిపిస్తాయి ప్రేమగా, 

భూమి ప్రతి రుతువు కి

వన్నె చిన్నెలతో, కనువిందు చేస్తూ 

ప్రేమిస్తుంది అందరిని ఒక్క లాగే

ఈ రుతువు ,ఈ రొజు, ఈ రాత్రి కి 

ఇక చాలు అని ఏనాడు..అనుకోవు..అవి,,

ప్రేమ ఒక భావన ,ఒక స్థితి ,ఒక అస్తిత్వ

కారకం..

మరి నువ్వు ఏ ప్రేమ గురించి 

మాట్లాడుతున్నావో

మౌనంగా అతడు కదలి పోయాడు 

ఒక్క సారి కళ్ళూ తెరచి చూడాలి మరి..

ప్రేమ కోసం

మూసిన కళ్ళు ని తెరచి.

1 నవం, 2012

ఒక సూర్యోదయం ,ఒక సూర్యాస్తమయం..ఇవ్వండి చాలు.

మాకు ఒక మామూలు, సూర్యోదయం..
ఇంకో సూర్యాస్తమయం..చాలు.
కాలం ఒక చక్రం ట..
రోజూ లాగే ఒక సూర్యోదయం ,ఒక 
సూర్యాస్తమయం..ఇవ్వండి చాలు.


వసంతాలు, కోకిలలు, ఆకు పచ్చని 
లేలేత చివుళ్ళు, కిచ కిచ పిచుకలు,
ఘుమ్మనే మల్లెపూలు, తీయ తీయని 
మామిడి పళ్ళు, చిక్కటి స్నేహాలు 


అన్ని కరువై పోయే రోజులు , వచ్చేసాయా?
పోస్ట్ అంటూ అరిచే పోస్ట్ మాన్ ,ఒక ఆత్మ 
బంధువు, ఆ రోజులిక రావా?
బాబూ ,ఆటలింక చాలు, చీకటి పడింది 
అని అమ్మ ముద్దు పిలుపులు ఇంక లేనట్టేనా?

ఇంట్లోనే అన్ని ఆటలు ,అసలు ఆట కి 
పీరియడ్ లేదు జీవితం లో, నేటి 
పిల్లలికి ,ఇంకేం ఆట పాటలు?
రోజు కి కొత్త ,కొత్త మొహాలు ఇంట్లో 
వచ్చి కూర్చుంటాయి ,తెరల మీద..

అమ్మ చెప్పే చదువు ఇంట్లో ది 
సరిపోదు ట .హోమ్ వర్క్ కూడా బడి 
లోనే ,మరి కొన్ని జీతాలు పోసి,
జీవం లేని పిల్లాడే ఇంటికి తిరిగి వచ్చేది..

అయినా ,ఫర్వాలేదు, మాకు లక్ష ల 
జీతాలు వస్తాయిట, పిల్లలు,
జీవ మాధుర్యం కోల్పోయేరు మీరు 
అంటే, అదేమంత విషయం..అన్నీ 

ఈ చిన్న పెట్టె ,లాప్ టాప్ లోనే 
దొరుకుతాయి అని నమ్మ పలుకుతారు..
సంగీతం, సినిమాలు, పుస్తకాలు,
ఆఖరికి స్నేహితులు కూడా..

పర్సు చేతిలో పట్టుకుని , కిట కిట లాడే 
బజారువీధుల లో ,బేరాలు ఆడుకుంటూ,
మధ్యలో పువ్వుల ,గాజులకొట్లు 
ఆకర్షణలు ..ఎక్కే గుమ్మం, దిగే గుమ్మం..
మరి ఈ రిబ్బను రంగు కి చీర మాచింగ్ 
దొరకాలి గా..అదే పోనీ జాకెట్టు ..కి..

ఇప్పుడు అన్ని లాప్టాప్ నట..
బజారు కూడా ఈ చిన్న పెట్టె లోనట..
మరి ,ఆ బజారు హుషారు, అలసట,
ఆ జనాల మధ్య మజా..ఎలా??


మాకు ఒక మామూలు, సూర్యోదయం..
ఇంకో సూర్యాస్తమయం..చాలు.
కాలం ఒక చక్రం ట..
రోజూ లాగే ఒక సూర్యోదయం ,ఒక 
సూర్యాస్తమయం..ఇవ్వండి చాలు.

అందుకే ...