ప్యూపా దశ

కవిత్వం రాయాలి అని కూర్చుంటే 
చీమలు నడుస్తున్నట్టు అక్షరాలు 
పరుచుకున్నాయి, పంచదార ని 
మోసుకెళుతున్న చీమల్లగా ,
అర్ధం, పరమార్ధం పెద్దగా లేదు . 

తీయగా ఉండాలా? కొంచం ఉప్పగా 
కన్నీళ్ళు చిలకరించాలా ?
కాసిన్ని వక్కపలుకులు పంటి కింద 
కఠినం గా పదాలు అల్లేయనా ? 

కుదురుగా కూర్చుంటే కదా పదాలు 
మస్తిష్కం లో కుదురుకుంటాయి ,
ఎప్పుడూ పరుగులే ,అటు ఇటు 
ఎటు వెళ్ళాలి అని ఆలోచనలు 
పాదరసం లా జారిపొతూ , కూర్చుంటే 
స్థిమితం గా అమ్మో జీవితం , దాటి పోతుంది . 
ఎండమావి వెంట పరుగులు పెడుతూ 
ఇదే కదా జీవితం అనుకోవడం  ... 

నేను చినప్పుడు సీతాకోక చిలుకల వెంట 
పరుగులు తీసేదాన్ని, రంగులు ఒక్కొక్కటి 
నేనే ధరించాను ఇప్పుడు .. 
రోజుకో రంగు ముచ్చటగా ,ఎప్పటికప్పుడు రంగు 
కొత్త కొత్త గా , నా పై చిలకరించుకుని , ప్రకృతి కెంత 
దగ్గరో అనుకుంటూ మభ్య పెట్టుకుని ,నేనుమళ్లీ 
నా గొంగళి పురుగు దశ లోకి హాయిగా గూడు కట్టుకుంటూ 

ఇంక ప్యూపా దశ లో హాయిగా కుదురుగా కూర్చుని 
కవిత్వం రాస్తాను ,ఉండండి , ఉందండి ..