గమ్యం

                                                                 

నేను ఒక దారిలో నడుస్తున్నాను,

అలసట లేని, గమ్యం లేని దారి అది.

ఎటు చూసినా ఒక బూడిద రంగు ఆకాశం

వెన్నంటి వస్తుంది, రంగులే లేని తెఱ అది.

పూవులు పొడిగా , ఎప్పుడో వికసించి,ఇప్పుడు

రేకలు రాలుస్తున్నాయి.

ఎందుకో వెను తిరిగి చూస్తే, ఒక నీడ , ఒక ఆకారం

నన్ను కవ్విస్తూ ఉంటుంది.

ముందుకు రాదు, వెలుగు లోకి,

ఏదో గొణుగుతూ ,నలుగుతూ , ఏమిటో

దాని బాధ.

అడుగులు పరుగులు తీస్తున్న,

ముందుకు పోను, అక్కడే ఉంటాను,

ట్రెడ్ మిల్ మీద నడక లా

ఒక్క గజం నెల కూడా ముందుకి కదలదు,

ఒక్క వీసం బరువు కూడా తగ్గను

అయిన ఎందుకో పరుగులు తీస్తూ ఉంటాను.

ఆకాశం అందుకోవాలని, ఇంద్ర ధనుస్సు మీద

నడవాలని , ఏమి కోరికలు లేవు.

అచ్చంగా నన్ను నేను చూసుకోవాలని

ఎప్పుడో నేల మీద వదలిన గుర్తులు

కోసం వెదుకుతున్నాను.

ఇల్లు అలుకుతూ పేరు మరచిన ఈగ లాగా,

నా కోసం వెదుకుతున్నాను.

పిచ్చిదానా, పోయిన చోటే వెదకాలని

తెలియని అమాయకురాలివా నువ్వు.

నా గమ్యం నన్ను వెక్కిరిస్తోంది

నన్ను కవ్విస్తోంది.

నిన్ను నువ్వు ఒక గిఫ్ట్ లాగా,

ఎంటర్ అవాలి ఇంకో జీవితం లోకి  అని చదివాను.

నేను ఒక బహుమతినా? ఎవరికీ?

భూమి మీద భారం నా?

పచ్చ గా ,ఇన్ని ఆకులు పూయించ క పోయిన

ఫరవా లేదు, చంపేయకు..

అని నన్ను నేను దండించు కున్నాను,

దాని బదులు, ఇన్ని నీళ్ళు పోయా వచ్చుగా

అని ఎవరో అన్నారు, నీడే గొణిగింది

ఇలా అడుగులు వెయ్యి నీలో నీలోకి.

కదలని పరుగులు కాదు, కదిలించే పరుగులు

తీయి, యోగ, మెడిటేషన్ , నేర్పాయా ?

నిన్ను నీలో చూసుకోవడం? ఇలా ఎంత అయిన

రాయగలను, మీరు, పారిపోయే అంత వరకు....

 

నాలో నేను,నాతొ నేను..