మున్ని బద్నాం హుయి.

మున్ని బద్నాం హుయి..
పాప మెలికలు తిరుగుతూ 
అచ్చం ఆమె లాగే ,అమ్మ కి 
మురిపం, నాన్న కళ్ళు 
ఆమె కే అంకితం ఆ బొమ్మ కే ..

అంగుళం ,అంగుళం కొలిచే 
కళ్ళు, మెచ్చే కళ్ళు ఆమె పై,
చొలి కె పీచె క్యా హాయ్ అని 
ప్రశ్నించే ఒంటి హొయలు.

మగవారి గడ్డం గీసుకునే 
బ్లేడ్ కయినా ఆమె ఉండాల్సిందే 
లుంగీ ,అయినా ,కాళ్ళకి చెప్పు 
అయినా ఆమె చెప్పాల్సిందే ..

ఆమె ఇంక వంటింట్లో పాత 
కాలెండర్ లో లక్ష్మి దేవి కాదు ,
చేతిలో పద్మాలుతో లక్ష్మి ని 
పెంచే లక్ష్మి కాదు..ఆమె ఇప్పుడు 

అడుగడుగునా నిన్ను 
ఆకర్షిస్తూ , వెంటాడుతూ 
నడి వీధిలో నిలబడ్డ ఆమె 
ఇప్పుడు, గాలి చొరబడని 

నాలుగు గోడల ఇరుకు 
మధ్య నిండి ,స్వేచ్చగా ఒళ్ళు 
విరుచుకుంటూ ,ఆమె..
కళ్ళు పైకి అతికించి ఈమె 

అతికించిన ఆనాటి ఆమె 
కాదు ఈమె..స్వేచ్చ అంటే 
ఇలాగే..మరి..ఒక్కసారి స్వేచ్చ అంటే 
ఇలాగే, పంజరం లోంచి 

పారిపోయిన చిలక కి 
వేటగాడి వల ఒక వింత 
ఆకర్షణ , గిల గిల కొట్టుకుని 
కళ్ళు మూసే అరక్షణం ముందు 

గ్రహిస్తుంది, స్వేచ్చ కూడా 
ఒక బాధ్యత అని, ఒక పోరాటం అని..
ఆమె కూడా గ్రహిస్తుంది..ఈ వెలుగు 
కలల ని హరించే కాంక్ష వెలుగు అని..

ఆకాశం లో కూడా నల్లటి బిలాలు 
ఉంటాయి, నిన్ను మింగేసే, కాంతి 
నే మింగేసే బిలాలు, మరి అందుకే 
ఒక్క సారి..నేల మీద కి దృష్టి 

మరలించి..ఆన్చి, ఆన్చి, 
నేల కి అడుగు ఆన్చి ,అడుగు వేయి..
మట్టి ,నేల ఎప్పుడూ మోసం చేయవు ..
అవును ,నేలా మట్టి ఎప్పుడూ మోసం 
చేయవు..

రికార్డింగ్ డాన్స్ అని కట్టడి చేసి,
టీ వి లో విచ్చలివిడిగా అనుమతించే 
ఈ డాన్సులు చూసి..రాసిన 
ఒక చిన్న వేదన స్రవంతి ఇది.