నా ప్రయాణం లోదృశ్య మాలిక

'లేడీ ' కి లేచిందే ప్రయాణం ట
స్నేహితురాలు అమెరికా నుంచి వచ్చాను
కలుద్దాం వసంతా అంటే సరే ..అని
ఇంట్లోంచి పారిపోయే హీరోయిన్‌ టైప్ లో
ఒక చిన్న భుజ సంచి లో చిన్నా చితకా సామానూ
చీరలూ గట్రా సద్దుకుని , వెళ్ళి వస్తానే చెల్లి అంటూ
రైలు స్టేషను కి ప్రయాణం అయి
రత్నాచల్ టికెట్ కొనుక్కుని ,ఎక్కి కూర్చున్నాను .

అది రెసెర్వేషనూ పెట్టె అని తెలిసినా ,తెలియనట్టు
అదో చిద్విలాస ధోరణి , అన్ని తెలిసినా తెలియనట్టూ
పైగా పై ముచ్చట ఏంటంటే ,ఎవరైనా వస్తూంటే ఇటు వేపు
మీకు రెసెర్వేషను ఉందా ? అని ఒక చూపు తో ఆపేయడం ..
అబ్బా బాల కృష్ణ రైలు ఆపేస్తే లేదు కానీ నేను మహా ఇలా
ప్రయాణీకుల్ని ఆపలేనా ? అని యత్నించి ..సఫలీకృతమయ్యాను ..

అంతే ,నా బలం నాకు తెలియదు ..నా నటనా బలం ..
అని తబ్బి ముబ్బై పోయాను అనుకోండి .
బయలుదేరాను , రైలు కూ అంది అంటూ
నిముషానికో పది పనికి మాలిన ఎసెమ్మెస్ లు
పంపిస్తూ ,అబ్బ ఎంత పచ్చ్దాదన మో అంటూ ఫోటోలు తీస్తూ ఉంటే
చార్జింగ్ ఇంఫ్లేషం లో రూపాయి విలువ లా అధపాతాళానికి పడ్పోయింది ..

అమ్మో అని దాని పీక నులిమి ఊపిరి ఆపేసి ,అన్ని క్రిమినల్ అలోచనలే
ఇంక వీధి బయటకి అంటే కిటికీ లోంచి నాకు కనిపించే
పచ్చని ప్రపంచం లోకి చూడ్డం మొదలుపెట్టాను ..
అనకాపల్లి దాటేసరికి పక్కన ఇద్దరు కూర్చున్నా ,నన్ను ఎవరూ ఇంక
కదపలేరు అని అనుకునేసరికి నిశ్చింత గా , జబర్దస్తి గా కూర్చున్నాను .

ప్రపంచాన్ని జయించిన మహ రాజుకి కూడా అంత సంతృప్తి ,గర్వం ఉండవేమో
సుమండీ ..
అనుకోని సుఖాలు సంపదలూ ఇవే ..అనుకోని ప్రయాణం లో నీకంటూ ఒక
సీటు దోరకడం ..
హడావిడి ప్రయాణమ్లో ,భోజనం మాట ,అంత కన్నా ముఖ్యం చేతికి ఒక పుస్తకం మాటా మర్చిపోయాను .
ఇంక నాకు కాలక్షేపం ..ఆ కిటికీ యే .
ఎప్పుడూ ,ఈ మధ్య ఏసీ ల లో ప్రయాణం కళ్ళకి గంతలు కట్టినట్టు ..
అవును అలాగే కదా జీవిస్తున్నాను ..మరి ..

కళ్ళూ విప్పార్చి , మనసు లో తలపులు కూడా బాహాటం గా తెరిచి పెట్టి
నా ముందు పరుగులు తిస్తున్న దృశ్య మాలిక లని చూస్తూ ఎంత హాయిని పొందానో
నేనో నలభై ఏళ్ళు వెనక్కి ప్రయాణం చేసి , చిన్న తనం లోకి వెళ్ళి పోయానా అనిపించింది

కొండలు నిశ్చలంగా ఎన్నాళ్ళ్ నుంచో అవే రూపు
ఏమీ మారలేదు , తూరుపు కనుమలు మాకు పెద్ద దిక్కులాగా
కంటి చూపు మేరా లేత పచ్చదనం లో పొలాలు
ఆరారా మధ్య మధ్యలో పొడవైన కొబ్బరి చెట్లు ఈత చెట్లు
తల పై కిరీటం ధరించిన మహ రాజుల్లాగా
ఎర్ర్రని పూల చెట్టు , ఆకాశానికి ఎత్తి హారతి ఇస్తున్నట్టు పూసింది
మరో చెట్టు ముకుళిత హస్తం తో దణ్ణం పెడుతున్నట్టు ,ఆకాశానికో ,ఆపై దేవుడికో
పూల వందనం చేస్తూ ,

ఎర్రటి నేల ని దున్ని చదును చేస్తున్న రైతు కూలీలు
ఒంటి పై ఒక్కటే వస్త్రం ..ధరించి
స్వేదం చిందించే వాడికి ఎన్ని వస్త్రాలు కావాలి ?
తడి మడి లో నీటి గదులు , విత్తుకి ఆయత్తం అవుతూ
తెల్ల నీటి కొంగలు ఆ నీటి మడుగులో కొంగ జపం చేస్తూ
పురుగూ పుట్రా , కోసమే ఆ ఒంటి కాల తపస్సు ..
ఇంతలో ఏదో మరో జంట కొంగ పిలుపు పై
ఘమ్మని లేచి రెక్కలు ఘాడించి ఒక్క ఉదుటున
ఆకాశంలోకి గెలుపు పరుగుల హడావిడీ ..

రైలు పెట్టె లో కి అలవోకగా దృష్టి జారిస్తే
కలగాపులగపు కోడి పెట్టలు అమ్మకానికి ఓ బుట్ట కింద
మూత పెట్టి కూర్చోబెట్టినట్టూ
అమ్మీ ,ఓ అత్తా ,పిల్లా , అంటూ పిలుపులతో హోరెత్తిస్తూ
నలిగిపోయిన కనకాంబర దండలు వేలాడుతూ ,
మధ్య మధ్యలో కుట్టిన మల్లెల దండలు మటుకు ఇంకా
తళ తళ లాడ్తూ ,పెళ్ళి కూతురి కళ్ళ ల్లా గా
ఆషాడ మాసానికి లాక్కుని వెళుతున్న కూతురా ?
చిన్న బెదురో , చిన్న బెంగో , ఆ చీర కొంగున దోపి
నాన్నలు అమ్మి భుజాన ఓ చేయి దన్నుగా ,
అన్నవరమ్లో పెళ్ళి జంటలు కూడిక గా , నలిగి పోయిన పట్టు చీరలు
మాయని పసుపు తాళి , మెడలో మెరుస్తూ ..

కూసింత సర్దుకో , ఇలా రా అలా జొరబడు అంటూ
కూరిమి నేర్పిస్తున్న రైలు పెట్టె
మధ్యలో మధ్యలో డబ్బా నిండా పప్పులు పోసి
అటూ ఇటూ కదిపి సద్దినట్టు , ఝట్కాయిస్తోంది ,
ఒకరి పై ఒకర్ని పడేస్తూ అదో తమాషా ...హమేషా

ఆగిన రైలు , కిందకి దిగిన జనం , హామ్మాయ్య
అని ఊపిరి పీల్చుకునే లోపు , నిండిన జనం ..
ఒక్క్ కాలు మీద సద్దుకోవయా రెండు కాళ్ళ మీద
నిలుచోడం ..ఈ ప్రభుత్వమ్లో ఓ షోకిలా దర్జా అన్నట్టు
గదమాయిస్తూ ..నేను నా సీటు లో మరింత నిండుగా సద్దుకున్నాను ..

ప్లాట్ఫార్మ్లు కదిలి పోతున్నాయి ..
జనాలు ని ఎక్కిస్తూ దింపేస్తూ .
ఆగని ప్లాట్ఫార్మ్లు ..అప్పుడే ఖాళీ అయిన విడిది ఇల్లులా
నిష్పూచిగా ,నిరామయంగా ..బద్ధకం గా ,కాస్త అల్సి సొలసి సేద తీరుతూ

చిన్న చిన్న ఊళ్ళు కదిలిపోయాయి
కాల గర్భం లోకా ? కాదు ..నా కనుచివర .వెంట
నర్సీపట్టణం రోడ్డు అని రాసి ఉన్న రైలు స్తేశ్హను ..
అదేమిటి ? రోడ్డు అని ఎందుకు ?
పిఠాపురం ..దేవులపల్లి గారు పుట్టిన దేవపురి

అన్నీ కదిలి వెల్ళి పోయాయి ..
నా ఊరు కాదు ఏదీ ..
'మా దేవుని మహా మందిరం 'అని హెడ్డింగ్ రాసి ఉన్నచిన్నగృహం
కింద వాక్యం లా సద్దుకున్న చిరు కుటుంబం రాజసంగా నులక మంచం పై పవ్వళించి
( నాకు నిజం గా కనిపించారు వీరు )
ఎంత సంతృప్తి ? ఆ ముఖాలలో ..

ఆకుపచ్చని పొలాలు
అప్పుడప్పుడు ముదురు ఆకుపచ్చ తోటలు గా
గోరింకలూ కోయిలలూ కీ మరి ఊళ్ళు అవి .
పొలాలు ధ్వంసించి ...ఎత్తైన కాలేజీ అంతస్తులు మరి కొన్ని చోట్ల
ఆ పిల్లలు కి పొలం దున్నడం అనే విద్య నేర్పిస్తే బాగుందును
ఆ భవనాలల లో అని ఒక ఆలోచన ..నన్ను కదిలించింది

ఏలూరు అని రాసి ఉన్న బోర్డు పలకరించింది
ఇంత చిన్న చూపా ? మా పై అంటూ
సిగ్గు తో తల దించుకుని ,ముభావంగా చేయి ఊపాను ..
విజయవాడ మరి నా గమ్యం కదా ఈ సారికి అని నచ్చ జెప్పుకుంటూ ..

సామల్ కోట లో నా సీటు అంటూ నా కోట ని
బద్దలు కొట్టడానికి ప్రయత్నలు జరిగాయి ట ..
అమ్మి కూసింత గట్టి ,అని లోపలే అనేసుకుని పాపం
నా ఊసు ఎత్తలేదు ..ఆహా ..ముఖ భంగిమ ఎంత ముఖ్యమో

దుర్గ గుడో ,గుణ దల గుడో
ఎత్తుగా కొండ పై దీపాల్ తోరణాలు
ముచట గా రా రమని పిలుస్తూ ..
అరగంట లేటు గా మొత్తnనకి
గమ్యం చేరింది ..
నా రైలు ..

15-06-15