రామ్ భరోసా

నేను కువైట్ వచ్చిన కొన్ని రోజులకే, మా ఇంట్లో పనికి కుదిరాడు, రామ్ భరోసా ..బంగ్లా దేశం అతనిది. కాని హిందువే అని విని ఆశ్చర్య పోయాను. మా ఇంట్లోని కిటికీ ,తలుపులు అన్ని గాజు తో చేసినవి, చూడ డానికి ఎంతో అందం గా ఉంటాయి, బయట సముద్రం, ఆకాశం నీలం గా ఇంట్లో నించే చూడడం..మరి ఎంత అందమో ,ఎంత అదృష్టమో కదా..

కాని, వాటికి మురికి పట్టి, మసక బారితే తెలిసింది, అవి తుడుచుకువడం ఎంత కష్టమో? మామూలు ఇంటి పనులే కష్టం అనుకునే సమయం లో ఈ ఎక్ష్త్ర పనులు ఎవరు చేస్తారు? అని తల పట్టుకుని కూర్చున్న సమయం లో వచ్చాడు దేవుడు లాగ..

అద్దాల మీద మురికి అంతా తుడిచేసి, మిల మిలా మెరిపించిన రోజునా ,మా ఇంట్లో , నేను హిందువు నే కదా ,మీ దేవుడు కి ఒక మందిరం చేస్తాను ,అన్నప్పుడు మా మనసులో స్థానం సంపాదించుకున్నాడు.

అన్నట్టే, దేర్మోకోల్ అనే తేలిక గా, తెల్లగా ఉండే  అట్టలతో, చక్కని ఒక మందిరం తయారు చేసి , ఒక చిన్న బల్ల మీద పెట్టిన మా దేవుల్లకి ,ఓ ఇల్లు ,అదే ఒక మందిరం కుదిర్చాడు.

అసలే, నాకు కొత్త ,ఈ పూజలు,దేవుళ్ళు అవి, మునుపు అలవాటు లేదు, ఇప్పుడిప్పుడే కొత్త గా నేర్చుకుంటున్నాను, అందం గా ఉన్నాయని, చిన్న పాత్రలు, ఒక గంట, దేవుడికి నా మీద దృష్టి మరలచాలంటే ఇది ఉండాల్సిందే అని కొన్నాను. అసలే కొత్త భక్తురాలిని.

మాడం ! ఈ మందిరానికి ఎన్ని మెట్లు పెట్టాలి అని క్లిష్టమయిన  పశ్న లు అడిగి ,నన్ను ఇబ్బంది పెట్టి, నా తెల్ల మొహం చూసి గ్రహించి , ఏడు లేదా తొమ్మిది అని తనే చెప్పి, నన్ను రక్షించి, చక్కగా కుదురుగా కూర్చుని , మందిరం తయారు చేసి ,ఆ రోజు నించి ,తనకి అదే ఒక మందిరం, గుడి గా చేసుకున్నాడు.

మాట్లాడ్డం అంతా హిందీ లోనే, కాని అది బెంగాలి లాగే వినిపించేది, హిందీ ఏ సరిగా రాని  నేను, ఈ భాష ని అర్ధం చేసుకోడానికి ,ఒక అనువాదకుడు కావాల్సి వచ్చేసి, ఇంకెవరు??ఇంట్లో ఉన్న మరో ప్రాణం..

వారానికి మూడు సార్లు వచ్చి, ఒక్కో పని, ఒక రోజు కిటికీలు, గుమ్మాలు అంటే అన్ని గాజువి తుడవడం, ఇంకో రోజు బాత్రూమ్లు ,మరో రోజు ఇల్లంతా తుడవడం, తన పనేదో తాను చేసుకుంటూ ..మా ప్రాణానికి హాయిగా ఇల్లంతా అద్దం లా మెరుస్తూందంటే..అతని చేయే అని..మేమూ అతని ని మర్యాదగా చూడడం వల్లనో ,ఏమో ,ఒక ఆత్మీయ బంధం ఏర్పడింది మాతో .

వాళ్ళ ఊరులో ,ఉద్యోగాలు దొరకని పరిస్థితులు , ఉన్న ఊరు వదిలి, పొట్ట చేత బట్టుకుని ,ఉద్యోగాల కోసం వలస వచ్చే అందరి కథ, వ్యథ ఒక్కటే కదా అనిపించేది, మాకు..

పని అంతా ,అయిపోయేక కూర్చుని అతను ,తన కుటుంబం గురించి చెపుతూ ఉండేవాడు. అమ్మ, ఒక చెల్లి, ఒక నాన్న, అందరిలాంటి కుటుంబమే, నాన్న అంటే ఎందుకో పడదు, అమ్మ అంటే ఇష్టమే, భారత దేశం అయినా, మన పొరుగు దేశం అయినా ,అందరి కథలు ఒకటే..

పండని భూములు, పెరిగినాప్పులు, చదివిన చిన్న చదువులు, రాని  ఉద్యోగాలు, కుటుంబ బాధ్య తలు ,అన్ని నెత్తిన వేసుకుని,ఈ కువైట్ దేశం వచ్చేడు అతను.

కంపనీ లో జీతం కి తోడుగా ,ఇలా ఇంటిలో కూడా పనులు చేస్తూ. తన జీవితానికి ఒక్కో మెట్టు సమకూర్చు కుంటున్నాడు. ఒక్కో పైసాకూడ బెట్టుకున్తున్నాడు.

మేం ఇండియా వచ్చి ,ఒక నెల రోజులు సెలవు తీసుకుని ఉన్నప్పుడు, కువైట్ నించి వచ్చే ఏకైక ఫోన్ ఈ రాం భరోసా నించే? ఎలా ఉన్నారు? అన్న ఒక్క మాటే. మళ్లీ  ఎప్పుడు వెనక్కి వస్తున్నారు ? అన్న రెండో మాటే, మాకు కొండన్తబలం ..ఇచ్చేది అంటే అబద్ధం కాదు.

మేం ఏటా రెండు సార్లు అయినా ఇండియా వచ్చి వెళతాం. తిరిగి వచ్చిన ప్రతి సారి, మళ్లీ ఎప్పుడు వెనక్కి వెళతాం అని ఒక డేట్ అనుకుంటే కాని తృప్తి ఉండదు, ఇంక ఆ రోజు కోసం ఎదురు చూడడమే ..

అలాంటిది, ఈ రామ్ భరోసా వచ్చి మూడేళ్ళు యిది ట ,ఇప్పటికి ,కొంత నిలబడి ఉద్యోగం లో ,తన దేశం వెళ్ళే ఆలోచన చేస్తున్నాడు. మాట లో, నడక లో చురుకు, పని లో బద్ధ కం, అవును మరి, తన ఊరు, తన కుటుంబం గుర్తు వస్తే చేతులు పట్టు తప్పి, పనే మందగిస్తోంది.

ఒక రోజు , కొంత మొహమాటం గా, ఒక ఫోటో చూపించాడు, తన మొబైల్ ఫోన్ లో, తనకి కాబోయే భార్య అని. చిన్న పిల్ల లాగ ఉండే అనుకున్నాం.. అయినా అతనికి నచ్చింది, మేమూ సంతోషించాం.

ఇదంతా , ఇంకా ఆరునెలలు ప్రయాణం సమయం ముందు, నేను ఈ లోపల ఒక సారి మా ఊరు వెళ్ళడం అయింది, మేం ఇద్దరం అనుకున్నాం, ఏదయినా కొనాలి ఈసారి కానుక గా అని, ఈ లోపలే అతను మాకు సిగ్గు గా ఒక లెంగ ,చొలి డ్రెస్ ,మంచి ఎరుపు రంగు లో, టి వి ల లో చూపించే లాంటిది కావలి ,తన  కాబోయే భార్య కోసం అని చెప్పేసరికి, మా పని సులభం అయిపొయింది అనుకున్నాం..

నేను అతను చెప్పినట్టుగానే, ఒక ఎరుపు రంగు డ్రెస్ కొనుక్కుని వచ్చాను, చూసి సంతోషించేడు.

మీ దగ్గరే పెట్టండి, నేను ఊరు వెళ్ళే టప్పుడు  తీసుకు వెళతాను అంటే సరే అని బీరువా లో దాచి పెట్టెను .

జనవరి నెల వచ్చింది,  మళ్లీ  నా ప్రయాణం దగ్గర పడి , బీరువా సద్దు తొంటే ,ఈ డ్రెస్ కనిపించింది, అదేంటి ,ఏమయింది ఇతని ప్రయాణం ? అని ఆరా తీసేం .

దిగులు మొహం తో, వాయిదా పడిందని చెప్పేడు, కంపెనీ లో ఏవో సమస్యలు, ఇలాంటి చిన్న వారి మీదే కదా వ్పెద్ద వారి ప్రతాపం.

మొత్తానికి, నేను ఆ డ్రెస్ కొన్న ఏడాదికి ,అతఃను టికెట్ కొనుక్కుని, తన దేశానికి బయలు దేరాడు.  వెళ్ళే ముందు మా కాళ్ళ కి దణ్ణం పెట్టేసరికి, ఈ పెద్దరికానికి మేం మురిసిపోయాం..

అతను వెళ్ళాక కానీ, మాకు అతని లోటు తెలిసి రాలేదు.  మసక బారిన గాజు గోడలు, మురికి ఓడుతున్న బాల్కనీలు ,హ్మ్మం.. చేతిలో చీపుర్లు, తుడిచే గుడ్డలు..రూపమే మారిపోయింది ..

ఎప్పుడు వస్తాడా?ఇతను వెనక్కి అని ఎదురు చూపులు మావి.

హాయిగా ,తన ఇంటి వారితో కరువు తీరా మాట్లడుకుంటూ , పెళ్లి చేసుకుని, భార్య తో సరదాగా, అంతలోనే దిగులు గా అవును మరి వెనక్కి వెళ్లి పోవాలి, ఉద్యోగం సద్యోగం ఉంటేనే కదా, పెళ్లి, సంసారం..ఒక నెల పొడిగించు కున్నాడు సెలవు, అయినా కొత్త పెళ్లి కూతురు ని వదిలి, రావలసిందే ఎప్పటికయినా ,అనుకుంటూ దిగులు గానే కువైట్ దేశం కి వచ్చేడు, మూడు నెలల సెలవు తరువాత.

ఈ దేశం లో ,భార్య పిల్లలని తీసుకు రావంటే, ఒక లెక్క అంటే ,ఇంత జీతం దాటి ఉండాలి అని రూల్, అదేమీ రూల్ జీతాన్ని బట్టే సంసారాలు చేస్తారా? ఏమిటి ? అని నాకు ఎప్పుడూ ఆశ్చర్యం ,గా చాలా బాధ గా ఉంటుంది.


 మా అద్దాల గోడలు మళ్లీ మెరుస్తూ ఉన్నాయి..


కొన్ని రోజులు , చాల దిగులు గా కనిపించేడు, ఇంతలోనే ,ఒక సంతోషం ..అతని భార్య గర్భవతి అని ఒక వార్త ఎంత వెలుగు నిచ్చిందో ..హుషారు గా , భలే ఉన్నాడు ..అనుకున్నాం మేం ఇదరం.

మందిరం కట్టిచ్చినా ఆ దేవుడు కి కనికరం లేదా? గర్భం నిలవ లేదు, అనే చేదు  వార్త ని ఎలా మింగాడో? పాపం శంకరుడు లాగా, దుఖం ,గొంతు లో దాచుకుని, ఎంత బాధ పడ్డాడో?

ఎర్రని పెళ్లి దుస్తుల లో , రూపాలి అతని భార్య పేరు, ఆమె ఫోటో ఒక్కటే అతని కి అండ  గా నిలిచి ఉంటుంది, ఫోన్లు మాట్లాడుకుంటూ ,ఆమె ని ఓదారుస్తూ, తనని తానూ ఓదార్చు కుంటూ..రోజులు ,నెలలు గా గడిచి పోయాయి.

ఈసారి, ఉద్యోగం లో నిలదొక్కుకున్నాడు కాబట్టి, త్వరగానే సెలవు సంపాదించుకున్నాడు.

పెళ్లి అయిన ఏడాదికి , తన దేశం బయలు దేరి వెళ్ళాడు, మా  ఆశీస్సులు  త్తేసుకోవడం మర్చి పోలేదు, ఈ సారి, మాకు గొంతులో ఏదో బాధ ఉండ లాగ..ఎంత అలవాటు అయిపోయదో, మా ఇంట్లో.

అలాగని, పెద్ద గా మాటలు అవి ఉండవు, నెమ్మదిగా తలుపు తాళం తో తీసుకుని, వచ్చి ,పిల్లి లాగా అడుగుల చప్పుడే వినపడదు, తన పని తానూ చేసుకు వెళ్ళిపోతాడు.

పని అంతా అయాక, తను ప్రతిష్టించు కున్న ఆ దేవుడి మందిరం ముందు, మోకాళ్ళు  మీద నిల్ల్చుని, బెంగాలి లో దేవి  స్తుతి ,చదివి, దణ్ణం పెట్టుకుని , ఒక అగర బత్తి వెలిగించి. మదిరం ముందున్న చిన్న పళ్ళెం లో ఒక నాణెం కూడా హుండీ లో వేసినట్టు వేసి, వెళతాడు.

అతని పని అయిపోయిందని ,మాకు ఆ అగర బత్తి సువాసనే తెలుపుతుంది.

సెలవు రెండు నెలలు. పెళ్లి కూడా చేసుకున్నాడు, ఖర్చులు ఎక్కువే ఉంటాయి, ఇంట్లో నేను ఒక ఉదాహరణ కదా, అని అలోచించి, రాను పోను టికెట్ కొని పెట్టేం, ఇదేదో మా గొప్ప తనం కాదు, ఇంట్లో మనిషి అనిపించినా మా రామ్ భరోసా మంచి తనమే అనుకుంటాం..మేం..


రెండు నెలలు, కొత్త గా పెళ్లి అయి, వదిలి వచ్చి, మళ్లీ ఏడాదికి సంసారం..రెండు నెలలు, మూడు నెలలు గా పొడిగింప బడ్డాయి. వదల లేక , బాధ పడుతు కువైట్ కి తిరుగు ప్రయాణం.

ఏమిటో ఈ థర్డ్ వరల్డ్ దేశాలు ట  మనవి..

ఇది మన దేశాల దుస్థితి ..మన దేశ ప్రజలకి మనం ఉద్యోగాలు చూపించాలేం ..ఏవో మధ్య ప్రాచ్య దేశాలు, పెట్రోల్ ,ఆయిల్ తో డబ్బు లు సంపాదించి ,మన బీద దేశాల ప్రజలకి ఉద్యోగాలు చూపిస్తారు, జీతాలు చాల తక్కువ, కాని, ఇవి కూడా దొరకవు, వాళ్ళ దేశాల లో, మన రూపాయల్లో మార్చుకుంటే, చాలా ఎక్కువే అనిపిస్తుంది, కాని కుటుంబానికి దూరం గా ఉండాలి. ఇది ఇక్కడ పని చేసే చిన్న ఉద్యోగస్తుల జీవితం ఎంత కష్టమో ? ఎంత వేదనో?

నాకు ఒక తేలికయిన దక్క  కాటన్ చీర, బహుమతి ..మొహమాటమ గా అనిపించింది, అయినా నిండు మనసు తో ఇచ్చేడు కదా అని, తీసుకున్నాను. కొన్ని బెంగాలి స్వీట్స్..

అన్యమస్కం గా పని, ఏమి టో అతని బాధ మాకు తెలుసు, కాని, ఏమి చేయలేం..ఏం  చేయగలం?

అతను ఎదురు చూస్తున్న కబురు ఏమిటో మాకు అర్ధం అయింది, తను తండ్రి ,అవుతాడు, కుటుంబం పెద్దది అవుతుంది అన్న ఆశ , ఒక చిన్న ఆశ, భార్య గర్భవతి అయింది అన్న ఒక్క వార్త కోసమే..

అతని ఎదురు చూపులు.. వచ్చి, ఒక నెల అయిపొయింది, అయినా అతని ఆశ చావలేదు..

ఇంకా ఆశే లేదు, అప్పుడే మూడు నెలలు దాటింది.. మళ్లీ  అతను తన దేశం ఎప్పుడు వెళతాడో?

నాకు ఎదురుగా ఉన్న ఈ రామ్ భరోసా  బాధ అర్ధం అవుతోంది, కాని నా హృదయానికి బలం గా తాకేవి, రూపాలి కార్చే  కన్నీళ్ళే ....దేశాల అంతరం ఉంది కాని ఒక ఆడదాని కన్నీళ్లు ఒక  ఆడదానికే అర్ధం అవుతాయి..

ఈ దేశాల అంతరాల సంసారం....ముచ్చట్లు ..వెతలు..ఇలాగే ఉంటాయి..గుండెలు పిందేస్తూ..

ఇది ఒక్క రామ్ భరోసా కథే అనుకుంటున్నారా? ఇంకా ఎంత మంది వో..