విసాపట్నం బీచ్ రోడ్..

ఎన్ని సార్లు నడిచామో? గుంటలు, గొప్పులు తో అధ్వానం గా ఉండేది, ఒకప్పుడు..యునివేర్సిటీ కి 

సెలవు ప్రకటిస్తే ,ఇలా చిన వాల్తేరు డౌన్ లోకి నడుచు కుంటూ వచ్చి, పుస్తకాలు గుండె కి హత్తుకుని, 

బీచ్ గట్టు ల మీద ,రాణు ల్లగా నడుచుకుంటూ, ఆ సముద్రం అలల ని శాసించాలి అన్నట్టు ,గర్వం గా 

చూసుకుంటూ, హాస్టల్ వరకూ నడిచే యవ్వన శక్తులు గుర్తు..

అలల మీద కలల నడక ...లా మా నడక అప్పుడు..అక్కడ ఒక కాలు, ఇక్కడ ఒక కాలు...మధ్యలో, 

మబ్బు లలో మిరిసే మెరుపు ల లాగ ...నవ్వులు..ఎందుకో తెలియదు...అలా నవ్వుతూ ఉండే 

వాళ్ళం..అది యవ్వన ప్రభ..

పెళ్లి, పిల్లలు..ఒక కుదురు, ఒక బరువు..

ఇంకా అడుగులు కొలుస్తూ, ఏమిటా పెళ్లి నడకలు? అన్నట్టు నడక మంద గించింది..

సముద్రం ఇప్పుడు పక పకా నవ్వుతోంది, ఏవి నీ నవ్వులు? ఆ ఉరుకులు ఆ పరుగులు అని..

ఆ డాల్ఫిన్స్ నోసే అనే యారాడ కొండ...మటుకు ఎప్పుడూ ఒక్క లాగే, నిండు గా, కుదురు గా..

సముద్రం ని ఒక కంట కనిపెట్టు ..అని ఎప్పుడో ఎవరో ,పురమాయించేరు.. ఆ మాట కే కట్టుబడి, 

కదలక, చెదరక, బెదరక..అల్లా నిల్చుంది పోయింది..

తుఫానులు, సునామీలు వస్తాయి, వెళతాయి..నాకేం భయం? అని ధీమా గా నిలుచుంది..

ధీమా ఇస్తూ..

మా విసాపట్నం వాసులకి..

అడుగు లో అడుగు లు కొలుచు కుంటూ..

ఈ రోజు ...మా నడకలు..

పేవ్ మెంట్ మీద ప్రతి రాయి..పలకరిస్తుంది ...ఏమయినా తగ్గేవా? ఇన్నేళ్ళ నించి నడుస్తున్నావు? 

అంటూ..

మూతి విరిచి..ఊహూ అంటూ ,నవ్వుకుంటూ నడుస్తాను..

ఆ పలకరింపులు ,ఆ మూతి విరుపులు ఎంత ముచ్చటో నాకు..

ఇంకా మా బీచ్ రోడ్ మీద అడుగు అడుగు కి, ఎందఱో మహానుభావులు..అందరికి వందనాలు..కొందరి 

విగ్రహాలు నిల బెట్టేరు..ముందుగా మా వీధి చివరే, రాచకొండ ,కథల మాస్టారు, టీవిగా బుషార్ట్ , పాంటు 

లో నిల్చుని, వచ్చే పోయే వాళ్ళ కథల ,కమామీషూ కనుక్కుంటూ ఉంటారు..

హుష్..ఏమిటా ఆ అలల హోరు, ఒక్కసారి ఆపండి, మా రాజమ్మ నవ్వు ,విందాం..అన్నట్టు..చిరాకు 

పడతారు..

సారా, సారో కథలు ఎవరు వినిపిస్తారో? మరి..రాత్రి అయితే, జగమంతా ,నిరీవం గా నిద్రిస్తున్న వేల 

,ఒక్కసారి, ఒళ్ళు విదిల్చుకుని, ఓ పెగ్గు బిగించి, కథలు చేపుతారేమేరేమో అని ఒక వెర్రి ఆశ 

నాకు,మాకు..నమో నమహా..

ఇంకా మరో ప్రపంచం పిలిచింది అని వెళ్లి పోయిన శ్రీ శ్రీ, గారు, మన అమర గాయకుడు ఘంట సాల 

గారు, హరికథ పిత మహుడు, ఆది భట్ల గారు, ఇంకా ఎంత మందో...

అలా ,కదలక నిల్చుని, సాగర ఘోష ,గానా బజానా ని ఆనదిస్తూ, మా వీసా పట్నం జనాలని హుషారు 

చేస్తూ ఉంటారు..ఈ కవులు, కథకులు, ఉద్దండులు..

ఇంకా ,ఓ తిమింగలం వచ్చి ,సరదాగా ,పడుకున్నట్టు, ఇసక లో, కురుసవా ముసెఉం ..జలాంతర్గామి 

...భలే ఉంటుంది..

ఇంకా అంతేనా ? అంటే...ఇంకా చాల ఉన్నాయి..

జ్ఞాపకాలు పరిమలాలు ...గుప్పున సైకెల్ మీద కుర్రాడు మల్లెపూల ,సన్నజాజి పూల దండలు అంటూ మోర ల లెక్కన టోకున అమ్మేస్తూ ఉంటాడు..

చట ఫట్ , అంటూ హుషారు గా మర మారాల మురీ మిక్స్ తింటే, స్వర్గం కి అంచున ,నిల్చున్నట్టే .

.ఇంకా పక్కన ఎవరో ఉండాలి కూడా.ఆ ఆనందం రెట్టింపు అవుతుంది..

ఉండింది ఒక రోజు జల జల అంటూ, వర్షం జల్లు కురిస్తే, ఓ చోకోలేట్ ఐస్ క్రీం బార్ , చేతిలో ఉంటె..

స్వర్గపు టంచులు దాటేసి నట్టే..

ఇంకా ఇంతేనా ? అంటూ పెదవి విరిచేయ కండి..అప్పుడే..

అలల కబుర్లు కి ఏమాత్రం తగ్గ కుండా..చూసారా...ఆ బస్సు నిండా అమ్మాయిలు, అబ్బాయిల కబుర్ల 

అట్టహాసం..

ఇంకా.. పిల్లల కి బెలూన్ల సందడి, ముసలి వాళ్లకి, కబుర్ల సందడి..

అబ్బా ఎన్నో, ఎన్నేన్నో ..మా బీచ్ రోడ్ తిరణాల సందడి..

ఉంటాను మరి, సాయంత్రం అవుతే, సూర్యుడు అస్తమిస్తే..

అప్పుడు నేను ఉద్యమిస్తా..నా ఆది దాస షూస్ కట్టుకుని..

ఉంటాను మరి..