ఏ ముక్కలు కావాలో ...మీకు.

ఒక తల లోపల ఒక మెదడు..
అవసరం లేదు..మేమున్నాం 
మీకు ఆలోచనలు నింపడానికి 
ఒక మొహం..కళ్ళు, 
అందం గా ఉంటే చాలు పద్మా ల్లగా 
మా తప్పులు, మా ఒప్పులు గా 
చూస్తే చాలు..
ఇంకా మొహం కూడా చంద్ర బింబం..
మేమ్ ఆసిడ్ లు అవి పోయడానికి 
బ్లేడ్ తో చేక్కేయడానికి..
చేతులు తామర తూడు లాగా 
బలహీనం గా...మా చేతి ఆధారం గా 
బతక డానికి, ఇంకా కాళ్ళు ...
ఎప్పుడూ వెనక్కి నడవ డానికి 
గుర్తు గా ...పాదాలు కాస్త ముడుచుకుని ..

అంగ అంగాలు కోసి ,మీకు ఒక 
ప్రసాదం లా నైవేద్యం చేయాలి..
ఇదిగో, ఇవి పడేస్తున్నాం..ఇవే కదా..
మీకు కావాల్సిన అంగాలు..
కుక్క నోటికి మాంసం ముద్దల్లాగా..
మీరు కొరుక్కు తినడానికి..
ఛి, ఫో .అన్నా..మా వెనకే  వస్తారేం..
మీకు కావాల్సిన ముక్కలు వేసాం  కదా.

మా మానాన మమ్మల్ని వదిలేయండి..
ఏలుకున్నది చాలు, పోషించినది చాలు..
మాకు వండు కోడాలు వచ్చు,
మా కాళ్ళ మీద మేము నిలబడడమూ వచ్చు..
మహా ప్రభో, మీకో దణ్ణం..అన్నా వదలరు..

రోజు ., ఇంత వండి పెట్టడానికి ,
ఇంత కాఫీ నీళ్ళు పోయడానికి..
మేమే కావాలి..కాని, పెత్తనం మటుకు 
మీదే ..ఎందుకు సహిస్తున్నామో ..
మీకు తెలుసా అసలు..

మా అంతరంగాలు లోకి తొంగి 
చూస్తే తెలుస్తుంది..కసువు ఊడ్చి 
మూల పెట్టినట్టు, మీరు ఎలా పడి 
ఉంటారో ,ఒక మూల..

అందరూ ఒక్కటి కాదు..అని మూలుగు 
అవును చిత్ర హింసలు, పలు రకాలు..
ప్రేమ పేరుతో మరింత చిత్రం అవి..
సృష్టి కార్యం కోసమేనా ? ఇన్ని తొడుగులు?

ఎంత జుగుప్స కలిగించినా , స్త్రీ 
ఎందుకు ఇలా లొంగి ఉంటుందో..
మీకు అర్ధం అయిన రోజు..
చచ్చి మళ్లీ పుడుతారు..

నాలోనూ ఇంత క్రోధం, ఇంత చిద్రం 
అయిందని మనసు, ఇవాళే తెలిసింది..
ఆబల అంటూ, మాంసం ముద్ద చేసేరు
అని ఆర్తనాదం విన్న ఈ క్షణమే, నా 
మనసు ,నా శరీరం ముక్కలు ముక్కలు 

గా విడిపోయింది..ఏ ముక్క కావాలో 
ఏరుకోండి..ఏ ముక్క కావాలో ఏలుకోండి..
ముక్కలు ముక్కలు అయిన ఈ శరీరం 
లో ఏ ముక్కలు కావాలో ...మీకు..

విసాపట్నం బీచ్ రోడ్..

ఎన్ని సార్లు నడిచామో? గుంటలు, గొప్పులు తో అధ్వానం గా ఉండేది, ఒకప్పుడు..యునివేర్సిటీ కి 

సెలవు ప్రకటిస్తే ,ఇలా చిన వాల్తేరు డౌన్ లోకి నడుచు కుంటూ వచ్చి, పుస్తకాలు గుండె కి హత్తుకుని, 

బీచ్ గట్టు ల మీద ,రాణు ల్లగా నడుచుకుంటూ, ఆ సముద్రం అలల ని శాసించాలి అన్నట్టు ,గర్వం గా 

చూసుకుంటూ, హాస్టల్ వరకూ నడిచే యవ్వన శక్తులు గుర్తు..

అలల మీద కలల నడక ...లా మా నడక అప్పుడు..అక్కడ ఒక కాలు, ఇక్కడ ఒక కాలు...మధ్యలో, 

మబ్బు లలో మిరిసే మెరుపు ల లాగ ...నవ్వులు..ఎందుకో తెలియదు...అలా నవ్వుతూ ఉండే 

వాళ్ళం..అది యవ్వన ప్రభ..

పెళ్లి, పిల్లలు..ఒక కుదురు, ఒక బరువు..

ఇంకా అడుగులు కొలుస్తూ, ఏమిటా పెళ్లి నడకలు? అన్నట్టు నడక మంద గించింది..

సముద్రం ఇప్పుడు పక పకా నవ్వుతోంది, ఏవి నీ నవ్వులు? ఆ ఉరుకులు ఆ పరుగులు అని..

ఆ డాల్ఫిన్స్ నోసే అనే యారాడ కొండ...మటుకు ఎప్పుడూ ఒక్క లాగే, నిండు గా, కుదురు గా..

సముద్రం ని ఒక కంట కనిపెట్టు ..అని ఎప్పుడో ఎవరో ,పురమాయించేరు.. ఆ మాట కే కట్టుబడి, 

కదలక, చెదరక, బెదరక..అల్లా నిల్చుంది పోయింది..

తుఫానులు, సునామీలు వస్తాయి, వెళతాయి..నాకేం భయం? అని ధీమా గా నిలుచుంది..

ధీమా ఇస్తూ..

మా విసాపట్నం వాసులకి..

అడుగు లో అడుగు లు కొలుచు కుంటూ..

ఈ రోజు ...మా నడకలు..

పేవ్ మెంట్ మీద ప్రతి రాయి..పలకరిస్తుంది ...ఏమయినా తగ్గేవా? ఇన్నేళ్ళ నించి నడుస్తున్నావు? 

అంటూ..

మూతి విరిచి..ఊహూ అంటూ ,నవ్వుకుంటూ నడుస్తాను..

ఆ పలకరింపులు ,ఆ మూతి విరుపులు ఎంత ముచ్చటో నాకు..

ఇంకా మా బీచ్ రోడ్ మీద అడుగు అడుగు కి, ఎందఱో మహానుభావులు..అందరికి వందనాలు..కొందరి 

విగ్రహాలు నిల బెట్టేరు..ముందుగా మా వీధి చివరే, రాచకొండ ,కథల మాస్టారు, టీవిగా బుషార్ట్ , పాంటు 

లో నిల్చుని, వచ్చే పోయే వాళ్ళ కథల ,కమామీషూ కనుక్కుంటూ ఉంటారు..

హుష్..ఏమిటా ఆ అలల హోరు, ఒక్కసారి ఆపండి, మా రాజమ్మ నవ్వు ,విందాం..అన్నట్టు..చిరాకు 

పడతారు..

సారా, సారో కథలు ఎవరు వినిపిస్తారో? మరి..రాత్రి అయితే, జగమంతా ,నిరీవం గా నిద్రిస్తున్న వేల 

,ఒక్కసారి, ఒళ్ళు విదిల్చుకుని, ఓ పెగ్గు బిగించి, కథలు చేపుతారేమేరేమో అని ఒక వెర్రి ఆశ 

నాకు,మాకు..నమో నమహా..

ఇంకా మరో ప్రపంచం పిలిచింది అని వెళ్లి పోయిన శ్రీ శ్రీ, గారు, మన అమర గాయకుడు ఘంట సాల 

గారు, హరికథ పిత మహుడు, ఆది భట్ల గారు, ఇంకా ఎంత మందో...

అలా ,కదలక నిల్చుని, సాగర ఘోష ,గానా బజానా ని ఆనదిస్తూ, మా వీసా పట్నం జనాలని హుషారు 

చేస్తూ ఉంటారు..ఈ కవులు, కథకులు, ఉద్దండులు..

ఇంకా ,ఓ తిమింగలం వచ్చి ,సరదాగా ,పడుకున్నట్టు, ఇసక లో, కురుసవా ముసెఉం ..జలాంతర్గామి 

...భలే ఉంటుంది..

ఇంకా అంతేనా ? అంటే...ఇంకా చాల ఉన్నాయి..

జ్ఞాపకాలు పరిమలాలు ...గుప్పున సైకెల్ మీద కుర్రాడు మల్లెపూల ,సన్నజాజి పూల దండలు అంటూ మోర ల లెక్కన టోకున అమ్మేస్తూ ఉంటాడు..

చట ఫట్ , అంటూ హుషారు గా మర మారాల మురీ మిక్స్ తింటే, స్వర్గం కి అంచున ,నిల్చున్నట్టే .

.ఇంకా పక్కన ఎవరో ఉండాలి కూడా.ఆ ఆనందం రెట్టింపు అవుతుంది..

ఉండింది ఒక రోజు జల జల అంటూ, వర్షం జల్లు కురిస్తే, ఓ చోకోలేట్ ఐస్ క్రీం బార్ , చేతిలో ఉంటె..

స్వర్గపు టంచులు దాటేసి నట్టే..

ఇంకా ఇంతేనా ? అంటూ పెదవి విరిచేయ కండి..అప్పుడే..

అలల కబుర్లు కి ఏమాత్రం తగ్గ కుండా..చూసారా...ఆ బస్సు నిండా అమ్మాయిలు, అబ్బాయిల కబుర్ల 

అట్టహాసం..

ఇంకా.. పిల్లల కి బెలూన్ల సందడి, ముసలి వాళ్లకి, కబుర్ల సందడి..

అబ్బా ఎన్నో, ఎన్నేన్నో ..మా బీచ్ రోడ్ తిరణాల సందడి..

ఉంటాను మరి, సాయంత్రం అవుతే, సూర్యుడు అస్తమిస్తే..

అప్పుడు నేను ఉద్యమిస్తా..నా ఆది దాస షూస్ కట్టుకుని..

ఉంటాను మరి.. 

మాచ్ ఫిక్సింగ్ ...

2000 సంవత్సరం లో, నేను నా సహచరుడు కలిసి ఎల్ ఎల్ బి చదవాలని నిశ్చయించుకున్నాం..అప్పుడు యునివర్సిటీ లో వీ సి ,సింహాద్రి గారు , అట్టేన్దంస్ విషయం లో చాల కఠినం అని పేరు ఉండేది, అందు వల్ల ఎం బి ఎం కళాశాల లో జేరాం..ప్రవేశ పరీక్ష అవి రాసి..

ఇంక మూడేళ్ళు నేను ,ఒక చిన్న పిల్ల లాగ, పుస్తకాలు హృదయానికి హత్తుకుని,ఎంతో ఇష్టం గా ,ఒక్క క్లాస్స్ మిస్ అవకుండా, పరిక్షల ముందు నైట్ అవుట్ లు కూడా చేస్తూ, మళ్లీ కాలేజ్ గర్ల్ అవతారం ఎత్తేను..నాతో పాటు నా క్లాస్ మేట్ ..గా మా ఆయన..

మొదటి రోజు, మా తరగతి పిల్లలు లేచి నిలుచున్నారు..మా ఇద్దరినీ చూసి, మేం లెక్చరర్ అనుకుని...\

మొహమాటం గా మేం బెంచి మీద కూర్చునే సరికి గొల్లున నవ్వులు..అందరూ చిన్న ,చిన్న పిల్లలు, అందులో అయిదేళ్ళు లా చదివే వారు ,మరి చిన్న పిల్ల లాగ ఉంటారు..

అందరి పేర్లు తెలిసాయి, మమ్మల్ని ఎలా పిలవాలో అని ఇబ్బంది పడుతూ ఉంటా..ఉన్నాయి గా మనలని ఇలాంటి సమయం లో ఆదుకోడానికి 'ఆం టి' ,'అంకల్ '...

క్లాస్స్ లు కి రారు, బయట నిల్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటారు, భవిష్యత్తు గురించి చింతే లేదు, చాల మంది, ఎలమంచలి ,తుని ఊళ్ళ నించి కారేజి లు కట్టుకుని, అదే లెండి చిన్న డబ్బాల్ల లో ఉదయం రైలు లో వస్తారు..ఇక్కడికి..

ఇంత శ్రమ పడి వచ్చిన వారు, క్లాస్స్ కి ఎందుకు రారు? అని మాకు ఆశ్చర్యం ..అసలు క్లాస్స్ లో ఎలా కూర్చుంటారు ? మీరు అని వారికి తిరిగి ఆశ్చర్యం..ఎందుకర్రా .అలా అక్కడే తిరుగుతారు, ఆ గోడల మీద కూర్చుని, అంటే..అదేమిటి? మేం ఎంజాయ్ చేయడానికే కదా ఆంటి ,అసలు కాలేజ్ కి వచ్చేదే అందుకు..అన్నారు..

మాకు ఇదంతా ఒక షాక్ ట్రీట్మెంట్..నడి వయసు లో లా చదివి డిగ్రీ సంపాదించి ఏదో సాధించుదాం అని మేము..

యవ్వనం లో, కొండలు డీ కొట్టి ,పిండి చేసే హుషారు లో ఉన్నవారికి ,రేపటి గురించి చింతే లేదు..అంతా నిశ్చింత ...అమ్మ ,నాన్న ల అండ ఉందిగా వారికి..మేమే అమ్మ నాన్నలం మరి..

మధ్య మధ్య లో, సహచరుడు షిప్ ఎక్కి ఉద్యోగం చేయడానికి వెళ్లి పోయేవాడు, నేను ఒక్కర్తిని, ఒక్క క్లాస్స్ కూడా మిస్ అవకుండా, వారు చెప్పిన వన్ని ,రాసుకుని, ఇంటికి వచ్చి, టెక్స్ట్ బుక్స్ చదివి, నోట్స్ తయారు చేసుకుంటూ, పరీక్ష పత్రాలు పాతవి సంపాదించి ,వాటికి జవాబులు రాస్తూ, అబ్బ ఎంత శ్రద్ధ గా చదివే దాన్నో..మా అబ్బాయి ,హడలి పోయే వాడు నా చదువు చూసి, అమ్మా ఇలా చదివేస్తే ఎలా..అని..

ఇలా కళ్ళు మూసి తెరిచే లోపల మూడేళ్ళు గడిచి పోయాయి..మధ్యలో పిక్నిక్ కి కూడా వెళ్లేం , యారాడ కొండ దిగి అక్కడ ఉన్న రిసార్ట్ లో, మా ఆడ పిల్లలని అందరిని, దగరలో ఉన్న ఒక కొండ ఎక్కిన్చేసాను..అబ్బాయిలు అవురా అనుకునేలా..

ఇదంతా..అసలు కథ కి ఉపోద్ఘాతమే..అంటే నమ్ముతారా..

మాకు ఇంక మూడేళ్ళు ,అవక ముందే, అప్పటి ప్రిన్సిపాల్ ఒకామె ,గీతం కాలేజ్ కి వెళ్లి పోయారు..మేం అందరం కలిసి ,ఆవిడకి ఒక ఫేర్ వెల్ పార్టీ కూడా ఇచ్చెం..

ఆ కాలేజ్ పెట్టినప్పటి నించి ఆవిడే ప్రిన్సిపాల్..గా పని చేస్తున్నారు..

అవినాభావ సంబంధం ఏర్పడింది..ఆవిడ ని అందరూ. పొగడ్తల తో ముంచెత్తారు. ఆవిడ సమాధానం ఇస్తూ, చెప్పిన ఈ నిజం గా జరిగిన కథ మీ అందరికి చెప్పాలనే ..నా ఉద్దేశం..

ఎన్ బి ఎం కాలేజ్ ,మహారాణి పేట లో, సరిగా సముద్రం కి కూత వేటు దూరం లో ఉంది, కాస్త నాలుగు అడుగులు వేసి, రోడ్డు దిగితే, సముద్రం ఊసులు చెపుతూ రా రమ్మని పిలుస్తుంది, (మా ఇల్లు కూడా పెద్ద దూరం కాదు..)

అయిదేళ్ళు లా చదివిన వారు, మరీ , స్నేహితులు అయిపోతారు, అక్కడ..అలాగే ,ఒక శైలజ ఒక ప్రకాశం..మరి స్నేహితులు అయిపోయారు..

స్నేహం ,ప్రేమ గా మార డానికి ఎంత సమయం కావాలి? అందులో ఎదురు గా ఇలాంటి ఎన్నో,ఎన్నెన్నో ప్రేమికుల కథ ల సాక్షి సముద్రం..ఎదురు గా పెట్టుకుని..

ప్రకాశం ఒక మధ్య తరగతి , కుటుంబ నేపధ్యం..శైలజ కొంత పెద్ద కుటుంబం కి చెందిన పిల్ల. ఇద్దరూ, క్లాస్స్ ఎగ్గొట్టి, నూన్ షో లు, సముద్రం ఒడ్డు షికార్లు, ఇంటికి వెళ్లి,ఎప్పుడెప్పుడు మళ్లీ కలుసుకుంటామా  అని ఎదురు చూడడం..అన్ని అలాగే అచ్చం అన్ని ప్రేమ కథ ల లాగే జరుగు తున్నాయి..

ఇద్దరూ, మళ్లీ అఖండ మయిన తెలివి గల వారు, పోటి పడి చదివే వారుట. శైలజ ,ప్రకాశం ఇద్దరూ, ఎప్పుడూ ఫస్టే లేదా సేకండూ..

పంచు కోవడమే..ఆ పై రెండు ప్లేసెస్..

ప్రకాశం కి తండ్రి లేదు, తల్లి ఎలాగో చిన్న ఉద్యోగం చేస్తూ ,చదివి స్తోంది, పెద్ద ప్లీడరు అయి, తన ని ఉద్దరిస్తాడని ఆమె ఎదురు చూస్తోంది, ఒక చెల్లెలు, చిన్న తరగతి లో చదువు.

శైలజ ది పెద్ద కుటుంబమే, అన్న లాయరు, తండ్రి కూడా , అందరూ లాయర్ల కుటుంబం అది.

కాలేజ్ లో అందరికి తెలిసింది, ఇంట్లో కూడా తెలిసింది, వీరి ప్రేమ వ్యవహారం..ప్రకాశం ,కుటుంబ నేపధ్యం తెలిసి, శైలజ ఇంట్లో పెద్ద వారు, వద్దు, కాదు కూడదు అన్నారుట ..

ఇంకా చదువు అవాలి, ఆ పై కదా పెళ్లి అవి, ఈ లోపల వారే ఊరుకుంటారు, అని శైలజ మటుకు అధైర్య పడక , ప్రకాశం కి కూడా ధైర్యం చెపుతూ ,ఇద్దరూ, పరీక్షలకి తయారు అవుతున్నారు.

ఇంతలో ప్రకాశం కి అస్వస్థత ...పరీక్షలు చేయిస్తే తెలిసింది, ఒక సమస్య..గుండె లో ఉంది..ఇంకా ఎక్కువ కాలం బతకడు అని..

ఇలాంటి పరీక్షలకి ఏం సమాధానం ఉంటుంది?

ఏ పుస్తకం లో ఉంటుంది జవాబు? 

ఎందుకు అలా ఒక యువకుడి, జీవితం, ప్రేమ, మధ్యలో నిర్దాక్షిణ్యం గా తుంచి వేయ బడతాయి..

ఈ పరీక్ష పత్రం, ఎవరు తయారు చేస్తారు..? చాల కఠినుడు కదా? శైలజ ధైర్యం చెప్పింది, పరీక్షలు రాసారు..ఫలితాలు వచ్చేయి, ఇద్దరూ ఫస్ట్ క్లాస్ లో పాస్ అయారు..

నువ్వు నీ దారి, చూసుకో, అంటూ ప్రకాశం, ఎంతో చెప్పాడు..శైలజ మొండి పిల్ల వినలేదు..

పెళ్లి, అయినా, ప్రేమ అయినా, చావు అయిన, జీవితం అయినా ఏదయినా నీతోనే అంది..

కాలేజ్ లో పెద్దలు, స్నేహితులు సమక్షం లో తాళి కట్టేడు ప్రకాశం..

ఇద్దరూ కాపరం మొదలు పెట్టారు..

అయేదేదో ..అవుతుంది..అంటూ..ఇద్దరూ, తమ ప్రేమ పొదరిల్లు ని అందం గా గూడు కట్టుకుని నివసించారు..

వైద్యాలు, పరీక్షలు, మందులు, మాకులు ..ఒక పక్క..వారి ప్రేమ జీవనం మరో పక్క, ప్రకాశం కి తన ప్రేమ పునరాజ్జేవం పోసింది, శైలజ..

అయినా ఒక్కోసారి, కొన్ని పరీక్ష పత్రాలు మరి కఠినం ..అందులో ఎంత కష్ట పడ్డ ..ఫెయిల్ అవుతారు..

ఈ జీవన సమరం పరిక్ష లో ప్రకాశం ఫెయిల్ యిపోయాడు.

మాచ్ ఫిక్సింగ్ అయిపొయింది..ఎప్పుడో ,ఎక్కడో..

ఫౌల్ గేం ..ఆడతారు ఎవరో..

ప్రకాశం , ఒక్క ఏడాది మటుకు ,వారి ప్రేమ పొదరిల్లు కి జీవం పోసి, తను మటుకు మధ్యలో ..ఉంటాను నేస్తం..అంటూ వెళ్ళిపోయాడు..

వింటున్న మాకు, కన్నీళ్ళు కారి పోయాయి..

ఉన్నారు శైలజ లాంటి వారు, ప్రేమ అంటే, వందేళ్ళు బతకడం ముఖ్యం కాదు, మూనాల్లు అయినా కలిసి   బతకాలి ,ప్రేమ ని పంచు కోవాలి, పెంచు కోవాలి, కలబోసు కోవాలి, అంటూ..కల ల ని నిజం చేసుకునే వారు..

మా క్లాస్స్ లో ఒక జంట పెళ్లి చేసుకున్నారు, ఒక జంట విడి పోయారు..

మా ప్రయాణం లో ఒక పదనిస ఈ లా చదువు..అందులో ఒక ప్రేమ గీతం ..ఈ కథ , ఈ నిజం ..ఈ నిజమయిన ప్రేమ కథ..

ఎన్ని సినిమాలు చూసినా ,ఎందుకు ప్రేమ కథలు విసుగు రావు..ఇదే ,ఆ ప్రేమ లో మహత్తు..

ఆ ప్రేమ లో మధురిమ..రెండు మనసుల ఏక స్పందన, ఏక రాగం..ఏక తాళం..అదే మరి ప్రేమ ..అంటే..

చంద్ర ముఖి లాంటి వారు ఉన్నారు..ఉంటారు, ఏమి కాని దేవా దాసు కోసం సమస్తం అర్పించి, మోడు లా బతికే వాళ్ళు ఉన్నారు..ఇవి చరిత్ర చెప్పే నిజాలు..

ఇది ఇవాల్టి నా కథ..ప్రకాశం..శైలజ ల కథ..

ఆమె ఎక్కడ ,ఎలా ఉంది అని అడక్కండి.. మరో ప్రేమ హృదయం లో గూడు కట్టుకునే ఉంటుంది..అని ఆశిన్చుదాం..

సావిత్రి..

మాకు ఊహ తెలిసి, చిలిపి ఊహలు ఉరకలు పరుగులు తీసే వేళ ,తెలుసు కొనవె చెల్లి అని సుద్దులు చెప్పింది...ఓహో అనుకున్నాం..
స్నేహం తో కూడిన ప్రేమ నేర్చుకున్నాం..వెన్నెల లోని వికాసమే ఇది ఈ స్నేహం ,ఈ ప్రేమ..అని..
విరహం ...ఇంత మధురమా? అని సావిత్రి పాటలు పాడు కుంటూ.. అనుభావించెం..
నీవు లేక వీణ..నిదుర లేదన్నది..అని పాటలు కాదు ..నిజం..అని కూడా తెలుసు కున్నాం..
మబ్బు లో ఏముంది? అంటూ..ఆకాసం లో కి చూస్తూ..పరవసించెం..
నీవేనా నను పిలచినది అంటూ ...ఆశ గా అడిగెం..
అన్ని మాకు సావిత్రి ,మహా నటి ..నించి నేర్చుకున్నవే..
జెమిని ట ..ఎంత మోసం..ఈ మగ వారు ఇంతే..
ఎందుకు అంత మొహం లో పడి పోయింది..అయ్యో...ఎంత గా వాడుకుని వదిలేసాడు.
ఇంత నిష్కల్మషం అయిన ,ఆ సుందర వదనం ని పట్టుకున్న నీలి చాయలు.ఏ కర్కశ
హృదయం కల మగవాడు? ఇంత మధురమయిన ప్రేమ ని పంచింది..తిరిగి అంత విషం పంచేడే ..ప్రేమ ఇంత విషమా ??
అని వగచెం..
మంచం మీద కోమా లో ఉందని తెలిసి కన్నీళ్లు ఆపుకోలేక పోయాం..
మన ఇంటికి తెచ్చి ,బాగా సేవలు చేదాం..బతికించుకుందాం..అని ఆశ పడ్డాం..
అంతా భ్రాంతియేనా ? దేవదాసు లో పార్వతి లాగ...ప్రేమ అపజయం ,పొంది, ఎంత విరిగి పోయిందో ..ఆమె మనసు..చిన్న ,చంటి పాప లాంటి మనసు..
మనసు లో ఎంత వెన్నెల లు పూయించ కోక పోతే అంతే చల్ల గా నవ్వ గలదు?
అంత మధురం గా ,మధుర వాణి గా జీవించింది...ఆ నవ్వులు ఇంకా చెవిలో..లొట్టి పిట్ట అంటూ నవ్వులు...భోల భోలా నవ్వులు..ఆమె కే సొంతం..
సావిత్రి అజరామరం..
మన ప్రేమ అంత కలిపి కురిపించి స్వర్గం లో ఆమె కి ఈ రోజు ,నిండు పున్నమి కావాలి..అందరూ ..ఈమె అందం చూసి..అచ్చెరువు పొంది...రంభ ,ఊర్వసి ,మేనక లు తల దించుకోవాలి..
అయ్యో...ఎంత చిన్న వయసు లో నే...
సావిత్రి మన హృదయాల లో పదిలం..
మన కి ప్రేమ ,సంతోషం..ఉప్పొంగి నప్పుడు ..ఆమె పాటలే తలుచు కుంటాం..
వింటాం..చూస్తాం.she is immortal..in our hearts..
ఒక వంక కన్నీరు ఆమె కోసం, మరో కంట సంతోషం ..ఆమె కోసమే.
సావిత్రి...ఇదే నా అర్పణ..