కొన్ని మాటల పోగులు..

ఓ కవిత రాద్దాం అని
కిటికీ తలుపు తెరిచాను
వెన్నెల స్వేచ్ఛగా ప్రవహించి ..ఆడుకుంది.
కవిత్వంతో.

అక్షరాలు కన్నీళ్లతో తడిసి
ముద్దై పోయాయి అని ఆర వేసాను..
అవిరైపోయి పైకి ఎగిరి పోయాయి
వాన చుక్కలుగా వెనక్కి వచ్చాయి..

ఆకు ఆకు కీ మధ్య
దూరం ఎక్కడుంది..
గాలి ఊసులుతో
కలుపుతూ కథలు చెపుతూ ఉంటే..

పూవు పూవు కీ మధ్య
ఎన్ని ఒప్పందాలో.. రంగురంగులు
పంచుకుంటూ..ఊసులడుతాయి
అరమరికలు లేని అక్క చెల్లెల్లులా..

ఒడ్డున  ఇసుకలో  దాచుకుంది
సంద్రం తన తీపి గతాన్ని
ఎన్నిసార్లు తడిమి చూసుకున్నా
కన్నీటి ఉప్పు పోదేమి..

ఆకాశం లో నక్షత్రాలు
నా చిన్నప్పుడు లెక్కకి అందేవి
వంద లోపలే నిద్ర వచ్చేది మరి
కోట్లు కోట్లు కి ఎప్పుడు పెరిగి పోయాయి ??