జ్ఞాపకాల పెట్టె ..

వెనక్కి వెనక్కి చూస్తూ నడుస్తూ
ముందుకు కదిలాను ..
నా జ్ఞాపకాల నీడలు నా వెంట ఉన్నాయా లేవా అని ..
అవి భద్రంగా ఆభరణాల పెట్టెలో
చెల్లా చదరుగా పడేసిన నగల లాగా
కొంచం మెరుస్తూ , కొన్ని మెరవక పోయినా అలవాటుగా ధరించేవి
కొన్ని ఊరికే పడి ఉండేవి ..
ఎవరూ ఎత్తుకుపోలేరు ఈ సంపద నా నుంచి ..

అలా తీరుబడిగా వడి వడి నడకలలో
కొన్ని పారేసుకుందామని పయనిస్తాను
సాయంకాలపు నీడల్లాగా ..
దొంగల్లా నా వెంటే ..ఎప్పటికీ పారేసుకోలేను అవి .

కాలంకి ఇంక అప్పచెపుతాను ఆ పని
సవ్వడి చేయక , కాళ్ళ కింద నుండి జారే
సముద్రం ఒడ్డున నీటిలా ...
సల్లగా జారిపోతాయేమో అని ఆశ ..

నిగూఢంగా అడవిలో దట్టమైన
పిచ్చి మొక్కల్లాగా అల్లుకుని ,చిక్కుకుని కొన్ని ..
విడదీస్తూ దీస్తూ కాలం వేసే చిక్కులు మరి కొన్ని
కూడిస్తూ , ఎప్పటికీ ఎడ తెగక పారే ఏరు లా ఈ జ్ఞాపకాలు ..
సెలయేరులా పారుతూ , ఏ ఒడ్డుకీ చేరని ఏరు ..ఏరులూ ..
ఈ జ్ఞాపకాలు ..

ఎన్నని మోయను ? ఎన్నని పారేయను ?
శూన్యంగా మిగిలేవు సుమీ అని హెచ్చరికలు
యే ఒక్కటని ఎంచేను ? ఏవని చించేయను ?
కలశం నిండా తొణికిస లాడే నీరుతో ..
కదిలే నేను ..ఎప్పటికీ తొణకను ,బెణకను అని
ప్రమాణాలు చేస్తూ ..ఇలా ముందుకే మరి పయనాలు చేస్తూ
నిండు కుండ లా నేను ..
నిండు కుండలా నేను ..