చెట్టు కవిత్వం

చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఉంటే విన్నాను
గల గల మని ఆకులూపుతూ
కల కల మని పక్షుల పాటల మోస్తూ
చెరిగి ఎండని జల్లుతూ ,
ముక్కలుముక్కలు గా ఆకాశంను
కత్తిరిస్తూ అచ్చం నా వచనా కవిత్వమల్లె

జల నాడిని పీలుస్తూ
జీవ నాడిని అందిస్తూ
పూలూ ,ఫలాలూ మోస్తూ
గురుత్వాకర్షణ శక్తిని తట్టుకుని
నిటారుగా నిరంతరం
విను వీధితో కబుర్లాడుతూ
చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఉంటే విన్నాను .

వాన చినుకునే ప్రేమిస్తుంది
విరహ వేదన అనుభవిస్తుంది
మబ్బు పట్టిన ఆకాశం
చూసి నిండు హర్షం ప్రకటిస్తుంది .
చినుకు చినుకు అందుకుని
ఇంకా తనివి తీరలేదు అని
తటపటాయిస్తుంది , చిరు గాలి
స్పర్శకే తాను చినుకై నర్తిస్తుంది ,
పదం పదం చిందులేసిన పద్యమే
గుర్తు వస్తుంది ..
చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఉంటే విన్నాను .

నీడ దండిగా అల్లుతుంది
గొడుగు తానై అడ్డుతుంది
సేద తీర్చి కొంటె ఊసులు
చెవిలో అల్లరల్లరిగా ఊదుతుంది ..
ఆటవెలదో మరేదో పద్యమొకటి
నిండుగా నింపి సాగనంపుతుంది ,
చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఉంటే విన్నాను .
చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఈ మాట కూడా
చెప్పింది ..నాలుగు ఆకులు పుట్టించలేని
నీ కవిత్వం ఒక బీడు భూమి అని ..
చెట్టు కవిత్వం చెపుతూ ఉంటే విన్నాను
అవును విన్నాను .నేను .

వసంత లక్ష్మి
11 - 12 - 15 .
విశాఖ పట్నం .. మా ఇంట్లో ..