"http://www.jalleda.com/images/jalleda3d48x32.png">

31 అక్టో, 2012

అక్షరం ఆయుధం


అక్షరం ఆయుధం అంటే ఏమిటో 

అనుకున్నాను, ఇది చెడు, అని 

రాసిన వెంటనే, అదిగో చూడు 

మాటల మెలికల గుచ్చడం..


అక్షరం లో ఒక ప్రయాణం ఉంది.

రాసిన వాని, మెదడు పొరల లో 

పుట్టిన ఒక ఆలోచన కాంతి వేగం 

తో చదువరి ని చేరుతూ ,తన 

గమ్యం చేరుకొని అక్కడ ఇంక 

తిష్ట వేస్తుంది..పిలవని అతిథి 

ఏమి కాదు, పిలిస్తే నే వచ్చింది..

మరి ఇంక గూడు కట్టుకుని 

నీ మెదడు ని చీల్చి, ఎంతో 

కొంత చిన్న భిన్నం చేస్తుంది..

అక్షరం ,అమరం..చావు లేనిది.


అక్షరం బాధ్యత , స్కూల్ 

మాస్టారు నేర్పించినప్పుడు 

నల్ల బల్ల మీద తెల్ల సుద్ద గీతలే,

చందమామ కథలో రాజకుమారిడి 

వైనాలు, రాక్షసుల క్రీడలు ,రాణి 

గారి అందాల ప్రేమ చూపించిన 

ఈ అక్షరమే, ఆరేడు భాగాలుగా 

విడిపోయి, సైన్సు, సోషలు, అంటూ 

విభజించింది..నా మెదడి పొరలను..

ఇంకా వార్త లలో అక్షరం ,ఒకటి 

నే చూసేది మరొకటి..

నేను ఇప్పుడు ఏం రాయాలి అన్నా 

ఒకటికి పది సార్లు ఆలోచించాలిట ...

వీరికి ,వారికి కోపాలు రాకూడదు,

అల్ల వారికి అలక, అన్ని వేపులా 

చూసుకుంటూ ,వేయాలి ట ,ఒక్కో 

అడుగు, ఒక్కో అక్షరం..ఒక్కో పదం..

అందుకే మరి అక్షరం ఒక బాధ్యత..


నా వేలి చివర అక్షరాలు , ఎదురు 

చూస్తూ ఉన్నాయి దూకడానికి 

కాగితం మీదకి, అయినా నేను 

బిగించి మెడకి గొలుసులు ఆపి 

ఉంచుతాను, గాలి వాటం ,

ఆ వాదం. ఈ వాదం..కుడి ,ఎడమ లు 

అన్ని బాగా చూసుకుని, అప్పుడు..

అప్పుడే వదులుతాను, మెడ కి 

కాలికి వేసిన గొలుసులు.


అక్షరం..అప్పుడప్పుడు ఎదురు 

తిరుగుతుంది, నేను నిస్సహాయత 

నటించి ,మళ్లీ నా దారి లోకి 

తెచ్చుకుంటాను..నా వేళ్ళ చివరే 

ఆడుకోనిస్తాను ...అక్షరం..



'తల్లి కడుపు చూస్తుంది - ఆలి జేబు చూస్తుంది'


'తల్లి కడుపు చూస్తుంది - ఆలి జేబు చూస్తుంది'


goes a Telugu Saying. Agree? ముఖ పత్రం లో ఒక పోస్ట్..

ఆడవారం అందరం,తలో చెయ్యి వేసి ఖండించాం ...

ఆ సందర్భం గా నేను రాసినవి ....



అవును ఆడ వారికి జేబు లు లేవు, బ్యాంకు అకౌంట్స్ లేవు, జీతాలు లేవు, భర్త ఇంటికి జీతం తెచ్చి 

ఇచ్చినా, ఇవ్వక పోయినా, ఎలాగో?? ఒక లాగ పిల్లలికి, భర్త  కి కూడా కూడు పెట్టాలి..ఎలా??

అందుకే జేబు లో చెయ్యి పెడుతుంది...ఒక్కోసారి, ఒక బీడీ ముక్కో, ఒక సినిమా టికెట్ ముక్కో, 

ఇంకేదో కూడా కనిపించ వచ్చు.



అయినా, ఆశ, ఇంట్లో వాళ్ళ అమ్మా ఆకలి అంటారు...నాన్న తెచ్చి ఇచ్చాడా? అని అడగరు..

అందుకే జేబు లో చెయ్యి..

స్కూల్ ఫీజు కి ఆఖరి రోజు, కరెంట్ బిల్ కి ఆఖరి రోజు..

ఇవి ,తెలిసి ,తెలియనట్టు నటించే భర్త, ఎక్కడ పుట్టిస్తావో? నేనే కదా, నిన్ను, మిమ్మలిని అందరిని 

పోషించే మగ మహా రాజు ని..

నన్ను నమ్ముకో, నన్ను వేడుకో, నన్ను బ్రతిమాలు...అని ఊరిస్తాడు..

విసిగే, వేసరి, పెడుతుంది అలి, జేబు లో చేయి..

విసిగి వేసరి, ఒక అట్లా కాడ తిరగేస్తే. ఆమె గయ్యాళి..

చెప్పనా, నాకు గయ్యాళి అంటే భలే ఆరాధన,

గట్టిగ నిలబడి, నంగిరి కార్చకుండా, ఖని ఖని మని మాట్లాడే గయ్యాళి 

భార్య అంటే నాకు భలే అడ్మిరేశాను..


అవును ఆడ వారే ,స్త్రీలే.. అన్నిటికి బాధ్యులు..

తరగతి లో మార్కులు తక్కువ వస్తే,పిల్లలికి 

బడి ఎగ్గొట్టి బల దూరు తిరుగుతున్న కొడుకు,

కూతురు  ప్రేమ లో పడినా,

పప్పు లో ఉప్పు ఎక్కువయినా, 

భర్త కి అనారోగ్యం చేసినా,

ఆఖరికి ఇంట్లో కరెంట్ పోయినా..

అన్నిటికి ఇంట్లో భార్యే...కారణం..

ఏం ,ఏం చేస్తావు ఇంట్లో? కూర్చుని,

ఆ దిక్కుమాలిన సేరియల్స్ చూడదమేగా?

పిల్లలకి చదువు చెప్ప లేవూ ఆ మాత్రం..

అందుకే , మీకు డిగ్రీ ఉన్న, బుర్ర లో మాటర్ శూన్యం..

కొడుకి ని అదుపులో పెట్ట లేవూ?

ఒక్క రోజు రుచిగా చేసి పెట్టావా వంట?

ఏమిటో ,నా ఖర్మ, కట్నం కోసం ఆత్రపడి, 

నేను నిన్ను కట్టుకున్నాను, కాని, ఏనాడూ 

సుఖ పడలేదు నేను..

భర్త...బాధ కి అంతే లేదు..

చివరికి ఒక రోజు ...

అనుకున్నత పని అయింది,

భార్య పరమ పదించింది...పాపం..

అతడు ఒక్కడూ, ఎలా ఉంటాడు?

పిల్లలని ఎవరు చూస్తారు?

ఇల్లు ఎలా నడుపు కొస్తాడు?

ఈ పనులన్నీ ఆవిడా ఉంటె, 

చేసే పనులే మరి..

అయినా ఇంటికి కాపలా గా 

మరో భార్య కావాల్సి వస్తుంది, పాపం 

మగవాడు కదా...

భార్య ఉంటే ఏం పనులు 

చేసేదో ...అప్పుడే తెలిసింది మరి..

మరో భార్య కావాల్సిన రోజు న..




సమాజం అంటే...భర్తలే కదా 

వారు రాసిన రూల్స్ 

సమాజం గీసిన లక్ష్మణ రేఖలు 

భార్యలకి...అవును...

గీయని గీతాల మధ్య ఆమె 

ఒక బందీ , అటు చూడకు,

ఇటు నడవకు, ఇలా పైట వేసుకో,

అలా  విరగబడి నవ్వకు..

ఇలా పెంచు, పిల్లలని 

అలా చెప్పు కుర్రాడికి 

నువ్వు గొప్ప రా..

అని చెప్పు, చిన్నప్పుడే 

నువ్వు పెంచే పిల్లడే 

రేపు పెద్ద వాడయి...

అమ్మా ..నా పిల్లలకి 

నువ్వు జీతం లేని ఆయావి 

అని మెచ్చుకునేలా ,అమ్మ 

మురిసి పోయేలా.


ఆడ వారి గురించి 

ఎంత రాసినా నా ఆక్రోశం..

నా ఆవేదన...అవి అక్షరాలే 

అవి శర ఘాతాలయిన 

రోజు, అవి గుచ్చుకున్న రోజు..

అవి మార్పు కి శ్రీకారం 

అని చూసిన రోజు...

ఇంక నేనూ విరమిస్తాను..

విశ్రాంతి తీసుకుంటాను..














30 అక్టో, 2012

అస్తిత్వం

తర తరాల కాలాలకి ప్రత్యక్ష సాక్షి ,ఆ కొండ.
అంతా రాళ్ళే, నునుపుగా, జారుగా,గర్వం గా, సవాలు గా నిలుస్తాయి..
అనంత కాలాలకి ప్రతీకగా..

ఆ కొండల్లో ఒక రాయి,ప్రకృతి ఆదమరచి చెక్కిన శిల్పం లో ఒక చిన్న అపశ్రుతి.

ఆ రాయి అంతా రాతి గుండె కాదు, అందులో ఓ చెమ్మ ,ఓ తడి, ఓ పులకరింత ...

ఆ బిందువులే కోట్ల  చిందువులై బయటకి ఉరికాయి, ఇంక ఆ రాతి గుండెలో ఇమడ లేక...

ఓ చిన్న  ధార గా, పిల్ల చేష్ట గా  ఉరికింది...

అనంత ఆకాశం ,పచ్చని భూమి స్వాగతం పలికాయి.

నడకలు ,నాట్యాలు, నేర్చింది ఆ చిన్న పాయ.

వద్దన్నా ,వినక అమ్మ ఒడి వీడి ,పరుగులు తీసింది. ఈ విశ్వమంతా నాదే, 

నాదే అంటూ..దిక్కులు చూస్తూ, ఒక దారి అంటూ లేక ,కనిపించిన 

బండ లన్ని స్పృశిస్తూ ,కడిగేస్తూ ,విలాసం గా పరుగులు తీసింది.

ఒడ్డు ,ఒడుపు లేని నడకలు ,తుళ్ళింతలు ..

ఇంతలో ,అదాటున ఒక మలుపులో మరో చిన్నవాడే వచ్చి కలిసాడు .

బలమయిన ఆ హోరులో ,ఆ నడక లో, ఆ టీవి లో ఒదిగి పోయింది.

కలసిపోయింది..కలసిన క్షణమే తెలియని ఉత్కంట ...అంతా ఏదో 

అయిపొయింది. నడకలు నెమ్మదించాయి.

ఆ ఐక్య ధార మరింత సొగసు గా ,ఊసులు చెప్పుకుంటూ ,బండలు ,కొండలు 

వదిలి ,విశాలమయిన మైదానం లోకి ప్రవహించాయి..

ఏక స్రవంతి , ఏక నదిలా ఏక ప్రాణం లాగ..

ఆ నడక, అ సొగసులు ఆ గలగలలు ,ఆ మెరుపులు ,ఆ లోతులు ఆ 

తొనికింతలు చూడ తరమా??

ఏదో పేరు పెట్టారు ..జనం కొలిచారు..మైమరిచారు..మైదానాలు దాటి అంతా 

సులువే అని మైమరిచి ఉన్న వేళ ,ఓ పెద్ద అగాధం..

ఓ కొండ చివర ఆ నడక ...ఒక్కసారి ,ఓ పెను వేగపు జోరులో తోయ్యబడింది.

ఇంకా చేతులు పట్టుకునే ఉరికాయి ఆ పాయలు ..నది గా కలసిన ఆ 

పాయలు..

చెవులు చిల్లులు పడే హోరు, అగాధం, కఠిన శిలల మీద తల బాదుకోవడం 

అంతా ఆత్మ హత్యా సదృశం లా లేదూ?

కాని, జీవం ఉన్న ఆ అనంత మయిన నది మళ్లీ కలిసింది ...పాయలు గా 

వీడింది, మళ్లీ కలిసింది ....

ఇవే నా ఆఖరి చూపులు తండ్రి, తల్లి, అని దీవించి పంపింది నదీమ తల్లి..

తన లోంచి విడి పడ్డ పిల్ల కాలువ ల ని..

మరింత ఒడి గా ,వడి గా పరుగులు తీసింది..నది..

ఎక్కడికో !! ఈ ప్రయాణం..ఏదీ నా అస్తిత్వం ఎక్కడ ఉంది? ఎక్కడని 

వెతుక్కోను ...పరుగులే నా అస్తిత్వం..చైతన్యమే నా అస్తిత్వం.. నాలో జీవం 

ఉన్న వరకూ ఈ పరుగులే, ఈ నడకలే ,ఈ ఊసులే, ఈ ఒడ్డుల నిగ్రహింపులే 

ఈ బుజ్జగింపు లే నా అస్తిత్వం...

అదిగో, ఆ పచ్చని చేలు, నా కరుణ చూపు లోంచి పుట్టినవే..

ఇదిగో ఈ వెచ్చని రైతు ఇల్లు ,ఆ కలకలలు, నా ఆశీర్వచనమే ...

యిదే నా అస్తిత్వం..నేనే ఓ జీవ నదిని ,ఓ చైతన్య స్రవంతి ని, ఓ నిండు 

కోరికల తరుణీ ని, ఓ కోటి ఆశల వధువుని..నేనే ,నేనే ,నేనే ....అంటూ 

మురుస్తున్న వేళ ...

పుట్టిన అమ్మ ఒడికి ఎంత దూరమో? ఎంత పయనమో??వెనక్కి చూడనైనా 

లేదు ,అంతా ముందు కే ...అంతా ముందుకే ..ఈ ప్రస్తానం..

ఏదో తెలియని బెంగ, అదిగో చీకట్లు, అదిగో ఆ ఉప్పు గాలి, అదిగో ఆ 

చెమ్మదనం ,అదిగో ఆ సాగర గంభీర నాదం..ఏదో తెలియని శక్తి, నన్ను 

ఆవహిస్తోంది..నేను ,నా అస్తిత్వం అంటూ ప్రశ్నించే ,మురిపించే ,గర్వించే 

క్షణం కరిగి పోతోంది..ఏదో పెద్ద శక్తి నన్ను ఆహ్వానిస్తోంది... ఆవహిస్తోంది...

ఏదీ ? ఆ శక్తి ప్రకృతి శక్తా? పరమేశ్వర లయ నర్తనమా??

ఇది పుట్టుకా?? గిట్టుకా???

వ్యవధి లేదు.చిరు ,చిరు అలలు తో అమ్మాయి పారాణి పాదాల్లా చిందులు 

వేసే నన్ను ,గలగలా ,చిరు గంటల సవ్వడి లా సంభాషించే నన్ను ,వినయం 

తో ,వినమ్రం గా ఒడ్డుల మధ్య ప్రవహించే నన్ను ,ఏమిటో ఈ శక్తి ..??

రాక్షస అలలు ,గంభీర వినాశకర నినాదం ,ఒడ్డే లేని అనంత ప్రవాహం ,నన్ను 

కలుపు కోడానికి ట పిలుస్తోంది..ఇది సృష్టి కి అంతమా? సృష్టికి 

రంభామా?? ఏమిటి నా పరిస్థితి ??

ఈ భయంకర ఆపద నన్ను ఆకర్షించి ఆకట్టుకుంటోంది ...

ఈ మృత్యు హేల నన్ను రమ్మని చిటికెలు వేస్తోంది.

అమ్మ ఒడి నుండి వద్దన్నా ,వినక ,అల్లరిగా దూకినందుకే నా ఈ శిక్ష ప్రభూ, 

చేతికి అందిన చెలికాని తో అడుగులు కలిపి దారి మల్లినందుకా ప్రభూ ఈ శిక్ష.

ఎర్రని ఎండలు కి భూమిలో ఇంకి,చల్లని వాన లతో మళ్లీ జీవం పోసుకుని ,నీ 

అధికారాన్ని కాదన్నందుకా ప్రభూ, ఈ శిక్ష..

ఎందుకు? ఎందుకు? ఎందుకు?

ఆ క్షణం ,ఆ ఉద్విగ్న క్షణం ,ఆ అస్తిత్వ క్షయ కారక క్షణం ...

అంతా ఒకటే ...ఒకటే అల..సాగర గర్భం లో నా తియ్యదనం ,నా కమ్మదనం ,

నా చిరు, చిరు నడకలు, తుళ్ళిం తలు అంతా, కలిసి, కరిగి, ఉప్పగా కన్నీళ్ళు 

గా మారిన వేళ -వెక్కి ,వెక్కి ఏడుస్తున్న నన్ను ,వెన్ను నిమిరిందెవరు ?

అదిగో ఆ కర్మ సాక్షి..

అంతా అయిపోలేదు..ఇంకా ఉంది..నువ్వు ఉన్నావు..నీ అస్తిత్వం ఉంది..

నీది నీదే ,నీ తియ్యదనం ఎక్కడికి పోదు..అదిగో చూడు, నా తీక్షనత కి నీరు 

ఆవిరి అయి,మళ్లీ జలజల వర్షం గా కురుస్తావు..

ఎదో ఒక అమృత ఘడియ లో ,మళ్లీ ఏ కరకు రాతి గుండె లో నో

ఇరుక్కుంటావు ..కాలాల అమరికను తిలకిస్తూ, ఓ క్షణం లో నువ్వు మళ్లీ 

ఉద్భావిస్తావు, యింకో అమ్మ ఒడి లో జన్మిస్తావు..

మళ్లీ ప్రారంభం..నీ నడక, నీ చైతన్యం ,నీ అలల స్రవంతి, ఆగని నృత్యహేల 

చిటికెల .చిరు సవ్వడి ల సంగీత జోల..

ఇదే నా ప్రమాణం , ఊరడించు ,అంటూ కర్మ సాక్షి 

ఆ నది లలామ కళ్ళు తుడిచింది..

అస్తిత్వమే ముఖ్యం...అన్నిటి కన్నా..నది మది లో ఆలోచన మెదిలింది ..ఆ 

క్షణం లో....ఇదే నా ,ఈ పయనమేనా నా అస్తిత్వం..నది మది ..తలచినది..

అవును...అంటూ ఆఖరి బొట్టు ,కరిగి పోతూ, పలికింది..సాగర గర్భం...లో...

















25 అక్టో, 2012

నా మదిలో భావాలకి ఒక రూపం..


శ్రమించి ఒక్క 
ఆకు పుట్టించలేవు 
మరి ఎందుకు 
చెట్టు ని నరికేస్తావు?

ఉషస్సు లో వాడి.
వేడి, 
వెన్నెల లో కూడా 
వేడే ?ఏమో ...

పూసిన ప్రతి పువ్వు 
ఒక రంగు,
చిత్రకారుడి కుంచె 
అలసిపోయింది ...

పసిపాప నవ్వు 
అందం..
బోసి నవ్వు కదా 
మరి ఈ ముసలి 
నవ్వు ...ఎందుకు 
చేదు ? భారమా?

రెండే చేతులు 
ఎంత తవ్వినా 
వెలుగు సంపద 
కరిగిపోదు ..

మధ్యాన్నం నడి 
నెత్తిన సూరేడు 
బలం ,సాయం 
సంధ్య కే చిక్కి సగం..


ఎవరన్నారు?
తీయ తీయని పలుకులు 
నీవని? ఓహో ...
ప్రేమ ఒక్కటే చాలు 
బతికేందుకు అన్న రోజే 
ఆకలి ,అన్నం...
ఎంత కఠినం నీ పలుకు..

విరహం వేదన 
ఒక నాడు,
కంటి నిండా 
నిద్ర కరువు 
నిదుర పొనీవు..
అలసిన భర్త..


సిమ్మాచలం కొండ 
మీద సంపంగె కే 
ఎందుకంత ఘాటు?
నృసింహస్వామి 
క్రోధం కాసింత 
దగ్గర మరి...


గోదావరి బ్రిడ్జి 
మీద రైలు 
ధనా ధన్ ..
గుండె కూడా 
అదే ..ధనా ధన్ 


తీయని బాధ ఏమిటో?
ఈ తీపి వెనక 
పంటి బాధ చెప్పింది..

నలుగురు చాలు ట 
నీ తుది మజిలీ కి 
ఒక్కరు రారు కదా 
తోడుగా నా వెంట..

ఋతువు కి 
ఒక గొంతు ఉంటుంది..
అదిగో కు హు..కు హు 
ఇదిగో వసంతం..
అదిగో ఘన ఘన 
మెరుపులు,ఉరుములు 
ఇదిగో వర్ష ఋతువు..
అదిగో ఆకు రాలు 
శబ్దం..నిశబ్దం..
అదే మరి హేమంతం..
ఇదిగో చండ ప్రచండ 
సూర్యుని ప్రతాపం..
అదిగో గ్రీష్మం..
అదిగో అస్సు అస్సు అని 
విరహ వేదన ..
ఇదిగో ప్రేమ చివుర్లు 
వేసిన కాలం..



24 అక్టో, 2012

ఇద్దరూ ఘనా ఘనులే..

అది ఒక పెద్ద నగరం...పది అంతస్తుల భవనం లో ఒక ఆఫీసు. రాడియంట్  ఇన్సురన్స్ ఆఫీస్ ముఖ్య కార్యాలయం  ఒక అంతస్తు లో ఉంది.

ముఖ్య అధికారి రామూర్తి ,ఫోన్ లో మాటాడుతున్నాడు..".నాకు ఏదో అనుమానం గా ఉంది..అయినా మన విహారి గురించి నాకు తెలుసు కదా, ఇంకొక్క అవకాశం  ఇద్దాం."..

తలుపు మీద తట్టి ,రావచ్చా? అని తలుపు తీసుకుని విహారి ఏ లోపలి వచ్చి, చనువు గా టేబెల్ మీద కూర్చున్నాడు.

రామూర్తి , ఫోన్ పెట్టేసి."..రా ..రా.."

నువ్వు రెండేళ్ళు కింద ఒక కేస్ చేసేవు గుర్తుందా?? అదే ఆ యాభై లక్షల కేసు..

విహారి క్లెయిమ్స్ విభాగం లో పని ...భీమ చేసిన వ్యక్తి చనిపోతే, అది ఎలాంటి మరణమో ,విచారించ వలసిన బాధ్యత

అతనిది  ...చాల బాధ్యత కలిగిన ఉద్యోగం , విహారి కి మంచి పేరే ఉంది, ఇప్పటి వరకు, ఈ సంస్థ లో.

"మాలిని రావు ,గుర్తు వచ్చిందా?"రామోర్తి //

"ఏమో ,అందరి పేర్లు నాకు ఎలా గుర్తు ఉంటాయి.."విహారి..

ఒక వంకర నవ్వుతో "ఆవిడ ని నువ్వు మర్చిపోలేవు లే.. పెళ్లి అయి న పది 

రోజులకే ,హనీమూన్ ట్రిప్ లోచనిపోయాడు రావు. నువ్వే చూసావు ఆ కేసు..

ఎలా మర్చి పోయావు ,అప్పుడే.."

"సర్, నా ఉద్యోగ బాధ్యత లు నేను చాలా నిబద్ధత తో చేస్తాను, మీరే ఎన్నో 

సార్లు మెచ్చుకున్నారు , మరిచి పోయారా?"

నిష్టూరం ధనించింది..విహారి గొంతు లో..

"నేను కూడా ఊరికే ఏమి ఆధారాలు లేకుండా మాటాడను కదా, నా గురించి 

నీకు కూడా తెలుసు.."

రామూర్తి , అలమార దగ్గరికి నడిచి, "ఇదిగో ఫైల్ , మాలిని ఫైల్, పెద్ద 

మొత్తాల్లో భీమ చేసిన వారి వివరాలు ,అన్నిఒక ఫైల్ కి సేకరించెం .ఈ మధ్య 

మన భీమ  కంపని కాస్త నష్టాల్లో నడుస్తోంది నీకు తెలుసు కదా, అందుకే 

పాత కేసులు కూడా తిరిగి పరిశీలిస్తున్నాం..అందులో భాగం గానే ఈ మాలిని 

కేసు ,కాస్త దుమ్ము దులిపి ,లోతు గా పరిశీలించాం ,ఒక ఆసక్తి కరమయిన 

విషయం బయట పడింది."

విహారి గొంతు లోకి వచ్చింది గుండె..తను ఏమయినా పొరపాటు చేసాడా? ఈ 

ఉద్యోగం తనకి చాల అవసరం..

ఇలాంటి సమయం లో, తన తప్పు ఉందని బయట పడితే...నుదుట మీద 

చమట , ఏ సి గదిలో కూడా..

"మాలిని కి ఇది రెండో వివాహం... "

"ఓహ్ అంతేనా? అదేమీ తప్పు కాదే ," విహారి చేరుమాలు తో చమట 

అడ్డుకుంటూ అడిగాడు.

" తొందర పడకు, పూర్తి గా విను, రెండో వివాహం తప్పేమీ కాదు, నాకూ 

తెలుసు..కాని మొదటి భర్త కూడా

హనీమూన్ విహారం లోనే ప్రమాద వశాత్తు చనిపోయాడు.. ఒక సరస్సు లో 

పడవ ప్రయాణం చేస్తూ, నీకు గుర్తుంది కదా, మాలిని రెండో భర్త కూడా ఇలాగే 

పడవ ప్రమాదం లో పోయాడు.."

విహారి హతాసు డయ్యాడు..నిజమా? ఇంత ముఖ్య మయిన విషయం నేను 

ఎలా చూసుకోలేదు?

ఇది నిజం గా పెద్ద అపరాధమే, మొహం ఎర్ర  బడింది అవమానం తో విహారికి.

చేతులు నలుపుకుంటూ, సర్ ,ఇది ఎలా జరిగింది? ఇలాంటి అజాగ్రత్త ...

"నేను నీకు ఇంకొక్క అవకాసం ఇస్తున్నాను..నువ్వు వెళ్లి ఆవిడ ని కలిసి," 

అంటూ హఠాత్తుగా ," విహారి నువ్వు ఆవిడ ని కలిసావు కదా, నీ పరిశోధన 

లో భాగం గా.."

విహారి తెల్ల మొహం చూసి," ఇంత అజాగ్రత్త గా ఎలా ఉన్నావు? నువ్వు ఈ 

కేసు లో, పెద్ద మొత్తం, ఒకటా ,రెండా?యాభై లక్షలు ఇచ్చేముందు ఎన్ని 

వివరాలు సేకరించాలి.."

బాస్ మొహం చూసేసరికి ,తను వచ్చేసరికి ఫోన్ లో ఎవరి గురించి మాట్లాడు 

తున్నాడో ,అర్ధం అయింది..నాగురించే, ఇంకొక్క అవకాసం అన్న మాటలు 

నా గురించేనా??

విహారి చెప్పసాగాడు, ఆవిడ ఆయన పోయిన ఆరు నెలల తరువాత , 

క్లెయిమ్ చేసింది. తనకి అసలు భర్త భీమ చేసిన సంగతే తెలియదు అని, 

ఆరు నెలల తరువాత ,ఏవో కాగితాల మధ్య దొరికాయి ,పాలసీ పేపర్లు.అని 

ఆవిడ లాయరు చెప్పేడు, పెద్ద ఆవిడ అసలే బాధలో ఉంది, అని ఆవిడ 

కూడా,అవే విషయాలు రాసింది ఒక ఉత్తరం లో, సరే ఏమీ అనుమానం గా 

కనిపించ లేదు అప్పుడు నాకు...లాయరు తో ఉత్తర ప్రత్యుత్తరాలు 

జరిగాయి.. ఆవిడ కృతఙ్ఞతలు చెపుతూ ,తనకి ఉత్తరం రాసిన సంగతి కూడా

అప్పుడే గుర్తు వచ్చింది, విహారికి..

ఏమిటో పెద్ద ఆవిడ అనగానే తనకి తెలియని జాలి,,,కొంప ముంచింది ఈ 

జాలే...గొణుక్కున్నాడు..

" విహారి! ఇది నీకు ఆఖరి అవకాశం ..నువ్వు వెళ్లి మాలిని విషయాలు అన్ని 

వాకబు చేయి, నాకు ఎందుకో ,ఏదో మతలబు ఉందనే అని పిస్తోంది.."

"మన వాళ్ళు ఆవిడ ఇప్పుడు ఎక్కడ ఉంటున్నాదో  ,కనిపెట్టేరు, మన 

అపరాధ పరిశోధన విభాగం వారు, నువ్వు ఆ వివరాలు తీసుకుని,  నీ భార్య 

ని కూడా తీసుకుని వెళ్ళు.."

నా భార్య ఎందుకు? అసహనం ..."కాదు, నీకు తెలియదు, మాలిని ఇప్పుడు 

ఉన్నది ఒక చిన్న ఊరులో, భార్య భర్తలు ఇద్దరూ ఉంటే ,ఎవరికీ అనుమానం 

రాదు, మీరు ఏదో స్థలమో, ఇల్లో కొనుక్కోవాలని, ఆ ఉద్దేశం తో ,ఆ ఊరు

వచ్చారని చెప్పండి ,అందరికి."..అంటూ కొన్ని సలహాలు ఇచ్చేడు..రామూర్తి..

మరునాడే భార్య వినీల తో ,బయలు దేరి ,నగరం కి దూరం ఒక చిన్న పట్టణం 

కి చేరేడు విహారి. అది చిన్న ఊరు అయినా, ఇప్పుడిప్పుడే అభివృద్ధి చెందు 

తోంది, స్థలాలు కొనే వారు, చక చక కొనేస్తున్నారు,ముందు .ముందు ఈ 

చిన్న పట్టణం, నగరం తో కలిసి పోతుందని వార్తలు వెలువడడం తో...

ఆ చిన్న ఊరు లో ఉన్నది ఒక్కటే చిన్న హోటల్. హోటల్ మయూరి.. అక్కడే 

ఒక గది తీసుకుని రాత్రి కి దిగేరు.

భార్య భర్తలు ఇద్దరు..మర్నాడు ఉదయం ఫలహారం తీసుకుందామని ,వచ్చి 

కాఫే తాగుతూండగా, వినీల తన వేపే చూస్తున్న ఒక పెద్ద మనిషి ని 

గమనించింది. విహారి  చేయి కడుక్కోవడానికి, బిల్లు కట్టడానికో లోపలి 

వెళ్ళాడు.

విహారి వచ్చి కూర్చోగానే, వినీల ",ఇదిగో చూడు ,ఆహా,వెంటనే వెనక్కి 

చూడకు ,ఆ మూల ఒక పెద్ద మనిషి ,నన్ను తేరి పారా చూస్తున్నాడు, 

ఎప్పుడూ ఆడ వారినే చూడనట్టు..చ"..అంటూ విసుక్కుంది.

వినీల చెప్పినట్టు ,వెంటనే తిరిగి చూడలేదు, కాని బయటకి రాగానే, ఎదురు 

పడ్డాడు. విహారి మొహం వివర్ణ మయింది. ఇతని వేష భాషలు చూస్తే నే 

తెలుస్తోంది, అతఃను కూడా నా లాగే వివరాలు పరిశోధించడానికి వచ్చిన

వాడని, హమ్...మా ఆఫీసు వారికి నా మీద నమ్మకం లేదన్న మాట..ఎంత 

అవమానం?

మాడిన మొహం తో విహారి హోటల్ గది లోకి వచ్చి, ఆఫీసు కి ఫోన్ కలిపి , 

బాస్ ని నిలదీయాలని అనుకున్నాడు.

వినీల " ఏం చేస్తున్నావు విహారి? నువ్వు, వారి అనుమానాలు నిజం 

చేస్తావా? మనం మన ప్రయత్నాలు మనం చేసి, వివరాలు సేకరించి మనమే 

ముందు గా మీ బాస్ కి అంద  జేస్తే సంతోషిస్తాడు ,కాని ఇలా నిలదీయడం 

వల్ల ప్రయోజనం ఏమి లేదు" అంటూ శాంత పరిచింది.

ఒక రియల్ ఎస్టేట్ ఆఫీస్ ఉంది ,సరే ,ముందు ఇక్కడ మొదలపెడదాం...అని 

తలుపు తీసుకుని ఎవరండి ? అని ప్రస్నిస్తూండ గా ఒక లావు ,బట్ట తల 

ఆయన పలకరించేడు..

మీకేం కావలి? మేం ఇక్కడ ఒక ఇల్లు కొనాలని అనుకుంటున్నాం.. అనగానే, 

ఆయన.." రండి, రండి..మంచి సమయానికి వచ్చేరు, ఇళ్ళ ,స్తలాలు అన్ని 

ఎగరేసుకు పోతున్నారు" .."ఇదే మంచి తరుణం ,బేరం చేయడానికి " 

అంటూ గట్టిగా నవ్వేడు.. " నా పేరు భగవాన్లు "

సరే ,మాకు ఒక ఇల్లు చాల నచ్చింది, మేం అలా బజారు లో తిరుగుతూ, ఒక 

ఇల్లు చూసాం, అంటూ, ఆఫీసు లో

తీసుకున్న మాలిని ఇంటి నంబరు ,గుర్తులు చెప్పగానే,

" ఓ ,ఆ ఇల్లా? అది మాలిని దేవి గారిది, కాని, ఆవిడ కి అమ్మే ఆలోచనే 

లేదే?  "పోనీ, ఒకసారి ,మేం ఆ ఇల్లు లోపల చూస్తాం, నమూనా మాకు చాలా 

నచ్చింది. ఆవిడకి చెప్పి ,అనుమతి తీసుకుంటారా? "

"సరే, సరే, దానికేం భాగ్యం.. తప్పకుండా, నేను ఫోన్ లో  చెపుతాను..మీరు 

వెళ్లి కలవండి ,దారిలో "అంటూ అభయం ఇచ్చేడు భగవాన్లు ..

ఇదరూ బయటకి వచ్చేరు.. గుమ్మం లోనే హోటల్ లో కనపడిన పెద్ద 

మనిషి..ఎదురు అయాడు..

ఇద్దరూ గతుక్కుమని, చూడనట్టు, బయలు దేరారు..

నువ్వు హోటల్ కి వెళ్ళు, ఆవిడ ని నేను ఒక్కడిని కలవడమే మేలు, ఆడ 

వారు ఉంటే ,మరోలా ఉంటుంది, వారి ప్రవర్తన..ప్లీస్. అంటూ వినీల ని 

ఒప్పించి విహారి ఒక్కడు వెళ్లి తలుపు కొట్టేడు.

పనమ్మాయి వచ్చి తలుపు తీసింది..

"మాలిని గారి ఇల్లే కదా? ఉన్నారా? "

ఇంతలో ఎవరూ ? అంటూ మాలిని గది లోకి వచ్చింది.

తెల్లని జుట్టు, గంభీరం గా, ఒక రకమయిన ఠీవి ఉట్టిపడుతోంది, అందం 

మూర్తీభవించి నట్టుంది మాలిని ..

"నా పేరు విహారి, అలా నడుస్తూ, వీధిలో ,మీ ఇల్లు చూసేను, నాకు చాలా 

నచ్చింది, మీరు అమ్మే టట్టయితే??"

" మేం ఇల్లు ఎందుకు అమ్ముతాము? ఇప్పట్లో అమ్మే ప్రసక్తే లేదు, మీకు 

నచ్చినందుకు సంతోషం.."

"మీరు చాలా ఏళ్ళు నించి ఈ ఊరు లోనే ఉంటున్నారా ?"

"లేదు, లేదు, ఈ మధ్యే కొన్నాను, నాకు చాలా నచ్చింది..చూడండి ఎంత 

వెలుగో ఈ గదిలో, ఇలా ఉండాలి ఇల్లు అంటే "...

విహారి కి అనుమానం పెరిగి పోతోంది లో లోపల..ఈ మధ్యే  కొన్నారు ట 

అంటే భీమా డబ్బుల తో నే అయి ఉంటుందేమో . కాని ఆవిడని చూస్తే ఎంత 

హుందా గా ఉంది..

"కూర్చోండి, నేను  టీ తాగే సమయం ఇది.."

ముళ్ళ మీద కూర్చున్నట్టు ,కూర్చుని సోఫా లో, ఎలాగో టీ  తాగేడు .

ఇంక లేచి వెళదాం ..అనుకుంటూ లేచే సరికి..

మాలిని  ఆహ్వానం..." ఇల్లు లోపల కూడా చూడండి, మీకు నచ్చింది 

అన్నారు కదా "

మరో సారి, అంటూ ..బయటకి అడుగులు వేస్తూండగా ,తలుపు తెరుచుకుని  

ఒకతను ..."మూర్తి ...రా..రా.."

అతను వచ్చి, మాలిని చేయి చనువుగా పట్టుకున్నాడు.

ఎవరి కొత్త పాత్ర ఈ కథ లో ?? విహారి మనసు అతలాకుతలం..

"ఆ ,విహారి ,ఇతని పేరు మూర్తి, మేం ఇద్దరం పెళ్లి 

చేసుకోబోతున్నాం..త్వరలో.. అతను ఒక్కడు , నేను ఒక్కర్తిని,

ఇద్దరం కలిసి ఇక మిగిలిన జీవితం గడపాలని నిశ్చయించు కున్నాం .."

విహారి మనసు ,మరో మాట తో పూర్తి గా బెంబేలు పడి  పోయింది.

"మేం పెళ్లి అయిన మర్నాడే ,హాని మూన్ ప్రయాణం కి ఊటీ కి 

వెళుతున్నాం.."ఊటీ సరస్సు గుర్తు వచ్చి ,విహారికి ...

" నేను మీ ఇల్లు చూడ డానికి నా భార్య తో మరో సారి వస్తాను.."

విహారి బయట పడి,  నాలుగు అడుగులు వేయక ముందే భగవాన్లు ఎదురు 

అయాడు..విహారి ని చూసి," ఇల్లు చూసారా??

" ఆవిడ అమ్మే యోచన లో ఉంటే ,నాకు వెంటనే తెలియ చేయండి..ఇదిగో 

మా హోటల్ ఫోన్ నంబర్."

"నేను కొన్ని రోజులు ఇక్కడే ఉంటాను..."

భగవాన్లు నవ్వుతూ, మాటకి ముందు నవ్వుతాడు అతను గట్టిగా...


ఈ ఊరులో మీలాంటి వాళ్ళు, కాష్ పెట్టుకుని, కాచుకుని కూర్చున్నారు..త్వరపడండి ,మీరు కూడా, ఆలసించిన

ఆశా భంగం " ..

విహారి హోటల్ చేరి, గది లో కూర్చుని, వినీల కి విషయం అంత వివరించేడు..

ఇంతలో ఆఫీసు నించి ఫోన్.

మాలిని , మూర్తి పేరు మీద భీమా చేసిందని.

విహారి, వినీల రాత్రి అంతా ,నిద్ర పోలేదు..

ఉదయమే, ఫలహారం చేస్తూ ఉండగా, మూర్తి కనిపించాడు..హోటల్ లో.

విహారి ,మూర్తి గారు, రండి, రండి,

ఈవిడ నా భార్య వినీల..కూర్చోండి ...

లేదు, లేదు, నాకు వేరే పని ఉంది, నిన్న నా హెల్త్ చెక్ అప్ అయింది, ఆ 

ఫలితాలు తీసు కోవాలి, అంటూ హడావిడిగా వెళ్లి పోయాడు.

విహారి ,వినీల ఒకరి మొహం ఒకరు చూసుకుని, తెల్ల బోయారు.

మాలిని భీమ పాలిసి ఎందుకు తీసుకుంటుంది? మూర్తి పేరు మీద?? అది కాక 

అప్పుడే హెల్త్ చెక్ అప్ కూడా అయింది ..చాలా చురుకు గా ఉందే , ఈవిడ..

ఇద్దరూ హోటల్ గది కి చేరి, ఏం చేయాలో ఆలోచిస్తూ, మరునాడే వెళ్లి ఈ పెళ్లి 

ఆపాలి అని నిశ్చయించు కున్నారు,

కాని ,కారణం లేకుండా ఆపడమెలా?? గట్టి రుజువు చూపితే కాని, పెళ్లి  

ఆపలేం , మాలిని పరువు నష్టం దావా వేస్తే ,

మళ్లీ ,అది ఒక పెద్ద తల నొప్పి, నాకు..

విహారి కి ఆ రాత్రి  శివ రాత్రే..

మరునాడే, భగవాన్లు నించి ఫోన్..

" మీరు చెప్పమన్నారు కదా..ఆ ఇల్లు అమ్మకం అయితే..పాపం మీరూ ఆశ 

పడ్డారు. మాలిని ఏమిటో రాత్రి కి రాత్రి ,ఇల్లు అమ్మేసుకుని వెళ్లి పోయింది..."

అయ్యో, అనుకున్నంత పని అయింది..మాలిని అనుకున్నంత పని చేసింది..

ఆవిడ అమాయకురాలు కాదు, రుజువు దొరికినట్టే, ఎలాగయినా పట్టుకోవాలి.

మాలిని ఇంటికి పరుగు పెట్టేడు..విహారి.

అప్పుడే ఇల్లు ఖాళి, భగవాన్లు బయట కి వస్తూ, వచ్చేరు," మీకు ఆ అదృష్టం 

లేదు, ఎవరో ,ఎక్కువ ఆశ పెట్టి  ,ఎగరేసుకు పోయారు, మంచి ఇల్లు.."

ఇల్లు సరే ,నా ఉద్యోగం ఏమవుతుందో?? విహారి..

బయట గుమ్మం లో ,మళ్లీ ఆ పెద్ద మనిషి..హోటల్ లో ,అన్ని చోట్ల ,తనని 

నీడ లాగా అనుసరిస్తున్న ఆ పెద్ద మనిషే ..

ఇంకా దాపరికం ఎందుకు? ఇద్దరం ఒకే ఆఫీసు వాళ్ళమే..కదా..పర్సు లోంచి 

తీసి  విహారి, తన పేరు, హోదా రాసి ఉన్న కార్డ్ ఒకటి 

అందించేడు..రాడియంట్ ఇన్సురంస్ కంపనీ పేరు కింద తన 

పేరు..వివరాలు ..

ఆ పెద్ద మనిషి కూడా, తన కార్డ్ తీసి ఇచ్చేడు.

అంబ్రెల్లా ఇన్స్యురంస్ కంపనీ చిహ్నం గొడుగు కింద అతని 

పేరు...వివరాలు..కమల కర్..అని ఉంది.

విహారి ఆశ్చర్యం తో నోరు తెరిచాడు.

మా కంపనీ కాదు, మా ఆఫీసు వారు ,నా మీద అపనమ్మకం తో, నా వెనకే 

పంపించిన మరో ఆఫీసరు కాదు..

మరో కంపని..అంటే మాలిని ఇక్కడ కూడా భీమ చేసింది అన్నమాట.

ఎంత మాయ లాడి ? మాయ లేడి ?? విహారి మనసు విల విల లాడింది..ఎలా 

ఆడించింది?

అప్పటికి వినీల ఏమంది?? మీకు ఇంత జాలి  ఏమిటి ? తెల్ల జుట్టు, పెద్ద వయసు అంటే ,చాలు పెద్ద వారు అని మీకు

గవురవం..హ్మ్మం...నిజమే...తను ఇలా అమాయకం గా నమ్మడం ఇంక 

తగదు.

కమలా కర్, " మూర్తి మా భీమ కంపనీ లో మాలిని పేరు మీద పాలసి 

తీసుకున్నాడు, మాకు అనుమానం వచ్చి,విచారించుదాం ,అని నేను 

వచ్చేను .."

"ఎందుకు అనుమానం ?" విహారి, పాలసి ఏ కదా..

"హు..మూర్తి కి ఇది నాలుగో పెళ్లి, ముగ్గురు భార్యలు 'బాత్  టబ్ ' లో మునిగి 

చని పోయారు..మాలిని నాలుగో భార్య.."

ఇద్దరూ, రాత్రికి రాత్రి మన కళ్ళు గప్పి పారి పోయారు..

విహారి ,కమలాకర్  కరచాలనం చేసుకుని విడి పోయారు..

ఎవరు ముందు బాత్  టబ్ లో స్నానం చేస్తారో, లేదా ముందు పడవ 

ప్రయాణం చేస్తారో?? ఊటీ సరస్సు లో ? ఏమో

ఊటీ ఒక్కటేనా ఏమిటి ఈ దేశం లో??

మాలిని, మూర్తి ఇద్దరూ ఘనా ఘనులే..

వేచి చూడాలి, ఇంక, ఎవరు ముందు క్లెయిమ్ చేస్తారో..పాపం..ఆ వార్త కోసం..

మేము అల్ప ప్రానులం ..మరి..


హిచ్కోక్ క్రైమ్ స్టొరీ ఎపిసోడ్ కి అనుసరణ ...సరదాగా...