ఏవో కొన్ని ఊసులు ..ఇలా ...

సీతాకోక చిలుకలు
నా చుట్టూ గుండ్రంగా
తిరుగుతూ ఒక్కో రంగూ
రాల్చేసుకున్నాయి ..
నా కలలేమో ..అవి ..

ఆకాశం లో పక్షులు
వరుసగా వరుసలు కడుతూ
తూర్పు దిక్కున
సూర్యుడికి సందేశం మోస్తూ

కిరణాలు ఆకుల మధ్య నుంచి
జారి నేల మీద ముగ్గులు పరిచి
నేలమ్మకి జేజేలు పలుకుతూ
వినమ్రంగా ..

ఆకాశం కొన్ని రంగులు
దాచుకుంది , రహస్యంగా
సాయం సంధ్య కై
పరిచి విస్మయ పరచాలని ..

తోటలో పూలు రంగు హంగుగా
వెల్లి విరిసి ..
మోహనంగా ఎదురు చూస్తూ
ఆ మధుర గాయం కోసం .

అలలు అలలు గా
ఎగిసి పడుతూ , ఎన్ని యుగాలుగా
అలసి పోయినా , తీరాలు
అందవూ , ప్రాప్తమూ పొందవు .

పసి పిల్ల నవ్వులా
ఎగిసిపడ్డ నవ్వు
ఎదిగిన బిడ్డలో
కలిసి మురిసిపోయింది ..

పన్నీరు చల్లితే
గాలి సుమధురం అవుతుందా ?
పెదవుల స్పర్శ తగలాలి కానీ
వెదురు వేణువు అవదూ ...

అన్ని మతాలూ చేర్చేవి
ఆ స్వర్గ ధామ గుమ్మం వరకే
నీకుందా మరి ఆ తాళం చెవి
వెతుక్కో ఇప్పుడే !

జీవన దారి లో పారేసుకున్న
సంపదలు మణి మాణిక్యాలూ
దొరికేను ఆ తోట లో .
నీ మనసు పూసే ఆ తోటలో ..

మైమరిపించే కోకిల గానం
వినిపించే తోట లోకి వచ్చావా ?
నువ్వేం తెచ్చావు ?
సవిరించుకున్న నీ గుండెని తెచ్చావా ?

వెను వెంటనే
వెను తిరిగి పారిపోయే నీ
పీడ కలని ఈ రేవులో పాతేయ్
ఇక్కడ ఈ పాపాల రేవులో .. మరి మొలవదు .

దయ్యమూ దేవుడూ
కలిసి నివసించే ఆ అంతకరణలో
ఎన్నెన్ని గులాబీలూ ,ఎన్ని ముళ్ళూ ..
అన్నీ ఒక్క చెట్టుకే ..

Like   Comment

జ్ఞాపకాల పెట్టె ..

వెనక్కి వెనక్కి చూస్తూ నడుస్తూ
ముందుకు కదిలాను ..
నా జ్ఞాపకాల నీడలు నా వెంట ఉన్నాయా లేవా అని ..
అవి భద్రంగా ఆభరణాల పెట్టెలో
చెల్లా చదరుగా పడేసిన నగల లాగా
కొంచం మెరుస్తూ , కొన్ని మెరవక పోయినా అలవాటుగా ధరించేవి
కొన్ని ఊరికే పడి ఉండేవి ..
ఎవరూ ఎత్తుకుపోలేరు ఈ సంపద నా నుంచి ..

అలా తీరుబడిగా వడి వడి నడకలలో
కొన్ని పారేసుకుందామని పయనిస్తాను
సాయంకాలపు నీడల్లాగా ..
దొంగల్లా నా వెంటే ..ఎప్పటికీ పారేసుకోలేను అవి .

కాలంకి ఇంక అప్పచెపుతాను ఆ పని
సవ్వడి చేయక , కాళ్ళ కింద నుండి జారే
సముద్రం ఒడ్డున నీటిలా ...
సల్లగా జారిపోతాయేమో అని ఆశ ..

నిగూఢంగా అడవిలో దట్టమైన
పిచ్చి మొక్కల్లాగా అల్లుకుని ,చిక్కుకుని కొన్ని ..
విడదీస్తూ దీస్తూ కాలం వేసే చిక్కులు మరి కొన్ని
కూడిస్తూ , ఎప్పటికీ ఎడ తెగక పారే ఏరు లా ఈ జ్ఞాపకాలు ..
సెలయేరులా పారుతూ , ఏ ఒడ్డుకీ చేరని ఏరు ..ఏరులూ ..
ఈ జ్ఞాపకాలు ..

ఎన్నని మోయను ? ఎన్నని పారేయను ?
శూన్యంగా మిగిలేవు సుమీ అని హెచ్చరికలు
యే ఒక్కటని ఎంచేను ? ఏవని చించేయను ?
కలశం నిండా తొణికిస లాడే నీరుతో ..
కదిలే నేను ..ఎప్పటికీ తొణకను ,బెణకను అని
ప్రమాణాలు చేస్తూ ..ఇలా ముందుకే మరి పయనాలు చేస్తూ
నిండు కుండ లా నేను ..
నిండు కుండలా నేను ..

సన్న జాజి తీగా !

సన్నజాజి తీగ డాబా పైకి
సన్నగా పాకి గుబురుగా ఎదిగింది
సాయంత్రానికి ప్రమాణం చేసినట్టు
సన్నజాజి మొగ్గలు మోసుకు వస్తుంది .

ఖాళీ పూల సజ్జను
సన్నజాజులతో నింపేయాలని
ఆత్రంతో , విచ్చిన పూలని
నిర్దాక్షిణ్యంగా తీవె నుంచి తెంపి

నా సజ్జ నింపుతూ
నిన్నటి ఏవో లాలసలు
తనువంతా పాకి ,అలసత్వం
తనువంతా నిండి

సంధ్యా దేవి
అలకలతో ఎర్రబడ్డ
ఆకాశం సాక్షిగా
పూలు కోస్తూ నేను .

విచ్చిన పూలా ?
విచ్చి విచ్చని మొగ్గలా ?
అన్న మీమాంసలూ
మొహమాటాలూ లేనే లేవు

నన్ను చూసి నవ్విన
పూలనే ఎంపిక చేసుకుంటూ
సజ్జ నింపుతూ , రాత్రి కి
సమాయత్తం అవుతున్న నేను

గాలి ఏవో ఊసులు
మోసుకు వస్తోంది
దూర దూర తీరాల గుబాళింపులు
అలవోకగా తన వెంట ..

మొన్నటి వర్షం మిగిల్చిన
వాన నీటి తో తడిసిన మట్టి వాసనో
తడిసిన మామిడి పూత
పచ్చి పరిమళమో మరి

అలసిన పొద్దు
రాత్రిలో విశ్రమించాలని
తొందరిస్తూ సమాయత్తం
అవుతున్నాది , ఆకాశం పక్క పై ..

పూలు తీవె నుండి విడివిడినా
ఇంకా ఫకాలున నవ్వుతూనే ఉన్నాయి
వియోగ విషాదానికి ఇంకా
సమయం రాలేదు .

పూలే భారమా ? అని సజ్జ
నిశ్శబ్దంగా మోస్తూ , నింపుకుంటోంది మొగ్గలు
ఇంక చాలు అని ఎప్పటికైనా నా మది
చెప్పేనా నాకు ? అని నిట్టూరుస్తూ నేను .

తీగె నంటుకుని పూసిన
పూలన్నీ దూసిన నా చేతి నిర్దయకి
ఏం శాపమో ! ఆలోచిస్తూ వెను తిరిగిన నాకు
దయగా ..కోసుకొమ్మని మరి కొన్ని
కోసుకొమ్మని ఆలస్యంగా విచ్చిన పూలు
పలకరించి ,ప్రకృతి ఎంత దయామయో
మరో సారి నిరూపించింది ..
సన్నజాజి మరునాటికి మొగ్గలు
సమాయత్తం చేసే పనిలో శ్రద్ధగా నిమగ్నమై ...

నా దయా ,నిర్దయలతో పని లేని ప్రకృతి .

కాందిశీకులు

• 
  

  అమ్మ ఒడి నుంచి జారాడేమో మరి పాలు కారు బుగ్గలని గరుకైన ఇసకలో తల ఆంచి నిదుర పోతున్నాడు ..శాశ్వతంగా .. మనకెందుకు లెండి ? మన జీతాలూ ,జీవితాలూ ఇవే పెద్ద సమస్యలు మనకి  శ్రీమంతుడు తరవాత మహేష్ బాబు సిన్మా పేరేమిటో ? మన ఇంటి ముందు చెత్త బుట్ట తీయించి పక్క ఇంటి ముందు పెట్టించేవరకు నిద్ర పోను అని శపధం చేసావు కుక్కలకి శాశ్వత నిద్రా ? కుటుంబ నియంత్రణా ? ఎన్ని సమస్యలు మనకి . అగ్ర రాజ్యాల చదరంగం లో పక్కన పడేసిన బంట్లు , తెలుపో నలుపో అన్నీ ఒక్క సారే ఇల్లే లేని కాందిశీకులు కాదు కాదు దేశమే లేని కాందిశీకులు అయిపోయారు .. మనకెందుకు ? అసలా సిరియా మాప్ లో ఎక్కడుందో ఇన్నాళ్ళూ మేమెరుగం ..అసలా దేశం ఉందా ? సరిహద్దులు గీసారు , ఇదే నీ దేశం అన్నారు .. పట్నాలూ ,పల్లెటూర్లు మీ ఇష్టం అన్నారు ఫలానా వీధిలో నాలుగో నంబరు ఇల్లు నీది అన్నారు , పోస్ట్ మాన్‌ కూడా వచ్చేవాడు చిన్న ఇల్లు ,ఇంటి చుట్టూ గోడలు , ఇంటికి చిన్న ద్వారాలూ ,కిటికీ లు ప్రపంచం అంతా కిటికీ లోంచి చూసే పసిదనం . ఓ నాడు మా గూడు భస్మీపటలం అయింది , అల్లా ! అని మొర పెడుతూ నాలుగు మూటలు వీపున మోస్తూ ఎడారి దాటి ,ఈ ఓడ ఎక్కాం , సముద్రాన్ని దాటిస్తాను అని మాట ఇచ్చిన సరంగు ఏమయాడో ఓడ మునిగింది , పసి ప్రాణం నిద్రలోనే జల సమాధి అయి ,అలా ఒడ్డుకి ఒచ్చి పడ్డాడు అవును , మన ఇంట్లో పసి పిల్లాడిలాగే ఉన్నాడు .. అవే రెండు కళ్ళు ,రెండు కాళ్ళు ,రెండు చేతులూ మతం అని ఏమీ ప్రత్యేక అవయవం కనిపించలేదు . బంతి ని అటు వేసి ,ఇటు వేసి కోర్టు లో బంతాట ఆడినట్టూ , దేశాలు ఆడుకున్నాయి . మాకొద్దీ రెఫ్యూజీలు ..మాకొద్దీ ఓడ నిండా ప్రాణులు అంటూ సముద్ర పాలు చేసారు .. మీరు మొదలు పెట్టిన ఆట కదర్రా ఇది , అని ఎవరూ కర్ర పట్టుకుని చెప్పేవారు లేరా ? శాంతి సంఘం కళ్ళూ ,ఊపిరి మూసుకుని మెడిటేషం చేస్తోందా ? మానవ ప్రాణాలు .. ఒక తిమింగలమో ఒక కోరల్‌ వృక్షమో పాటి చేయవా ?  ఏవీ శాంతి మంత్రం జపించే దొంగ పిల్లులు? కంట నీరు పెట్టి , ఏం లాభం ?  పోయిన ప్రాణం తిరిగి వస్తుందా ?  హే భగవాన్‌ ! ఇంత మూగవై పోయావా ?  ఏ పేరుతో కొలుస్తారు అని ఎదురు చూస్తూ  మూగవాని వయ్యావా ? అభివృద్ధి చెందిన దేశాలుట వారి ప్రాణాలు మటుకు బాంకులకి తణఖా పెట్టారు , ఎన్ని శవాల మీద చిల్లర ఏరుకుంటే ఆ ప్రాణాలకి ఊపిర్లు వస్తాయో ! సిరియా ... నీ ఎడారి ఇసకలే నయం .. ఈ సముద్ర ఒడ్డు న మటుకు ఇంక ఎదురు చూడ్కండి ..ఇక్కడ ఎవరూ మానవతావాదులు లేరు ,ఇక్కడ అందరూ దేశభక్తూలూ ,దేశ పౌరులూ అంతే .. సరిహద్దులు మధ్య బిగించుకున్న పౌర సమాజం .మాది .. మా తలుపులు మరి తట్టి , మాకు విసుగు తెప్పించకండి ..మీ చావు మీరు చావండి .. మీ చావు మీరు చావండి ..అంతే ..

జీవన యానం

సముద్రం చారలు చారలు గా
నీటిని పరుచుకుంటూ
తపస్సు చేస్తున్న మునిలా మౌనంగా
తనలో తను చూసుకుంటూ

ఆమడ దూరం నుంచి
ఏకాగ్రతతో ఆకలి తపస్సు చే్స్తున్న
సముద్ర పక్షి దృష్టికి మిల మిలా మెరుస్తున్న
మత్స్యం మటుకు కనిపించింది ..

ఒడ్డున నా మటుకు నేను
పొడి కాళ్ళని చూసుకుంటూ
సముద్రం లోతుని కొలిచే ప్రయత్నం చేస్తూ
వృధా దృక్కులు ప్రసరిస్తూ నేను

ఎవరి ఆశలు వారివి
ఎవరి కలలూ ఎవరి ఒడ్డులూ వారివే
ఈ సాగరం మనం ఎలా ఈదుతామో
మన ఇష్టమే , ఒడ్డునే నిలుచుని
దూర తీరాల ప్రయాణాలకి మనం
తెర చాపలు ఎత్తుకుంటూ ..
అపహాస్యం ఏమీ లేదు .. అంతా
ఎంత గాలికి అంత ప్రాప్తం ..
ఏ తీరానికి ఎవరు ప్రాప్తమో ,
ఎవరు కనగలరు ? జీవనయానం లో .

మనసు చేసే గారడీ

కొన్ని కుందేళ్ళు
నా చేతిలోకి
అలా వస్తాయి
మెత్తగా కూర్చుని
దువ్వించుకుంటూ

నాకసలు పెంపుడు
జంతువులంటే ఇష్టం లేదు
ఇల్లంతా వదిలే బొచ్చు అంటే
చాలా అసహ్యమూనూ

ఈ కుందెలెలాగో వచ్చి
కూర్చుంది ,ఒళ్ళో కూడా
కూర్చుని ముద్దు చేయించుకుంది
నాకిష్టం లేని పనులు నేను

కొన్ని ఎందుకు చేస్తానో ఎలా చేస్తానో !
అందరికీ నా కుందేలు చూపించాక
నేను కుందేలని మాయం చేసేయగలను .
అవును నాకు అన్ని విద్యలూ వచ్చు ..

లేని దాన్ని ఉన్నట్టూ
ఉన్న దాన్ని లేనట్టూ
నా బుర్రలో ఎన్ని మాజిక్ ట్రిక్కులో
నే నెంతమాయల మంత్ర గెత్తెనో .
ఇదిగో మీ ఒళ్ళో కుందేలు ,
మీరూ ముద్దు చేయండి ఇంక ..

జీవన యాత్ర

సుదూరంగా కొండలు విశ్రాంతిగా
దిగంతాల గీతల వేపు ఆర్తిగా తడుముతూ చూపులు
మైదానాల మధ్య చివుర్లూ , చెట్లూ గాలి వీవెన పంపిస్తూ
అలవోకగా నర్తించే చెరువు అలలకి చురుకుదనం అద్దుతూ
ఒడ్డు గతాల స్మృతులని నెమరు వేస్తూ ,
లంగరు వేసిన పడవల కథలకై అర్రులు చాస్తూ ..

వారిద్దరూ ఆదిమ మానవుల జంట
అనంత కాలం లో ఉత్తర దిక్కు తార చెప్పిన గుర్తుల
ఆధారంగా ఎప్పుడూ ఎరగని తీరాల రేవు కై
సముద్ర యానం అంత యాతనగా అలసి సొలసి పోతూ ..

యాత్ర ఫలితం పుణ్యమో పురుషార్ధమో కాదు
కేవలం తీరం కనుక్కోడమే ..
తీరాల వెంట పాద ముద్రలు వేస్తూ నాగరికత
అలుక్కుంటూ వెళ్ళడమే , ఎప్పుడో మళ్ళీ యాత్ర అనుభవం
మానవులని ఆకర్షించి దీపం పురుగులా నలిపేస్తూ ఉంటుంది .
అయినా తప్పదు ,ఒక యాత్ర ,ఒక తీరం ..
మానవ జాతి చరిత్ర సమస్తం యాత్రా ఫలితమే కదా ..
ఈరోజుకీ ఒడ్డున లంగరు వేద్దామా ! హ్మం ..

కవి హృదయం

కవి హృదయం అని ఒకటి 
ఉంటుందా ? అని నాకెప్పుడూ అనుమానం ..
మాటలని గుండె కవాటంలో బిగించి పెడతారా ?
వేళ్ళ చివర నృత్యాలని బంధించి పెడతారా ?

ఆకశాన ఒక మబ్బు విడిచి వెళుతుంది
ఒళ్ళో పిల్లాడిని లాలించినట్టు
ఊహలు పిలకలేసి మొలుస్తాయి ,చిట్టి చిట్టి
పిలకలు చుట్టూ పేర్చుకుని అరటి మొక్క లా
హరితం గా లేత పల్లవం గా ..

ఇంక మాటలు బొమ్మల కొలువు లో
బొమ్మలలాగా మెట్లు మెట్లుగా పరవడమే తరువాయి
కొన్ని తల లూపుతూ కొండ పల్లి బొమ్మ లా వచ్చి
కూర్చుంటాయి ,మరి కొన్ని మేత మేసే ఆవు బొమ్మలు
నడిచినట్టూ ఎటో వెళ్ళి పోతూ ఉంటాయి ..

పూల పరిమళమూ ఉండదు ,
వెన్నెల లేపనమూ ఉండదు ,
అన్నీ మనసు అద్దం మీద పరుచుకున్న
చిత్ర విచిత్రాలు , నాకే ఆశ్చర్యం ఏ దేశ
దిమ్మరులు ఈ పదాలు ఎలా వస్తాయి ? అని .
మందారాల మకరందాలు
మల్లెల సుపరిమళాలు పూయిస్తాను
నా ఇంటి ముందు పెరట్లో ,
నాకసలు పెరడే లేదు ,అయినా సరే ..

ఆకలి దప్పులు ఊసే తెలియదు
అక్షరాల అన్నం వడ్డిస్తూ ఉంటే
ఎవరి చేతి పుస్తకానికో
ఈ నల్లటి ఆవగింజల్లాంటి సేద్యం ?

కవితలా ? కథలా ? ఏమో
మబ్బులు వర్షం కురిపిస్తాయా ?
దేశాంతరం పారి పోతాయా ?
ఎవరికి తెలుసు ..

ఇవాళ పండగ అని పుష్పించదు
పూవు ,ఇవాళ పుష్పించిన పూవునే
నువ్వు ఏరి కో్రుతావు .. పూజకి
నీలో జన్మించిన అక్షరాలకి నువ్వు
కారణం కాదు , కాలాల శోధన లో
కనుగున్న ప్రహేళిక నీ రాతలు .

ఎవరికోసమో అని రాయవు ,
ఎవరి కోసమో కల గనవు ..
ఎవరో ఒకరు చదువుతారు అన్న స్పృహ
కల ముందు వచ్చే మెలకువ లాగా
పలచగా ఆవరించుకుని ,మేలి ముసుగు లో
నిన్ను ఆకర్షిస్తూ , అయోమయంకి గురి చేస్తూ

ఎన్నో ఎన్నెన్నో అక్షరాలు ..
రక్త ప్రవాహం లో ధమనుల మధ్య
ప్రవహిస్తూ అస్తిమత పరుస్తూ ఉంటాయి .
నీ ఆంతర్యం నిన్ను నిలవనీయదు
నీ మనసెప్పుడూ నీకు విరోధి లా
యుద్ధాలు జరుగు్తున్నా ,వెన్నెల చమక్కుల
మీదే రాస్తావు కవిత్వం , ఎందుకంటే నీవు
చీకటి రాత్రి ని నీలో దాచుకున్నావు ,
వెన్నెల కాంతి ని ఎప్పుడూ అరువు తెచ్చుకుంటూ ఉంటావు ..

నీ అక్షరాలు నిన్ను
ఆవహించే శాంతి
నిన్ను ప్రేరేపించే అశాంతి
నిన్ను నిలువునా దగ్ధ పరచే అగ్ని కీలా కాంతి
గ్రహాల మధ్య కాలంని కొలిచే కాలమాని

నీ అక్షరాలు కాంతి వేగం తో
నీ చుట్టూ తిరుగుతూ నిన్ను ఒక
సముద్ర ద్వీపం లాగా విసిరేస్తాయి ..
వంతెనలు వారధులూ వేసుకుంటూ
ఆ అక్షర జాలం తో నే
నే తిరిగి తిరిగి వస్తూంటాను ..మీ ముందుకి
అక్షర దీప కాంతి వెలుతురులో దారి
వెతుకుతూ మళ్ళీ మళ్ళీ వస్తూ ఉంటాను .

పూలు కాలిన వాసన ..

ఇక్కడ పూలు కాలిన వాసన
అంతటా కమ్ముకుంటోంది ,
భరించలేము
పారిపోండి ..
ఆడ దాని అంగాంగాలు
చిన్న సెల్ లో బంధించి
లాలీ పాప్ లాగా చీకుతున్న
అధమ జాతి
ఏలుతోంది , ఇక్కడ
పూలు కాలుతున్న వాసన
నలు దెశలా విష వాయువులా
కమ్ముతోంది .

సునామీలో ,
భయంకర ఎడారి గాలులో
సింధూ , హరప్పా,ద్వారకా నాగరికతలని
భూస్తాపితం చేసాయి అని తవ్వకాలు
చెపుతున్నాయి ..

ఇప్పుడు చేత్లో ఒక చిన్న సెల్లు
కలికాలానికి చరమ గీతం ఆలపిస్తోంది ,
ఎత్తుగా కట్టిన భవనాలు
కిందకి దూకి అంతమొందించుకోడానికే
శీలం ,పరువు అంటూ ఆడపిల్లలతో
సెక్సీ గేం ఆడించి ,అదో కొత్త గేమ్‌ ఆప్ ట
కోకాకోలాలా విష పానీయాలు సేవింప చేసి
సెలవంటూ సెలవు చీటీ రాయిస్తారు ,విషనాగులు .

కార్చిచ్చులు ,బడబాగ్నులు ఒక నాడు
సెల్లు ఫోం తో మజా అంటూ ,ప్రవహిస్తున్న
కుళ్ళు కామపు కంపు ఈ నాడు
కాన్‌సరు పట్టిన శరీరం లో
ఎదుగుతున్న వ్రణం లా
అజ్ఞానపు కాంపస్ లో పెరుగుతున్న వ్యాధి ఈ నాడు .

అమ్మ అయ్య మా కొద్దీ విష పురుగు అని
పురిట్లోనే వడ్ల గింజ వేసి
చంపేవారేమో , ఈ నాటి వాడి కామపు వాపు చూసి
కాంపస్ సరదా అంటే ప్రాణాలు ఎర వేయడమే అని
కొత్త మాట పంచుకుంటున్నారు వ్హాట్స్ అప్ప్ అంటూ ..

నాగరికత అంతంకి
గంట కొట్టి ప్రారంభించారు
మీకు వినబడిందో లేదో
ముఖ పత్ర స్టాటస్లూ అప్ డేట్ చేస్తూ
మనం కళ్ళు మూసుకుని ఉన్నాం ..
కాళ్ళ కింద భూమి
ప్రకంపిస్తోంది , వినండి అవి సెల్ ఫోన్‌
కొత్త ట్య్యున్లు కావు ,
అవి మానవ సమాజం చేసే
హాహా కారాలు ,
బాంధవ్యాలు ,బంధాలు అంటే
నిఘంటువుని అడగాల్సి వస్తోంది ,
పసి పాప ల కేరింతలులో ఏదో
ఫేస్ బుక్ ప్రొఫైల్ నీడ కనిపించటం లేదూ !

ఆడ పిల్లల కన్న తల్లితండ్రుల
కలలు ఎత్తుకుపోతు్న్న ఆ నరరూప
రాక్షసులెవరు ?
ఏ సమాజం చెట్టుకి పుట్టిన
కుక్క మూతి పిందెలు వీరు ?
ఏ విష ఎరువు పోసి పెంచిన
మాంసం తినే మొక్కలు వీరు ?
ఎవరీ నర హంతకులు ?

మధ్య తరగతి కోటి ఆశల బంధికానాలో
పెంచిన పౌల్ట్రీ చికెన్‌ చీకు ముక్కలా ?
పాలు కారే వయసులో పోసిన
డబ్బా పాలలో పడిన విషపు చుక్కలా ?
యూనియన్‌ కార్బైడ్ విష వాయువు
చిక్కగా వ్యాపించి లక్షల ప్రాణాలు
హరించిన జాతి ఆపద మరిచిపోయారా ?
అంత కన్నా పెను ఆపద పొంచి ఉంది ..
చదువు ఖార్ఖానాల లో
నలుచదరం గా కట్టి నాలుగేసి అంతస్తులు లేపి
కాంట్రకటర్లు నడిపే కళాశాల లో
పందెం గుర్రాలు వీళ్ళు ,
సంస్కారం చదువు అప్పుడెప్పుడో
ఉండ చుట్టి హాం ఫట్ చేసిన మాయా మాంత్రికుల
జాలం లో చిక్కుకున్న
ప్రాణం లేని కట్టే లు వీరు ,

మానవ నాగరికతకి అంతం
మానవులే ,
బెంజీన్‌ సింబల్ కనుక్కోడానికి
పాము తన తోక ని తాను తింటున్నట్టు
కలగన్నాడో శాస్తవేత్త ,
నేడు నా కళ్ళ ముందు సాక్షాత్కరిస్తోంది
తన కడుపున పుట్టిన నర హంతకులని
తన చేత్తో చంపే తల్లి హృదయవిదారక
ముఖ చిత్రం ..అదే నా ముఖ పుస్తకపు కవర్ పేజీ
ఈ నాడు .

లైకులూ కామెంట్లూ పెట్టే ముందు , ఈ దుర్మారపు కుల ,మత , రాజకీయ కూటములు ని ప్రతి ఒక్కరూ ఖండిస్తాం అని శపధం చేయండి ..
రెండ్రోజుల్లో రెండు వార్తలు .అంతే నా ?
ఇద్దరు ఆడపిల్ల ల దుర్మరణం వెనక ఎందరి ఆశలు నేల రాలాయో !
అవును నాకు పూల తోటలు కాలుతున్న దుర్గంధం వస్తోంది ..భరించలేను ఇంక ..ఈ దుర్గంధం .పెకిలించాలి ఆ మూలాలని ..ఆ కారణాలని ..లేకపోతే ఎలా బ్రతుకుతాం మనం ?

కవిత్వం ...

కవిత్వం చిక్కగా
కాఫీ డికాషను లాగా
దిగిపోతే
తట్టుకోలేము
చేదు ,వగరు ..మాకు రుచించవు

ఆకలి ,అత్యాచారాలు తప్ప
మరో ఊసే లేదా మీకు ?
సూర్యుడూ సముద్రం ఉన్నారు కదండీ
వర్ణనకి మంచి అలంకారలూ

గాఢ కవిత్వం
మెదడు ని చిన్నాభిన్నం చేసి
కాక్టైల్ తాగినంత కిక్ ఇస్తుంది
హాంగ్ ఓవర్ నుంచి
కోలుకోడానికి మరి కొన్ని జన్మలు
పట్టవచ్చు ..

కవిత్వం తాగిన మొహం
చూసారా అసలు ఎప్పుడైనా ?
వెన్నెల తాగిన వాని మొహమో
అడవి లో తప్పిపోయిన వాడి మొహమో
నక్షత్రాల లెక్క లో నిమగ్నమైన వాడినో
ఇదిగో ప్రపంచం అంచుకి వెళ్ళొస్తా
అంటూ బయలు దేరిన వాడి వెనక చూపో
అసలేం చూడ లేదా ?

ఐతే మీరు కవిత్వం
చదవలేదు .ఊహించలేరు కూడా

అలా కాసేపు నాలుగు గోడల
బయట బయలు లో
మెత్తగా నడిచి రండి ..
దుమ్మూ ధూళీ
పేడా పెంటా అబ్బే అలా ముక్కు
మూసుకుని కాదు ..
కాళ్ళు తడవాలి ..

అప్పుడే కవిత్వం ..ఊసు ఎత్తాలి
అలా పోయి వద్దాం రండి
మనకింకా మరో జన్మ సమయం ఉంది ..

వసంత లక్ష్మి 27-05-15

నాగరికత

సముద్రంలో మత్స్య కారుడి
మథనం వల నిండిందా లేదా అని
నైలాను వల అయినా కాక పోయినా
ఒక్క చిల్లు ఉన్నా ..ఫలితం సున్న

సూటి గా వాడి గా ఎన్నో
సమస్యలు ఉన్నా
మన బుర్ర లో ఓ చిల్లు ఉందేమో
ఎప్పటికప్పుడు అలా ఖాళీ చేస్తూ
లేకపోతే బ్రతకగలమా ?

వార్త పత్రిక లో వార్త జీవిత కాలం
ఒక రోజుట ,మనమెంత ?
కజ్జికాయలు నములుతూ ఉంటే
అన్ని మర్చిపోవచ్చు ..

ఆహారం ఒంటికి బలమే కాదు
మైమరుపు ,మతిమరుపూ పుష్టిగా
పదండి ముందుకు ఫ్రీ వై ఫై కోసం
పోరాడుదాం ..ఇంతకు మించి అఫ్రో్డిసియాక్స్
ఏం ఉన్నాయి ? సెల్ఫీ ల సెక్సీ మాయ లో
విచ్చలివిడిగా కలిసే పోరాడుదాం ..

ప్రభుత్వలే కూలనీ
పాలన లే మారనీ
వై ఫై ఒక్కటి ఇస్తే చాలు
మా స్వర్గాలేవో మేమే సృష్టించుకుంటాం ..

హిప్పి కల్చరు పోయిందిట
ఎవరన్నారు ?
మున్నెన్నడూ ఇంత మత్తులో
జోగుతున్న భద్రలోకాన్ని చూడలేదు
బ్రహ్మం గారు చెప్పే ఉంటారు ..
కలి కాలం కి అరి కాలి ముల్లు
అక్లీస్ హీల్ ఈ నెట్ చివరి మొనే

సముద్రాల ఒడ్డున నాగరికత నిర్మాణాలే కాదు
కూలిన జాడలూ ఉన్నాయి ..
చరిత్ర ఏం చెప్పిందీ ? కాదు
ఏం నేర్చుకున్నాం ?
చరిత్ర నుంచి నేర్చుకుని
బాగు పడ్డ జాతే లేదుట .

సరే మరి
సెల్ఫీ కాఫీ తో
తీసుకునే టైం అయింది ..

...వసంత లక్ష్మి ..27-05-15

Unlike · Comment · Share

సాయంకాలాలు

మధ్యాన్నం వండిన ఎండ
నంతా నీడలు మింగేస్తూ
మూల మూల గిన్నెలు
ఖాళీ చేస్తున్నాయి
మూల మూల పగటి
వెలుతురి గిన్నెలు

ఆవురావురు మంటూ
పిల్లలూ లేగ దూడలూ
పాల కోసమో
తెల్లని వెన్నెల కోసమో
రాతిరి వెలుతురి కోసమో
అమ్మ అవని పొదుగు ని
ఆశ్రయిస్తున్నారు .

రాత్రి మనం చేసే గానా బజానా కి
బయానా అంటూ చుక్కల
ధన రాశులు కుమ్మరిస్తున్నాడు
ఆకసాన మాయా చంద్రుడు

సాయంకాలం
ఆ సంధ్యా కాలం
సంధ్య కాంతుల
మిస మిసలని
పంచుకుంటూ
చెలిమి కూరిములు
చలమల వద్ద
దాహం తీర్చుకుంటూ
చెలికాండ్రు ..చెలులూ

సాయంత్రం
అందంగా ముస్తాబయింది మరి
ఏ విభుని దర్శనం కోసమో !

వసంత లక్ష్మి

పరిభ్రమణ

సాయంత్రాలు మబ్బులు

ఇళ్ళు వెతుక్కుంటూ 

అటూ ఇటూ పరుగులు 

పెడుతూ 

మా ఇంటి ముందు 

ఏదో ముచ్చట్లు గుర్తు 

చేసుకుంటూ ఆగితే 

నీకు కబురు పంపిస్తా 

అంతా కుశలమే అని .

పూలు రంగు ముస్తాబు 

కావిస్తూ  గాలి హత్తుకుంటే 

సన్నని పరిమళాలు కానుకగా 

గాలికి వదిలితే 

అదే నా సందేశం అనుకో 

ఈరోజుకి సన్నజాజులు 

ఎన్నిక చేసా నీ కోసం .

అలుపెరగని అలలు 

తీరంతో చేసే సందడి 

ఉల్లాసం ఉత్సాహం నింపింది 

మనసులో ,ఆ తుప్పర 

చల్లదనం నీ మేని కి గంధంగా

పూయనా మరి ఈ రాతిరికి 

నక్షత్రాలు చీకటి ఆకాశంతో 

చేసుకున్న బాసలూ ఊసులూ 

తెల్లవారక ముందే 

చేరేస్తాను నీ చెవికి 

ఆ నీరవ నిశ్శబ్ద సంగీతం 

నిన్ను తాకి రాగాలు పోతుంది 

ప్రకృతి సమస్తం తల ఒగ్గి 

వినయంగా అర్ధిస్తూ ఉంది 

మనం ఇద్దరం కలిసి మమేకంగా 

ఈ పొద్దుకి రంగులు అద్దాలని 

సూర్యుడినో  చంద్రుడినో 

నీలోనే సమస్త విశ్వం విశ్రమిస్తూ 

పరిభ్రమిస్తూ నన్ను విభ్రమపరుస్తూ 

పిపీలకమైనా 

మరి ఏ జీవం అయినా 

నర్తించాల్సిందే 

ఈ ఉదయపు సాయంత్రపు 

నీడల తెర పై 

ఆసక్తికరంగా 

పరిభ్రమణ ఒక్క గ్రహాలకేనా ? 

జీవ రాశిలన్నిటికీ కాదూ ! 

నమస్సులు సమస్త 

విశ్వ పరిభ్రమణా శక్తులకు 

తాండవం చేసేది ఒక్క శివుడేనా 

నా మనహ్ తటాకం లో 

మునకలు వేసే కోరికల నృత్యమూ 

తాండవమే .. 

మనిషి జీవిక 

ప్రేమికగా రూపు 

దిద్దుకుంటూ 

మానస సరోవరంలో 

కమలంలా 

పురి విప్పుతూ 

ఎన్నెన్ని విభ్రమలు 

ఎన్నెన్ని విస్ఫోటనా 

చిత్త భ్రమలూ 

మరెన్ని తాపసీ 

తరుణాలూ 

దర్శించుకుంటుంది 

మనిషీ ..మానసీ 

తాపసీ , మానినీ 

నీకు నా 

ఆలింగనాలు ..

నా నీడ ని నేను 

తాకిన ఈ క్షణంలో 

నాకు నేను చేసుకున్న 

ఆలింగనాలు .. 

ఎంత గాఢమైన బందమో ఇది 

ఇదే సత్యం అట 

ఇదే మోహనమైన సత్యం 

ఇదే సుందర చైతన్యం 

ఇదే నన్ను నేను 

ఆవిష్కరించుకున్న క్షణమూ 

మరు జన్మమూ.. 

వసంత లక్ష్మి 

వాన వచ్చే ముందు ...

నీలాకాశం మాయం అవుతుంది
ఎక్కడినుంచో వచ్చిన నీటి మబ్బులు
నీలి రంగుని పీల్చి
దట్టమైన మబ్బు రంగులోకి
మారుస్తాయి
పల్చటి నీలి రంగు ప్రమేయమేమీ లేదు
పింజెలు గా తిరగాడిన మేఘాలూ
మరి మాయమయ్యాయి నిన్నటిలోకి
అప్రమేయ ఆనందమా ?
అంతు పట్టని ధుఖమా ?

వాన వచ్చే ముందు
పట్టే మబ్బులకేం తెలుసు
తను రాల్చే నీటి ధారలు
ఏ రైతు కంటి కన్నీరు కారణమో
ఏ పసిపిల్ల కేరింతలకో
ఏ నవ వధూవరుల ముసిముసి నవ్వులకో
ఏ గృహిణి పరుగులో ,
ఏ మనిషి అంతరంగం ఆల్చిప్ప లో
మేలిమి ముత్యమో ? ఆ చినుకు ప్రయాణం
ఎవరికి ఎరుక ?

వాన వచ్చే ముందు
పట్టిన ముసురు ఒక్క గాలి దుమారం
ముందు వీగిపోవచ్చు
నిన్నటి వాగ్విదాం ,ఇవాళ్టి చిరు పలకరింపుతో
కొట్టుకుపోయినట్టు
వాన ఎక్కడ ఎలా కురుస్తుందో
ఎందుకో ఎవరికీ అర్ధం కాని ఒక పెద్ద మిస్టరీ
కన్నీరు ఆడవారికే ఎందుకు ? అన్నది కూడా

చెట్లూ వాగులూ పిపీలకాదులూ
ప్రార్ధిస్తాయా ? వాన కోసం
ఏమో పూలు పూయించి
చిరు కెరటాలు కదిలించి
అటు ఇటూ కదిలే అతి చిన్న ప్రాణులు
ఏ కార్యాచరణమైనా పూజే కదా
త్రికరణశుద్ధిగా నమ్మి ఆచరించే కార్యం ఏదైనా

వానలు అందుకే అడగని వరాలు
మనం కోరితే వచ్చాయని మురిసిపోకు
మనం ఏం వ్రతాలు ఆచరించామని ?
వాన వచ్చే ముందు
మబ్బు కీ తెలియదు ,ఏ ప్రాంతం ఏ భాష ? అని
వాన వచ్చే ముందు ..
మబ్బులు మబ్బులు మబ్బులు
గుంపులు గానే వస్తాయి .
చినుకు చినుకు చినుకు్లుగా
విడిపోతాయి ,
మానవ సమూహం లో వ్యక్తి ప్రతీకలా
వాన వచ్చే ముందు
నువ్వు నువ్వు గా ఎదురు రా !
వాన వచ్చే ముందు ..
నువ్వు నువ్వుగా తడిసి ముద్దై పోడానికి తయారుకా
కన్నీరు అంతా బయటకి ఒంపేస్తే
ఆఖరున మిగిలేది తడి కనుల ప్రశాంతత
ఆ అనుభవం మటుకు నీకు నీవు ఎప్పుడూ
దూరం చేసుకోకు ..

వాన వచ్చే ముందు
నువ్వు ఏం చేస్తున్నావు ?
సమాయత్తం అవుతున్నావా ??
వాన వచ్చే సూచనలు వస్తున్నాయి మరి .

వసంత లక్ష్మి .

16-06-15 .

నా ప్రయాణం లోదృశ్య మాలిక

'లేడీ ' కి లేచిందే ప్రయాణం ట
స్నేహితురాలు అమెరికా నుంచి వచ్చాను
కలుద్దాం వసంతా అంటే సరే ..అని
ఇంట్లోంచి పారిపోయే హీరోయిన్‌ టైప్ లో
ఒక చిన్న భుజ సంచి లో చిన్నా చితకా సామానూ
చీరలూ గట్రా సద్దుకుని , వెళ్ళి వస్తానే చెల్లి అంటూ
రైలు స్టేషను కి ప్రయాణం అయి
రత్నాచల్ టికెట్ కొనుక్కుని ,ఎక్కి కూర్చున్నాను .

అది రెసెర్వేషనూ పెట్టె అని తెలిసినా ,తెలియనట్టు
అదో చిద్విలాస ధోరణి , అన్ని తెలిసినా తెలియనట్టూ
పైగా పై ముచ్చట ఏంటంటే ,ఎవరైనా వస్తూంటే ఇటు వేపు
మీకు రెసెర్వేషను ఉందా ? అని ఒక చూపు తో ఆపేయడం ..
అబ్బా బాల కృష్ణ రైలు ఆపేస్తే లేదు కానీ నేను మహా ఇలా
ప్రయాణీకుల్ని ఆపలేనా ? అని యత్నించి ..సఫలీకృతమయ్యాను ..

అంతే ,నా బలం నాకు తెలియదు ..నా నటనా బలం ..
అని తబ్బి ముబ్బై పోయాను అనుకోండి .
బయలుదేరాను , రైలు కూ అంది అంటూ
నిముషానికో పది పనికి మాలిన ఎసెమ్మెస్ లు
పంపిస్తూ ,అబ్బ ఎంత పచ్చ్దాదన మో అంటూ ఫోటోలు తీస్తూ ఉంటే
చార్జింగ్ ఇంఫ్లేషం లో రూపాయి విలువ లా అధపాతాళానికి పడ్పోయింది ..

అమ్మో అని దాని పీక నులిమి ఊపిరి ఆపేసి ,అన్ని క్రిమినల్ అలోచనలే
ఇంక వీధి బయటకి అంటే కిటికీ లోంచి నాకు కనిపించే
పచ్చని ప్రపంచం లోకి చూడ్డం మొదలుపెట్టాను ..
అనకాపల్లి దాటేసరికి పక్కన ఇద్దరు కూర్చున్నా ,నన్ను ఎవరూ ఇంక
కదపలేరు అని అనుకునేసరికి నిశ్చింత గా , జబర్దస్తి గా కూర్చున్నాను .

ప్రపంచాన్ని జయించిన మహ రాజుకి కూడా అంత సంతృప్తి ,గర్వం ఉండవేమో
సుమండీ ..
అనుకోని సుఖాలు సంపదలూ ఇవే ..అనుకోని ప్రయాణం లో నీకంటూ ఒక
సీటు దోరకడం ..
హడావిడి ప్రయాణమ్లో ,భోజనం మాట ,అంత కన్నా ముఖ్యం చేతికి ఒక పుస్తకం మాటా మర్చిపోయాను .
ఇంక నాకు కాలక్షేపం ..ఆ కిటికీ యే .
ఎప్పుడూ ,ఈ మధ్య ఏసీ ల లో ప్రయాణం కళ్ళకి గంతలు కట్టినట్టు ..
అవును అలాగే కదా జీవిస్తున్నాను ..మరి ..

కళ్ళూ విప్పార్చి , మనసు లో తలపులు కూడా బాహాటం గా తెరిచి పెట్టి
నా ముందు పరుగులు తిస్తున్న దృశ్య మాలిక లని చూస్తూ ఎంత హాయిని పొందానో
నేనో నలభై ఏళ్ళు వెనక్కి ప్రయాణం చేసి , చిన్న తనం లోకి వెళ్ళి పోయానా అనిపించింది

కొండలు నిశ్చలంగా ఎన్నాళ్ళ్ నుంచో అవే రూపు
ఏమీ మారలేదు , తూరుపు కనుమలు మాకు పెద్ద దిక్కులాగా
కంటి చూపు మేరా లేత పచ్చదనం లో పొలాలు
ఆరారా మధ్య మధ్యలో పొడవైన కొబ్బరి చెట్లు ఈత చెట్లు
తల పై కిరీటం ధరించిన మహ రాజుల్లాగా
ఎర్ర్రని పూల చెట్టు , ఆకాశానికి ఎత్తి హారతి ఇస్తున్నట్టు పూసింది
మరో చెట్టు ముకుళిత హస్తం తో దణ్ణం పెడుతున్నట్టు ,ఆకాశానికో ,ఆపై దేవుడికో
పూల వందనం చేస్తూ ,

ఎర్రటి నేల ని దున్ని చదును చేస్తున్న రైతు కూలీలు
ఒంటి పై ఒక్కటే వస్త్రం ..ధరించి
స్వేదం చిందించే వాడికి ఎన్ని వస్త్రాలు కావాలి ?
తడి మడి లో నీటి గదులు , విత్తుకి ఆయత్తం అవుతూ
తెల్ల నీటి కొంగలు ఆ నీటి మడుగులో కొంగ జపం చేస్తూ
పురుగూ పుట్రా , కోసమే ఆ ఒంటి కాల తపస్సు ..
ఇంతలో ఏదో మరో జంట కొంగ పిలుపు పై
ఘమ్మని లేచి రెక్కలు ఘాడించి ఒక్క ఉదుటున
ఆకాశంలోకి గెలుపు పరుగుల హడావిడీ ..

రైలు పెట్టె లో కి అలవోకగా దృష్టి జారిస్తే
కలగాపులగపు కోడి పెట్టలు అమ్మకానికి ఓ బుట్ట కింద
మూత పెట్టి కూర్చోబెట్టినట్టూ
అమ్మీ ,ఓ అత్తా ,పిల్లా , అంటూ పిలుపులతో హోరెత్తిస్తూ
నలిగిపోయిన కనకాంబర దండలు వేలాడుతూ ,
మధ్య మధ్యలో కుట్టిన మల్లెల దండలు మటుకు ఇంకా
తళ తళ లాడ్తూ ,పెళ్ళి కూతురి కళ్ళ ల్లా గా
ఆషాడ మాసానికి లాక్కుని వెళుతున్న కూతురా ?
చిన్న బెదురో , చిన్న బెంగో , ఆ చీర కొంగున దోపి
నాన్నలు అమ్మి భుజాన ఓ చేయి దన్నుగా ,
అన్నవరమ్లో పెళ్ళి జంటలు కూడిక గా , నలిగి పోయిన పట్టు చీరలు
మాయని పసుపు తాళి , మెడలో మెరుస్తూ ..

కూసింత సర్దుకో , ఇలా రా అలా జొరబడు అంటూ
కూరిమి నేర్పిస్తున్న రైలు పెట్టె
మధ్యలో మధ్యలో డబ్బా నిండా పప్పులు పోసి
అటూ ఇటూ కదిపి సద్దినట్టు , ఝట్కాయిస్తోంది ,
ఒకరి పై ఒకర్ని పడేస్తూ అదో తమాషా ...హమేషా

ఆగిన రైలు , కిందకి దిగిన జనం , హామ్మాయ్య
అని ఊపిరి పీల్చుకునే లోపు , నిండిన జనం ..
ఒక్క్ కాలు మీద సద్దుకోవయా రెండు కాళ్ళ మీద
నిలుచోడం ..ఈ ప్రభుత్వమ్లో ఓ షోకిలా దర్జా అన్నట్టు
గదమాయిస్తూ ..నేను నా సీటు లో మరింత నిండుగా సద్దుకున్నాను ..

ప్లాట్ఫార్మ్లు కదిలి పోతున్నాయి ..
జనాలు ని ఎక్కిస్తూ దింపేస్తూ .
ఆగని ప్లాట్ఫార్మ్లు ..అప్పుడే ఖాళీ అయిన విడిది ఇల్లులా
నిష్పూచిగా ,నిరామయంగా ..బద్ధకం గా ,కాస్త అల్సి సొలసి సేద తీరుతూ

చిన్న చిన్న ఊళ్ళు కదిలిపోయాయి
కాల గర్భం లోకా ? కాదు ..నా కనుచివర .వెంట
నర్సీపట్టణం రోడ్డు అని రాసి ఉన్న రైలు స్తేశ్హను ..
అదేమిటి ? రోడ్డు అని ఎందుకు ?
పిఠాపురం ..దేవులపల్లి గారు పుట్టిన దేవపురి

అన్నీ కదిలి వెల్ళి పోయాయి ..
నా ఊరు కాదు ఏదీ ..
'మా దేవుని మహా మందిరం 'అని హెడ్డింగ్ రాసి ఉన్నచిన్నగృహం
కింద వాక్యం లా సద్దుకున్న చిరు కుటుంబం రాజసంగా నులక మంచం పై పవ్వళించి
( నాకు నిజం గా కనిపించారు వీరు )
ఎంత సంతృప్తి ? ఆ ముఖాలలో ..

ఆకుపచ్చని పొలాలు
అప్పుడప్పుడు ముదురు ఆకుపచ్చ తోటలు గా
గోరింకలూ కోయిలలూ కీ మరి ఊళ్ళు అవి .
పొలాలు ధ్వంసించి ...ఎత్తైన కాలేజీ అంతస్తులు మరి కొన్ని చోట్ల
ఆ పిల్లలు కి పొలం దున్నడం అనే విద్య నేర్పిస్తే బాగుందును
ఆ భవనాలల లో అని ఒక ఆలోచన ..నన్ను కదిలించింది

ఏలూరు అని రాసి ఉన్న బోర్డు పలకరించింది
ఇంత చిన్న చూపా ? మా పై అంటూ
సిగ్గు తో తల దించుకుని ,ముభావంగా చేయి ఊపాను ..
విజయవాడ మరి నా గమ్యం కదా ఈ సారికి అని నచ్చ జెప్పుకుంటూ ..

సామల్ కోట లో నా సీటు అంటూ నా కోట ని
బద్దలు కొట్టడానికి ప్రయత్నలు జరిగాయి ట ..
అమ్మి కూసింత గట్టి ,అని లోపలే అనేసుకుని పాపం
నా ఊసు ఎత్తలేదు ..ఆహా ..ముఖ భంగిమ ఎంత ముఖ్యమో

దుర్గ గుడో ,గుణ దల గుడో
ఎత్తుగా కొండ పై దీపాల్ తోరణాలు
ముచట గా రా రమని పిలుస్తూ ..
అరగంట లేటు గా మొత్తnనకి
గమ్యం చేరింది ..
నా రైలు ..

15-06-15

శ్రీ శ్రీ కి పోస్ట్ చేయని ఓ కవిత .

• శ్రీ శ్రీ కి పోస్ట్ చేయని ఓ కవిత . పెద్ద పెద్ద అంగలు వేసుకుంటూ ప్రపంచం చివరికీ ఆకాశం గీసిన హద్దు వరకూ అర్రులు చాచి పయనించీ ఆ కొసన , ఆ అంచున ఓ మారు తొంగి చూసి వెను తిరిగి వద్దామని ఊహతో , వెనకకి చూస్తే పెద్ద గాలి దుమారం కళ్ళు గప్పి అంధుడ్ని చేసింది నా అడుగులోనే మరో అడుగు వేస్తూ అక్కడే గిర్రున తిరుగుతూ నే కనుగొన్నాను కులం ,మతం నా వెంట తోకల్లా ఎంత దూరం అయినా వస్తాయని తోకలు కత్తిరిస్తే , నే జంతువుని కోతి నుండి వచ్చిన మానవుడిని అయిపోతానని నాగరికత తెచ్చిన ఈ తోకలు మటుకు మోయాల్సిందే , రోదసీ నుంచి చూసినా అల్పమైన జంతువుల్లా ఏవో తోకలు మటుకు కనిపించాయిట సందేహం లేదు ,మన ఉనికి ఎంత దూరమైనా కనిపిస్తుంది . కనిపిస్తుంది మన చరిత్ర అంతా కనిపిస్తుంది ఎంత భారమైనా ఈ తోకలు మటుకు మోయండి , అపెండిసైటిస్ ని మోయటం లేదూ , నరుడు .. మరో ప్రపంచం నుంచి శ్రీ శ్రీ చూస్తున్నావుగా మా ఘనమైన మానవ చరిత్ర ఖణ ఖణ ల్ , సంకెళ్ళ సవ్వడి వినిపిస్తున్నాదా ? మరి జయంతులూ వర్ధంతులూ సవ్యంగా నే జరుపుతున్నాం ఈ ప్రపంచం అంతా శాంతి సౌబాగ్యాలు తో కళ కళ లాడుతోంది ? ఎవరీ శాంతి ?? మంత్రి వర్యుల ఆరా !! అంతా క్షేమం ..క్షామాలూ వడగళ్ళూ మార్చి మార్చి వస్తూ ,పని లేని ప్రజలు మరి తల ఎత్తిచూడకుండా ఇక్కడ అంతా క్షామం ..అక్కడ క్షేమ మేనా ? శ్రీ శ్రీ ..మరో ప్రపంచం కబుర్లు అప్పుడప్పుడు వినిపిస్తూ ఉండు మీ మేము మటుకు ఆ దరిదాపులలో ఉండమని గీత మీద ప్రమాణం చేసి చెపుతున్నాం ఇంక నువ్వు నీ ప్రపంచం లో నిష్పూచీ గా దమ్ము లాగూతూ హాయిగా నిదురించు .. అసహాయత , నిరాశ నిండిన ఈ కవిత ని మటుకు ఎవరికీ అంకితం ఇవ్వను .. శ్రీ శ్రీ కి మటుకు అసలే కాదు ..

రాజేశ్వరి కి నివాళు లు

ఒకరు నెమ్మదిగా 
నిష్క్రమిస్తారు 
చడీ చప్పుడూ లేకుండా 
వారు చల్లిన విత్తనాలు 
మటుకు పుష్పించి 
నివాళులు అర్పిస్తూ 
ఆ రోజు తలలు 
వేలాడదీసాయి ,
జెండా అనవతమై నట్టు

మొక్క గా నో
చెట్టు గా నో బ్రతికనపుడు
అనామకులు .
రహదారిలో బాటసారులు
ఒక్కసారి ఆగి
నీడ మహత్తు ననుభవిస్తారు

ఈ రోజు
దారి పక్కన ఒరిగిన
చెట్టు కింద నీడ
మటుకు ఎవరో దొంగలించారు
ఎవరో వారెవరో ..

కాలం రక్కసి లా
కబళిస్తూ
ఆకలి తీరని కాలం కి
ఎంత మంది ని ఆహారం చేసాం ?
ఎన్ని నీడ నిచ్చే చెట్లు ?
ఎన్ని పూలు పూసే మొక్కలు ?
ఎన్ని రంగు రంగుల పూలు ?

ఎంత కనికరం లేనిదీ కాలం .
ఎంత కనికట్టూ ఈ కాలం ..
ఎంత మాయాజాలం ఈ కాలమే
నిన్నలనీ మొన్నలనీ మింగే కాల బిలం
అంచున చూపుతుంది రేపు ..

అస్తమించే సూర్యుడి కే
తెలుసు అస్తమయం తాత్కాలికం అని
ఈ కాలం మటుకు నిర్లిప్తం గా
తన పని తను చేస్తూ ..
అన్నిటికీ ఒక సమయం ఉంది అని
కాలమే ఆఖరుకి మనకి ఓదార్పు
మింగిన కాలమే ..
అంతే ..

మైదానం రాజేశ్వరి గురించి విని చదివి చలించి ..
ఈ నాలుగూ విత్తనాలు వెదజల్లుతూ
వసంత లక్ష్మి .

పూలు అమ్మే వాడు

పూలు అమ్మే వాడు
చెట్టు కింద పూలు అమ్మేవాడు
కూర్చుని
గులాబీ రెక్కల మీద
నీటి చుక్కలు జల్లుతూ 
అశాంతిగా
ఈ నాడు ఒక్క మరణమూ లేదా
ఈ గులాబీ దండల మదుపు
ఏట్లో పోసినట్టే ?

పెళ్ళి ళ్ళ సీసనూ కాదు
ఎవరూ దండ పెళ్ళిళ్ళు
చేసుకోరా ?

మల్లె పూల రాసులు
పక పక నవ్వుతూ
గుండె ల్లో గునపాలు గుచ్చుతూ
రాత్రికి పూదండ లు కొనే
మగ వారే కరువా ?

సాయి నాధుని వారమో
ఆంజనేయుని దినమో
పెద్ద మనుషుల సన్మానమో
ఏమి టీ రోజు మరీ
గొడ్డు పోయింది ?

పూలు అమ్మే వాడు
చేతికి పూల రంగు అంట లేదు
చెట్టు కింద
పూల పరిమళాలు మోస్తూ
ఎంత కాలం కూర్చుంటాడో ?
మరి ..ఆ పూలు అమ్మే వాడు .

చెట్టు నీడ ఉన్నంత వరకూ
ఉంటాడని నా నమ్మకం
ఊరికే నమ్మకం ..
హుద్ హుద్ తుఫాను కి
చెట్టు నేల ఒరిగింది
పూలు అమ్మే వాడి నీడ కూడా
పరిమళా లని నమ్ముకుని వాడు
ఇంకా పూలు అమ్ముకుంటూ నే ఉన్నాడు .
అవును వాడు ఇంకా పూలనే
నమ్ముకున్నాడు , అమ్ముకుంటూ ..

(ఎం వీ పీ కాలనీ ఉషోదయ సెంటెర్ లో
చెట్టు కూలింది ..
ఆ కూడలి లో పూలు అమ్ముకునే వారి ని
తలుచుకుంటూ )

ఉగాది

కోయిల కూ కూ స్వరాల రింగ్ టోన్‌ సవిరించుకున్నా ..
ఈ బే లో వేప పువ్వు ఆర్డరు పెట్టాను ..
అదంత ఎందుకు శ్రమ అంటే ఏకం ..గా హోల్ మొత్తం గా
ఉగాది పచ్చడి ఎక్స్ప్రెస్ గా దిగుమతి చేసుకున్నా ..
మామిడి ఆకులు ఎందుకు ? మళ్ళీ మళ్ళీ తగిలించడం వాడిపోవడం ..
గుమ్మానికి వేలాడ దీసిన ప్లాస్టిక్ వాటి మీద కాసిని నీళ్ళూ జల్లా ..ఫ్రెష్ గా .

ఇంకా ఏమిటి ?
ఆ ! మరిచి పోయా ..మొబైల్ లో ఉన్న చుట్టాలు - పక్కాలు ..
హితులు స్నేహితులు ..స్నేహితుల గా ఒకప్పుడు ఉన్న వారూ
ఇప్పుడు సైలెంట్ గా మోగే వారూ ..
అందరికీ మూకుమ్మడి ఎసెమ్మెస్ పంపించా ..
మన్మధ నామ ఉగాది శుభాకాంక్షలు అని ..

బాంక్ లోన్‌ వారికి కూడా వెళ్ళీ పోయి దొరికారూ అంటూ
తిరుగు ఎసెమ్మెస్ ..ఇంకా యూ టీ ఐ వారూ , కోటక్ ఫైనాంసూ మొదలైన వారు
ఖుషీ ఖుషీ గా రిప్లై పలకరింపులు ..
అమ్మా ! ఇంత అమాయకమైతే ఎలా ? అన్నిటికీ అలా హోల్ సేల్ గా పంపిస్తే ఎలా ?
అంటూ తల పట్టుకుని .ఉ గాది నాడు పరువు రెక్టిఫై కార్యక్రమం లో పడ్డారు పిల్లలు ..

ఇంతలో ఓ చుట్టం ..మాకు మొబైల్ లేదని వెక్కిరింపా ? ఏదో ఓ మాట కోసం
అప్పు పుచ్చుకున్న మొబైల్ కి ఎస్సెమ్మెస్ పంపావుట అమ్మాయ్ ! అంటూ
అక్షింతలు ..కళ్ళూ తుడుచుకుంటూ మొబైల్ కొనుక్కోడానికి వెళ్ళీందిట ..

ఔరా ! ఎంత పని జరిగిందీ ..
ఇంతలో మరో దూర శ్రవణ పిలుపు ..అమ్మాయ్ ..ఒక్క సారి అదేదో నెట్ కాల్
చేయ వచ్చుట కదే ఏడాది కి ఒక్కసారి ..ఇదిగో మా మనవడు కలిపాడు నిన్ను ..
అంటూ ..వ్హాట్స్ అప్ ? అంటే చాలదు ట ..నిండూ గా నోరారా ? హాపీ పండగ అంటూ చెప్పలిట
ఏదో ఒక్క పండగ ? ఏడాదికి ..అయ్యో అంత సౌలభ్యమా ? మామ్మా !
ఉగాది అయిందా ? ఇంతలో శుభ్మ అని శ్రీరామ నవమి ..ఆ తరవాత మరొకటి ..

ఎన్నని చెప్పను ..? నాకు ఒక్క చిట్కా తోచింది ..
ఇది భలే స్టార్ట్ అప్ ఇడియా ..తధ్యం ..మీ అన్ని పండగలకి మీ తరఫున
మీ లిస్ట్ లో ఉన్న బంధు మిత్ర సపరివారం అందరికీ మేమే శుభాకాంక్షలు చెపుతాం ..
అంటూ ఓ కంపనీ మొదలు పెడతాను .. మన కి అతి ముఖ్యమైన వారికి ఓ స్టార్ చుక్క
పెడతాం అన్న మాట .. వారికి ఓ నాలుగు మాటలు ఎక్కువ పడతాయి అన్న మాట ..

ఇది జీవితాంతం సేవ ? ఐతే ఇంత ..
ఏడాది కి ఐతే ఇంత ..
భలే భలే ..నాకే ఎందుకు ఇంత గొప్ప గొప్ప ఐడియాలు ..
వడియాలు కాదండీ ఐడియాలు వచ్చేస్తాయో ..
ఇంకేముందీ ? బిల్ గేట్స్ కి పోటీ యే ..

ఉగాది పుణ్య మాని ..ఎన్ని కలలు కన్నాను ?
నా ఇంటి ముందు ఏవో ఎడారి పిచుకలు తిరుగుతున్నాయి
డిస్టంట్ కజింస్ ట కోయిల ల కి.. హలో చెప్పమంటున్నాయి ..
ఇదిగో అలా పిట్టలని వాటినీ పలకరించడం కాదు ..నాకు ఏం పెడతావు ?
సాయంత్రం ..అదే రాత్రి కి ? ఇంకేముంది పగలు మిగిలినవే ..
ఉగాది అని మారుతుందా ? ఏమిటి లెఫ్ట్ ఓవెర్లు మనకి మామూలే కదా

క్రితం ఉగాది రాసిన ఉగాది కవిత కి కాస్త పేరు మార్చి
పెట్టు చాలా దా ? అని అనలేదూ మీరు ..
హన్నా ! ఏడాదికి ఒక్కసారి వచ్చే ఉగాది కి ఒక్క కవితైనా రాయక పోతే
నా పరువేం కాను ? రచయిత్రి . కవయిత్రి అని ఎంత మంది పారిపోయినా కానీ
పట్టు వదలకుండా నా మానాం నేను రాసుకుంటున్నానా లేదా ?

నా చిన్న పొట్ట కి శ్రీరాం రక్ష అన్నట్టు
నా బ్లాగ్ పొట్ట లో చేయి పెడితే నే కుట్టనా ?
అదీ ఇదీ సరిపోలేదా ? ఏమో ..అసలే రన్నింగ్ రేస్ లో
వెనక పడి పోయాను అని ఉక్రోషం ..అదే ఉగాది కవిత రాసే పని లో
ఇంక నాకు మతి చెదరక ముందే ..
ఆలస్యం గా ఒక్కో కోయిల మరి కూస్తూ ఉంటుంది ..
స్వీకరించండి మరి ..
అందరికీ ..మితృలందరికీ
మన్మధ నామ ఉగాది శుభాకాంక్షలు ..
హమ్మయా ..పని అయిపోయింది ..ఇప్పటికి ..ఈ ఘడియకి ..
ఇంక పెన్ను మూసి ...వస్తావా ?
ఆ వచ్చే వచ్చే ..ఇదిగో ..

ఒంటరి స్తంభాలు

ఒంటరి స్తంభాలు అవి
దినమంతా దిగులుగా
నలు దిక్కులా నిరామయం గా
దిక్కుల కాపలా కాస్తూ

సాయం సంధ్య తో చీకట్లు
చిరు చిరు గా ప్రవేశించ గానే
ఈ స్తంభాలు జీవం పోసుకుంటాయి
వేయి కాదు లక్షల కళ్ళు విచ్చుకుంటాయి ..

సుదూరం గా ఉన్న ఓడలు
ఊపిరి పోసుకుని ఒడ్డు కి చేరతాయి
పిల్లాడి చేతిలో బాటరీ లైటు లా
గుండ్రం గా తిరుగుతూ

తొలి సూర్య కిరణాలు సోకగానే
శాపం పొందిన రాకుమారి లా
వెలుగు ఆపేసుకుని ..
ఉదయం నిద్ర కి ఉపక్రమిస్తుంది

సముద్రం విరుచుకు పడి
అలల లా తేలిపోతూ ,
నేల ని తాకే ఒడ్డున ..
ఓ కిరణం కూడా తాకితే ..

ఈ దీప స్తంభం అమర్చిందే ..
ఎత్తుగా కొండ పై నిలుచుని
తన చుట్టూ వెలిగే మిణూగురు లాంటి
నేల దీపాలని గమనిస్తూ విస్తు పోతూ

యారాడ కొండైనా .. ద్వీపం అయినా
ఏదో ఓ ఒంటరి ప్రదేశమే తన ఉనికి
సముద్రం లోతు పాతులు దీర్ఘం గా
తన సూటి అయిన చూపుతో కొలుస్తూ ..

యారాడ కొండ పై మా ఊరి
దీప స్తంభం ..కొండ శిఖరాగ్రం పై
చెట్టు చివరాఖరి కొమ్మ పై పిట్ట
కూర్చున్నట్టు .. అలఓకగా నిలుచుని
కన్ను కొడుతూ ఉంటుంది ..రాత్రి కి .

ఆ దీప స్తంభం తో మాకెన్ని
జ్నాపకాలు ..ఎవరు ఆప్తులు వచ్చినా
పదండి మా విశాఖ చూపిస్తాం అని
ఆ కొండ ఎక్కించడం ..దానికి ముందు
సముద్రం చానల్ ఓ లాంచ్ లో ..

నలుపు తెలుపు ..డాల్ఫింస్ నోస్
లైట్ హౌస్ అని తన పేరు రాసుకుని ,
దీపం సమ్మె లా పవిత్రం గా ఎవరి
జోలి తగలకుండా కొండ చివరి వాలు పై
ఆని , రాజుగారి ఒంటి స్తంభం మేడ లా

తపస్సు చేసుకుంటున్న ముని కి
తపోభంగం కలిగినట్టు ..
కిల కిల మంటూ అప్పుడప్పుడు జనం
లోపల ఉన్న గుండ్రని మెట్లు ఎక్కి ,
ఇంకా పై పైకి ఒక నిచ్చెన లాంటిది ఎక్కి

చివరాఖరుకి ..ఆ తల పై చేరి తలుపు
తీసి అడుగు పెడితే ,కొడుతుంది
ఉప్పెన లాంటి గాలి ..జీవిత కాలం లో
కూడబెట్టిన కల్మషాన్ని అంతా కడిగేస్తూ
అబ్బ ఏం గాలి ? రివ్వు రివ్వున గాలి
రెక్కలు ఎగర గొట్టేస్తూ , చాచి చూడు
పక్షి లా ఎగర గలుగుతావేమో అని పిస్తూ ..
జాగ్రత్తగా దువ్వి ముడి వేసిన తల అంతా
చిందర వందర చేస్తూ స్వేచ్చ అంటే ఇదే కాదూ

అని చిరునవ్వులు మొలకెత్తిస్తూ
ఇదే నా గమ్యం ..ఇదే ప్రపంచం చివర .
ఇదే మరి నా తిరుగు రాని గమ్యం అని
అని రూఢిగా ప్రకటిస్తూ ..ఆ గుండ్రని
వెలుతురు దిమ్మ చుట్టూ , తిరగడం ..
ప్రద్క్షిణం ని గుర్తు చేస్తూ ..

ప్రపంచం నుంచి పారి పోవాలని
అనిపించిందా ? ఇక్కడికి రా ! అంటూ
దీవించింది ..ఆ కిరణాల కిరణ్మయుడు ..
శాంతి దొరికింది , జీవిత కాలం కి సరిపడా ..

దీప స్తంభం ఎక్కడ చూసినా ..
అవి సుందరమైన ద్వీపాలే ..
లేదా ఎత్తైన శిఖరాగ్రాలు ..
ప్రపంచం లో ఉన్న అన్ని లైట్ హౌస్ లని
చూడాలి అని ఓ తీర్థ యాత్ర కల
ఎప్పటికి తీరుతుందో ?

ఆఖరున ..ఈ లైట్ హౌస్ లు ..
శాంతి అశాంతి ..ప్రశాంత త ..కల్లోలం ..
మనసులో స్థిరత్వం ..కాసింత చిత్త చాంచల్యం ..
పిచ్చి వెర్రి ..మామూలు మనిషిత్వం ..
వీటన్నిటికి మధ్య ఓ సరిహద్దు గీత లా
నిలబడి నట్టు ..నాకు ఎపుడూ ..తోస్తుంది ..

వేదాంతం ..అంటూ ఎక్కడొ లేదు ..
నీ మధ్యే నీలోనే ఉన్నాను ..ఇలా
నిట్ట నిలువుగా నీ మెదడు పొరల లో
ఎన్ని ఎన్నెన్ని కథలు , కబుర్లు చెపుతుందో
ఈ వెలుతురు కిరణాల స్తంభం ..

వింటారా మరి ?

సముద్రం

సముద్రం కథలు చెప్పి చెప్పి
అలసిపోయిన అమ్మ లాగా ..
తేలి పోతూ ..
అల ల పై నెమ్మదిస్తొంది ..

తీరం ఎప్పటిలాగానే
స్థిరం గా
పానుపు లా
పొడి పొడి ఇసక తో ..

దొంగాట ఆడుకుంటూ
అలా దొర్లిపోయాడు
సూర్యుడు ఎక్కడికి పోతాడు ?
రేపటికి దిగ్మండలం మీదకి రాడూ
ధీమా తో సముద్రం ..

ఆకలి పక్షులో
ఆడు కునే పిట్టలో
నీలి నీటి పై వేటాడుతూ
తుర్రు మంటూ ,
పగటి చుక్క ల్లా ..

ఉత్తరాన ఉత్తరాలు
అందించాలి అంటూ
పరుగులు తీసేం
మబ్బు తునకలు ..
తునక లు తునకలు గా
పీచు మిఠాయి లా
విడి పోతూ ..

అంతా ఆట ట ..
అంటున్నట్టు ..
చిన్న పిల్లల ఆట అన్నట్టు
నత్త లు చెదురు మెదురవుతూ ..

ఇలా ఈ ఒడ్డున కూర్చుని
ఈ సృష్టి సౌందర్యం
ఒక్క సారీ చూడరా ? అని
బెంగ గా సముద్రం వాపోతూ ..

నా ఇల్లు నా కుటుంబం ,
నా జీతం , నా జీవనం అంటూ
వాహనాల లో పరుగులు
అంటూ నరులు వానరుల నుంచి
వచ్చిన నరులు ..

అంతే కదా ..మన జీవనం
సుదూర స్వప్నాల కై
అవిశ్రాంత పయనాలు
నయనాలు తెరిచి మరీ

ఒక్క క్షణం ఆగితే ..
అలా ఆగితే ..ఆగిపోతామేమో ..
నాగరికత వెలిసిపోతుంది ..
జన జీవనం మరి ఏమవుతుందో ..

సముద్రం మటుకు ..
నాగరికత ని కలిపేసుకుంటూ
అలా ..నిరంతరం ..
ఇలా తరం తరం ..

నదీ ప్రవాహం ..నరుడి కి పాఠాలే

విశాఖ నుంచి ముంబాయ్ విమానం లో ప్రయాణిస్తూ ..
కిటికీ సీట్ లో కూర్చుని ..చూసాను ...
ఒక నది వంకలు తిరుగుతూ ప్రయాణం చేస్తూ కనిపించింది ..
నది ఎంత సజీవం గా కనిపించిందో ,
నిరంతరం నది అలా ప్రవహిస్తూ ఉంది ..
ఎక్కడా ఆగ లేదు ,ఎక్కడా అలుపన్నది లేదు ..
చిన్న చిన్న పిల్ల నదులు వచ్చి కలుస్తున్నాయి ..
భూమి వాలు , భూమి తీరు ని బట్టి నదీ ప్రవాహం
తన తీరు ని మార్చుకుంటూ నడుస్తోంది ..
ఎన్నెన్ని మలుపులో .. భూమి ని సారవంతం చేయాలని
అన్న ధృఢ నిశ్చయం తో పయనం అవుతున్న నదీమ తల్లికి
ఎన్ని వందనాలు అర్పించాలో ..
మనం వ్యర్ధాలు , కాలుష్యాలు కలిపేసి
ఎంత అన్యాయం గా ప్రవర్తిస్తున్నాం ?

నది నన్ను ఎప్పుడూ ఉత్తేజ పరుస్తుంది ..
మన నాగరికత లన్నీ నది ఒడ్డునే ట ..
అవును మనకి జలం ,ప్రాణం తో సమానం ..
జలం ,గాలి ,భూమి లేకుండా మనం మన గలమా ?

నది లో ఎంత స్వాభావికత ?
తన కి తోచిన మార్గం లో తనే నిశ్చయించుకున్న మార్గం లో
గమ్యాలు మార్చుకుంటూ పయనాలు చేస్తుంది ..
పిల్ల కాలువలని తన లో కలుకుంటుంది ..
ఏ అభ్యంతరాలు లేవు ,ఏ సంకోచాలు లేకుండా ..
స్నేహ పూర్వకం గా ..

మర్యాదగా , చేతులు చాచి స్వాగతిస్తూ ..
తన లో కలిపేసుకునే నది ,తల్లి కాదూ ..
ఈ సహజ ప్రవర్తన లో నది తల మానికం ..
ఒడ్డులని ఒరుసుకుంటూ ,
ఆ గమనం లో భూమిని సుసంపన్నం చేస్తూ ..
పచ్చదనం కి ఊపిర్లు పోస్తూ ..
అడవులకి కీకారణ్యాలకి తన చెమ్మ ని అందిస్తూ ,
నది ఎంత సహజం గా ప్రవహిస్తుంది ..

నది గమనం లో కట్టిన ఆ డామ్‌ చూడండి
ఆ వెనకే అనూహ్య మైన పెద్ద సరస్సు చూసారా ?
ఏదీ ఆ వడి ,ఆ పరుగులు ? ఆ సహజ నడకలు ?
అంతవరకూ ఒక స్త్రీ కి సహజం గా లభించే ప్రేమ లా !
వివాహం అనే వ్యవస్థ లో లభించే ఉక్కిరి బిక్కిరి ప్రేమ ,రక్షణ లా
లేదూ ,ఆ సరస్సు , నాలుగు ఒడ్డులని ఒరుస్తూ ..
అక్కడే ఆ గది లోనే ..
అంతా ఆ నాలుగు గోడల మధ్యనే , నీ ప్రేమ ,నీ అనురాగం అని
ఆమె ని , అమ్మ ని బంధించి నట్టూ ..
ఆ సరస్సు ..ఆ పెద్ద సరస్సు ..ఆ లోతైన సరస్సు ..

నది సహజ ఒడిదొడుకులు ఏవీ ?
పిట్ట పాడినట్టూ ,మయూరం ఆడినట్టూ ..
ఆకాశం నుంచి వాన కురిసినట్టూ
నది ప్రవాహం ..ఒయ్యారం గా ..ఏదీ

నది భూమికి అలంకారం ..
ఆమె తనకి తాను అందించుకున్న సింగారం ..
మానవ మాత్రులు కోసం కాదు సుమా !
నది ..నాగరికత పేరున నదీ ప్రవాహాలు
మార్చేసాం , ఆనకట్టలు కట్టేసాం ..
కాలుష్యాలు నింపేసాం ..జీవ ప్రాణుల ఉనికి
విస్మరించాం ..నదిలో ,ప్రవాహం లో పెరిగే జీవ
సంచారం ..మనకి ఎరుకేనా అసలు ?

అనంత ఘోష తో సముద్రం పిలిచే
పిలుపులకి నది స్పందిస్తూ ,ఉరకలు వేస్తూ
కలుస్తుంది ..ఆ మహా సంగమం
గగుర్పాటు కలిగించే సహజ సంగమం ..

ఈ అనంత ప్రయాణం ..ఎన్ని యుగాలుగా
సాగుతూ ..
పిపీలకం లాంటి మనం ...వినమ్రులై
నది ముందు సాష్టాంగ పడి ..
కోరాలి ...నదీమ తల్లీ మమ్మలని కరుణించు అని ..
దౌర్జన్యం తో , దుష్ట బుద్ధి తో
కొనసాగిస్తే ఈ ముందు చూపు లేని చర్యలు
మంద బుద్ది దుశ్చర్యలు ..తప్పదు మరి వినాశనం ..
మనిషీ ...రోదసి నీ జయించడానికి
బయలు దేరావు ..కాస్త నీ కాలు నేల మీద ఆంచి
ముందుకు వేయి నీ అడుగు ..

వామనుడి అవతారం లా అన్నీ
నీకే కావాలి అనుకుంటే ..
తప్పదు మరి ..
వినాశ కాలే విపరీత బుద్ధి అన్నారు కదా ..
నదీల ప్రవాహం ని అనుకరిస్తూ
సహజం గా బ్రతికే నరుల రూపాల ని
ఊహిస్తూ ...

ఈ రోజు ..ఈ ఆలోచనల ప్రవాహం ని
అక్షరీకరించా...

వసంత లక్ష్మి ..

పెద్ద పులుల సంఖ్య పెరిగింది ట

పెద్ద పులుల సంఖ్య పెరిగింది ట ..శుభం ..
ఇంక ఆడ శిసువుల సంఖ్య పెంచుదాం ..
ఇప్పటికే ఆడ పిల్లలని కొనుక్కుంటున్నారు ట ..వధువులు దొరకక .
భాష రాక పోయినా సరే ,కేవలం ..తమ కుటుంబాన్ని పెంచుకోడానికి వధువులని కొని పెళ్ళి ళ్ళు చేసుకుంటున్నారు ట ..
ఎంత దారుణం ? 
ఆడ పిల్లలు ఇంట్లో తిరుగుతూ ఉంటే ఎంత ముచ్చట గా ఉంటుంది అసలు ! 
దేవీ దేవతలని కొలిచే మన దేశంం లో ఇలాంటి ఘోరాలు జరుగుతున్నాయి అంటే మనం ఎంత సిగ్గు పడాలి ..
పూజలు ,వ్రతాలు చేసే ఈ స్త్రీలేనా ? తమ లో పెరుగుతున్న నవ శిశువు ప్రాణా లని హరించేవారు? 
ఎందుకు ? మగ పిల్లలు ఆఖరి కర్మ క్రియలు చేస్తారు అని ..
లేదా ? వారు తమని ఆఖరి దశ లో చూసుకుంటారు అని ..
ఇంకా ఈ ఆలోచనలని మనం వదలటం లేదు ..ఏ ఇంట్లో చూసినా నాకైతే తల్లి తండ్రులని చూసేది ఆడ పిల్లలే అనిపిస్తోంది ..
స్త్రీలని నేను కించపరచను ..వారి ఆలోచనా దృక్పథం ని అంతటి తో కుదించి వేసేది ఈ సమాజమే ..అంటే మగవారే ..
వంటింట్లో వంటలు చేసే మగ వారిని చూపించి ,ఏదో స్త్రీల పెత్తనం వచ్చిందని నమ్మిస్తారు ..కాని అది నిజం కాదు ,అని మనకి తెలుసు ..ప్రతీ అడుగూ ,ఒక మగవాడు నిర్ధారిస్తాడు ..
నువ్వు చదువుకో ,నువ్వు ఉద్యోగం చేయి ..ఇంత మంది పిల్లలని కను ..లేదా కనకు ..ఇలా ముఖ్యమైన విషయాలన్నీ మగవారే నిర్ధారిస్తారు ..ఇది మన చుట్టూ జరిగేదే అని మనమూ ఇలా ప్రవర్తిస్తాం ..అంగీకరిస్తాం ..పెళ్ళి అయాక ,స్త్రీకి స్వాతంత్ర్యం మరీ ఒక అపురూప మైన విషయం లా అవుతుంది ..
ఇప్పుడిప్పుడు ఆడ పిల్లలు మేం పెళ్ళీ చేసుకోం ,చేసుకున్నా ,ఇలాంటి వారినే చేసుకుంటాం ..ఉద్యోగాలు మానం ..అంటూ షరతులు పెడుతూ ఉంటే ,బుగ్గలు నొక్కుకుని , ఇలా బరి తెగిస్తున్నారు అంటూ ..చిందులు వేస్తూ ..
వారిని భయ భ్రాంతులు చేయడానికి , అత్యాచారాలూ ,హింసా సాగిస్తున్నారు ..
ఆడ పిల్ల కి ఎన్ని రక్షణా చట్రాలో ..ఆమె ఉక్కిరిబిక్కిరి అయి ..ఎలా ప్రవర్తిస్తుందో ..చూస్తున్నారు కదా ..
ఆమె కి కావల్సినవి ..నగలూ ,చీరలూ కాదు ..గౌరవం .. సమ స్థాయి లో గౌరవం , అమె ఆలోచనా క్రమాన్ని అంగీకరించడం ..( నీకేం తెలుసు ? అని కొట్టి పడేయకుండా ) , సంఘం లో ఆమెకీ ఒక బాధ్యతా యుతమైన స్థితి ( ప్లేస్ ) కలిపించడం ..ఇవి నిర్విఘ్నం గా చాలా కాలం జరుగుతూ ఉంటే ,ఆమె కి ఒక సమ న్యాయం దొరికే అవకాశం ఉంది ..
ముందుగా మనం స్త్రీలు కూడా ఎంతో మారాలి ..
ఈ ప్రయాణం మొదలయింది ..ఇంకా కొనసాగుతూ ఉండాల్సిందే ..
తలుచుకుంటే పులుల సంఖ్య పెంచ గలిగాం ..
ఆడ పిల్లల సంఖ్య పెంచలేమా ??