మిథునం, ఒక అందమయిన జీవన్ మాధుర్య కల...

భార్య సహాయము  తో కొన సాగే భవ సాగర తరణం..
నవరసమాన సమరసమాన సహకార మేలనం..
మిథునం..
ఆది దంపతులే అభిమానించే అచ్చ తెలుగు మిథునం..
అరవై దాటిన ఆలు మగల అనురాగామ్రుత మధనం..
గృహస్త ధర్మం సగర్వం గా తానేగారేసిన జయ కేతనం..
మిథునం..
మిథునం ముందు చదివి, మా శ్రీ రమణే ..శ్రీ రమణే నా రాసేడు ??సారి రాసేరు అని హస్చర్య పడి పోయి, మీరూ చదివారా? మీరు చదివారా? అంటూ పుస్తకం వాయినాల వ్రతం ఒక్కటి ఆచరించి, తెలిసిన వారందరికీ ,ఇచ్చి చదివించి, మళ్లీ మరో సారి చదివేసి..అబ్బా...అంటూ మురిసి పోయి, ఇదేంటి ??అవును మర్చిపోయా ,తెలుగు వాడు కదా,అందుకే ఏమి అవార్డులు గట్రా రాలేదు ..అని నిట్టుర్చిన గుర్తు.
ఇది జరిగి ..ఎన్నేళ్ళు అయింది...చాలా చాలా..ఏళ్ళ క్రితం..

మళ్లీ ఇదిగో ఇప్పుడు విన్నాను..అంటే ఎన్నారై లు పూనుకున్నారని మన దాకా వస్తుందో లేదో ..అని ఏదో డౌటూ ..సినిమా తీసేరని ..భరణి దర్శకుడు అని...ఏవో మధ్య ,మధ్యలో కబుర్లు చెవిలో పడ్డాయి.

ఇదిగో వచ్చింది ట ..మన ఊరులోకే..మన విశాఖ కే ..ఒక ఆదివారం ,మధ్యాన్నం, నేను సినిమా లు చూడను, నేను తెలుగు సినిమాలు అస్సలే చూడను అని ఒట్టు పెట్టుకున్ననా సహచరుడిని ముందు బతిమాలి, తరవాత బెదిరించి, సెలవుల తర్వాత మొదటి రోజు బడి కి వెళుతున్న పిల్లాడిలా చేతులు కట్టుకుని, నా వెంటే బయలు దేరదీశాను..

మధ్య దారిలోనే, మాకు మొబైల్ కి ఒక మెసేజ్ వచ్చింది..మా మరిది అంటే ..మహా సినిమా క్రిటిక్ నించి, తప్పకుండా చూడవలసిన చిత్రం ఇది, మీరు చూసి మరో వంద మందికి ,కూడా చెప్పండి, అనిన్ను ..దానితో ,కొంచం హుషారు గా పడ్డాయి అడుగులు.

నాకు గుండెల్లో రైళ్ళు పరుగెడుతున్నాయి..ఈ సినిమా బాగో లేకపోతే నాకు పడే అక్షింతలు తలుచుకుంటూ..
అదేమిటో, ఆ సినిమా ఏదో నేనే తీసినట్టు, ఏమిటా రక్తాలు? ఏమిటా హింస? ఏమిటి  వాడా హీరో? ఆ .........రాయలేని పదాలు....ఆ హీరోయిన్  కి ఏమయింది..అంత చిన్న బట్టలు వేసుకుందేమిటి? అంతా నాదే తప్పు...అలా అక్షింతలు వేయించుకుని ,కొన్నాళ్ళ వరకు సినిమా వైరాగ్యం తెచ్చుకుంటాను నేను....అబ్బే..అదెన్ని  రోజులు...అర పూట..అంటున్నారా? అదే మరి, ఆంధ్రుల మై ఉండి ,సినిమాలు చూడక పోతే అవ్వా..ఎంత చిన్నతనం..మన పేరు కి..

ఇంతకి...సినిమా సంగతి కి వద్దాం..

ఏసుదాస్ గారి గాత్రం...లో పైన రాసిన పాట ప్రారంభం అయింది...హమ్మ యా, ఓపెనింగ్ బాగానే ఉంది..అని నేను  సీట్ వెనక్కి కూర్చుని స్థిమిత పడ్డాను.

ఒక పెద్ద తోట, అందులో ఒక పెంకుటిల్లు..అరె ఇదేమిటి ? నా కల లో ఇల్లు లా ఉందే ...అప్పాదాసు...ఓహో మన పాడుతా తీయగా బాలు ..అదేలెండి...మన కి తెలిసిన బాలు..

లక్ష్మి ..ఓహో జూలీ ...లో హీరోయిన్....అబ్బాబా..అంత వెనక్కి వెళ్ళకు ,పోనీ నిన్నే పెళ్ళాడుతా లో నాగ్ కి అమ్మా..ఆ.ఆవిడే..లక్ష్మి..అండి బాబూ.హుష్ అరవకు..అందరూ నిన్నే చూస్తున్నారు..

అదే మరి, సినిమా ల వార్తలు అబ్బ అని నొసలు చిట్లిస్తే ..ఇలాగె ఉంటుంది, బొత్తిగా సినిమా నోలేజ్ నిల్ ..మరి..

ఎన్నార్, ఎన్టీర్ ,శోభన్ బాబు కృష్ణ ,సావిత్రి, జమున..వీటి దగ్గరే ఆగి పోతే ఇలాగే ఉంటుంది మరి..హ్మ్మ్మం...

చెవిలో ఎజుకేషణ్ జరిగి పోతోంది, పక్క సీటే ..పారిపోవ డానికి లేదు..

ఉదయం సిగ్నేచర్ ట్యూన్ తో ఆల్ ఇండియా రేడియో ...లో ప్రసారాలు ప్రారంభం ..అని ఒక పిలుపు నిచ్చింది..అంతే.. తను వాళ్ళింట్లోమర్ఫీ ,కి మా ఇంట్లో ఫిలిప్స్ రేడియో కి నేను వెళ్లి పోయాం ..ఆఫలం గా..

చుట్టూ మొక్కలు, చెట్లు, ఒక నుయ్యి,మా ఇంట్లో కూడా ఉండేది, ఆ నూతి నించి చిన్న కాలవ లో నీళ్ళు,ఆ నీళ్ళు ఒక్కో చెట్టు మడి దగ్గరకి వెళ్లి నీళ్ళు గలా గలా చేరడం..చేరి ఆప్యాయం గా మొదలు ని తడమడం, ఒక ఆవు, దాని పాలు పిండడం, మాకు అట్టే అలవాటు లేదు, పుట్టినప్పటినించి పాకెట్ పాలే..పాలు పాకెట్లో పుడుతాయి అని చాల రోజులు నమ్మకం..

ఇంక ఒక చెట్టు మీద నించి ఒళ్ళంతా  మట్టి పోసుకున్న మన అప్ప దాసు కోతి లాగ అవును, అచ్చం కోతి లాగే లక్ష్మి అదే, మన బుచ్చి లక్ష్మి పాత్రలు ప్రవేశం..

నురగ పాల తో, కాఫీ ఎలా తయారు చేయాలో ,చక్కగా చూపించేరు..నాకు అంత పట్టింపు లేదు కాని, కాఫీ ఎలా తయారు చేయాలో అని రకరకాల థియరీలు కల నా సహచరుడి కి భలే కాఫీ పాట ..నేను ఏమయినా నేర్చుకున్నానా? అని ఒక పక్క చూసే ఉంటాడు..నేను చూడ కుండా..

మనం మటుకు ,ఆ తోటల మధ్య మేం ఉంటే ,సప్పోస్ ఉంటే ,ఎలా ఉంటుంది అని ఆలోచిస్తూ..ఒక్క వారం రోజులు హాలిడే ఫర్వ లేదు, కాని నెట్, లేని ఇంట్లో నేనా? నేవ్వేర్..అని మనసులో ..

ఇంక ఆ అప్ప దాసు కి వేరే పని ఏం లేదా? అలా భోజనాలు మీద భోజనాలు లాగించడం తప్ప..అమ్మో ఎలా కాల్చుకు తింటున్నాడో?
హ్మ్మం...లోపలే..లోలోపల.గోంగూర పచ్చడి- ప్రియ పచ్చడి, పనస పొట్టు  కూర..మా అమ్మకే రాదు, నేనేం చేయగలను? సిమ్పెల్ గా అన్నం వండి, పప్పు లో ఏదో కలగూర పప్పు, కొన్ని కూరలు ,చారు మటుకు ఇంగువ పోపు వేసి పెట్టడం వరకూ నేర్చుకున్నాను..

సరే సాంబారు, మజ్జిగ పులుసు, మొత్తానికి గట్టెక్కి ,నాకు పీహెచ్డి వచ్చినట్టే అని గెంతేను కదా..

అలా ఏదో సామాన్యం గా సంసారం ఈదేస్తూ ఉన్న  తరుణం లో ఇలా రుచులు, మహా రుచులు అంటూ నన్ను వంటింటి గట్టు కి కట్టివేసే కుట్ర ఏమయినా ఉందా? ఏమిటి ? అని కొంచం హెచ్చరిక తో కూర్చున్నాను..

ఒకటే ఆటలు, ఈ అప్ప దాసు, అబ్బ ఒక్క చోట కూర్చోడు , తోటంతా గెంతులు, విహారం, భార్య ని ఒక్క క్షణం కూర్చో నివ్వడు ,వంటింట్లో గుమ్మం మీద తల పెట్టి ఒక్క క్షణం నడుం వాలిస్తే ,చిన్న పిల్లాడిలా బెల్లం ముక్క కోసం డబ్బాలు మీద పడేసు కుంటున్నాడు ..

అమ్మో, నాకు దిగులు ..నేను మళ్లీ అమ్మ నవాలా? మరి నేను ??నన్ను
ఎవరు లాలిస్తారు? నేను ఎక్కడ చిన్న పిల్ల లాగ అలగాలి..??

ఇల్లు పీకి పందిరి వేస్తాడు, పేరంటం కి వెళితే కర్ర పుచ్చుకుని ,కాపలా కూర్చుంటాడు..మరి ఇంకెప్పుడూ నన్ను వదిలి వెళ్ళకు .అంటాడు, పసి పిల్లాడిలా మారాం చేస్తూ..

అమ్మో, నాకు కాలు నిలవదే ..ఎంత సేపు, ఊరు మీద పడి తిరగాలని ,స్నేహితురాల్లని చూస్తే ,ప్రాణం లేచి వచ్చేస్తుంది..మరి నేను ఎలా??

అయిదుగురు అబ్బాయిలు ..మామిడి ,జామ అరటి, పనస, చెట్లు కి పిల్లల పేర్లు..పెట్టుకుని, పిలుస్తూ ఉంటారు.

పిల్లలు అమెరికా లో, ప్రాణాలు ఒకరి మీద ఒకరు పెట్టుకుని ,వీరు ఇద్దరూ ఇక్కడ మన దేశం లో, వారధి ఒక ఫోన్, అదీ ,అటక ఎక్కిన్చేస్తాడు..

ఆవిడ ఏమంత తక్కువ తింది ?

పోపు డబ్బా లో మొబైల్ ఫోన్ దాచుకుని ,కుశలం అడుగుతూ ఉంటుంది..
పిల్లల ధ్యాస కూడా ఇక్కడే, రమ్మంటూ ఉంటారు, కాని వీళ్ళు అక్కడికి వెళ్లరు, ఓపిక లేదు, వారు ఇక్కడికి రారు, తీరిక లేదు..

అంతా గ్లోబల్ విలేజ్ ట ..

చక్కని బుజ్జి దూడ పుడుతుంది, బుజ్జి ముండ కి ఓ పేరు పెట్టుకుని ,అపురూపం గా పెంచుతూ ఉంటారు..

వీరే ఒక బాల్య దంపతులు లాగ గిల్లి కజ్జాలు, ఆడుతూ ఉంటారు ,వీరికి ఒక పసి దూడ ..ప్రేమిన్చేవారికి ,ప్రేమించుకోడానికి ఎన్నో కారణాలు..
ఆకో, పువ్వో, మొగ్గో, వానో, గోవో, లేగ దూడో ..హ్మ్మ్ ..ఏదో ఒకటి.
బయట నించి ఎవరో ఒకరు, ఈ పచ్చని తోటలో కాయలు కోసమో, పువ్వుల కోసమో, కళ్ళు తెరుచుకునిచూస్తూ ఉంటారు..పిల్లలో ,పెద్ద వాళ్ళో, అబ్బే తొంగి అయినా చూడ నివ్వడు ..కర్ర పట్టుకుని కూర్చుని కాపలా ఈయన.అప్ప దాసు..

అంటే బయట ప్రపంచం తో సంబంధం లేకుండా నా? 
అమ్మో, నేను ఉండగలనా? అయినా ఇదేమి నాకోసమా ? ఏమిటి ..సినిమా అంతే కదా అంటూ గుండె చిక్క పెట్టుకున్నాను..
లక్ష్మి కో చెల్లెలు కథ, వింటాం..మనం ఆవిడ మాల కడుతూ చెప్పిన కథ..ఏది, మరో పాత్రే రానివ్వరు వీరిద్దరి మధ్య..

అమ్మో నా చెల్లెళ్ళ ని చూడకుండా ఏళ్ళు, ఏళ్ళు ఉండగలనా? అబ్బే..బొత్తిగా ఇలా ఉందేమిటి? నీరసం..నాకు..

పిల్లల కంటాలు ..బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో వారి మాటలు  వింటాం, మనవడి కార్టూన్ కథ చూస్తాం..

ఇంకో ప్రాణం కనపడదు..నాకు పిచ్చెక్కేలా ఉంది..ప్రపంచం లో ఇలా ఎవరి తో సంబంధం లేకుండా ,నేను ,తనే లోకం లా బ్రతక గలమా??

అమ్మో..నాకు మా అత్త గుర్తు వచ్చింది. మా ఊరులోనే మా  మావయ్య తను ఉంటారు..పిల్లలు ఇలాగే దూరం గా..మావయ్య కి ఎవరు ఉన్నా ,లేక పోయినా ఫరవాలేదు ,కాని తనకి మనుషులు కావాలి, ఎవరు వెళ్ళినా ,ఆప్యాయం గా చేయి పట్టుకని ,దగ్గరగా కూర్చో బెట్టుకుని, ఎప్పటివో ,పాత సంగతులు అన్ని గుర్తు చేస్తూ, తెచ్చు కుంటూ, ఒక కాఫీ అయినా తాగందే వెళ్ల నివ్వదు.

ఆడవారికి ఎక్కువ మనుషులు కావాలి, మాట్లాడాలి, పంచు కోవాలి, పెంచుకోవాలి ప్రేమలూ.ఆప్యాయతలూ ..

సోషల్ బీయింగ్ అంటారు ..ఆడవారు..ఎక్కువ అలా ఉంటారు..

భార్య భర్తల మధ్య , ఎంత ప్రేమలు  ఉన్నా సరే, బయట ప్రపంచం కూడా కావాలి, ఆడవారికి ..

పిల్లలు, మనవలు, కోడళ్ళు , బంధువులు అందరూ వచ్చి పోతూ ఉంటేనే ,ఇల్లు సందడి ,సందడి ..కదా..

ఇంకా అప్ప దాసు కి భార్య చెప్పే దాక్షారాం సమ్మంధం అంటే ఒళ్ళు మండి పోతూ ఉంటుంది..ఇన్నేళ్ళు అయినా తన కి మరో పోటీ ఉండేవారు అంటే ..ఒంటికి కారం రాసు కున్నట్టే.

ఆవిడకి అదో సరదా ..ఆయన ని ఏడిపించడం..ఆ తప్పిపోయిన సమ్మంధం పేరు చెప్పి..

పిల్లలు పెళ్లి పేరు చెప్పి వస్తాం అంటే, ఒళ్ళు విరుచుకుని ,ఎన్ని పిండి వంటలు చేస్తుందో .పాపం..అన్ని వెస్ట్ ..పెళ్లి అప్పటికి ఆగిపోతుంది.

ఇద్దరూ, తమ లోకం లో హాయిగానే ఉంటారు..
కాని, నాకే గుండె లో గాభరా పెరిగి పోతోంది.

బుచ్చి లక్ష్మి కి జ్వరం ..రాదూ మరి..అన్నేసి పనులు చేస్తూ కూర్చొంటే ..రోజంతా..

అంతకు ముందు, అప్ప దాసు భార్య కి చెప్పులు కుట్టడం, పరుపులు కి దూది ఏకడం, దగ్గర నించి అన్ని పనులు చేస్తూ కనిపిస్తాడు..

ఒక రకం గా వారిది ఒక ప్రపంచం..అందులో ఒక స్త్రీ, ఒక పురుషుడు, ఒక భార్య ,ఒక భర్త, ఒక నారి, ఒక నరుడు, ఒక అర్ధ నారీశ్వర రూపం కలిగిన రూపం చరించే లోకం అది.

అందులో వారే పిల్లలు, వారే పెద్దలు, వారే ముదుసలి ప్రాణులు, వారే ఈ లోకాన పార్వతి పరమేశ్వరులు.

ఇది మన లాంటి మామూలు ప్రాణులు కి సాధ్యం అవునా??

ఇంటర్వెల్ లో కాఫీ కూడా అడగడం మర్చి పోయాను, ఈ బెంగ లో..

ఇవతల చూస్తే ,ఇన్నాళ్ళకి నాకు ఒక మంచి సినిమా చూపిస్తున్నావు అని ప్రశంసల జల్లు , నేను ఒక మూల బిక్క చచ్చి పోయి ఉన్నాను..

ఈ ఉత్సాహం తో ,నాకు ఏం కష్టం వస్తుందో?అని..

భార్య కి జ్వరం వస్తే, సేవలు చేస్తాడు, హ్మ్మం..చేయక తప్పుతుందా?

ఆలికి అన్నం పెట్టడం ఊరికి ఉపకారమా? అని చీకట్లో నే మూతి తిప్పేను మూడు వంకలు..అసలే పాడుతా తీయగా లో ఏదో ఒక తాళం, స్రుతి అంటూ పిల్లల మనో భావాలు దెబ్బ తీస్తాడని, నాకు అదో కోపం ముందే ఉంది..

జాతకం లెక్కించి, ఆమె కి ప్రాణ గండం ఉందని భావించి, ఆమె కోరిక ప్రకారం లక్ష వత్తుల నోము జరిపిస్తాడు, పోనీ ,అప్పుడయినా నలుగురు ముత్తయిదవులు ని పిలిపిస్తాడా ? అది లేదు..ఏమిటో సంబడం..

ఆవిడ ప్రాణం ..జాతకాల లెక్క తప్పి, ప్రాణం పోసుకుంటుంది..

ఆయనే కుర్చీలో కూర్చుని ,అనాయాసం గా ప్రాణం వదిలిస్తాడు.

అంతే..మన హిందువుల లో భార్య ముందే పోవాలని కోరుకుంటుంది..కాని ఇక్కడ ఆమె, నేను లేక పోతే ,ఈయన ఎలా బతుకు తాడు? ఏ కోడలు వండి పెడుతుంది ,ఈయన రుచులు ? అని ఒక వంక బాధ పడినా, ఆయనే ముందు వెళ్లి పోవడమే ధర్మం అని ఓదార్పు పొందుతుంది.

నాకు మా మూడో నంబరు ఫ్లాట్ లో ఒకప్పుడు ఉండిన  భార్య భర్తలు గుర్తు వచ్చేరు, ఆవిడ ఎప్పుడూ అనేది, అందరూ, స్వార్ధం గా, ఏదో పసుపు కుంకుమలు అంటూ ఉంటారు, కాని, నేనే ముందు వెళిపోతే ,ఈయనకి ఇంత అన్నం ఎవరు పెడుతారు? కాలో ,చెయ్యో పడి పోతే ఎవరు చూస్తారు? అని ..అంటూ ఉండేవారు.

అల్లాగే జరిగింది కూడా చివరికి..

ఈ అర్ధ నారేస్వర అర్ధం లో ,నారి రూపమే చివరి వరకూ స్థైర్యం ,శక్తి కలిగిన రూపం అని నాకు తోచింది..

బయటకి వచ్చేకా మాటినీ తలనొప్పి, ఒక కాఫీ తో పోయినా, దేవుడా..ఇలాంటి భర్త నిజం గా ఉంటె ,నా దుంప తెమ్పే వాడు కదా అనుకుని, ఈ ఆదర్స నారి రూపం అతని మనసు నించి ఎలా తుడిపెయాలా ? అని రెండు రోజులు తీవ్రం గా ఆలోచించెను..

ఒక రాత్రి, నిద్ర మెలకువ కాని ఒక స్థితి లో అసలు విషయం అర్ధం అయింది.

ఈ మిధునం...ఒకరి కథ, ఒకరి కమామీషు కాదు, అందరూ ఇలా ఉండాలని కాదు..

ప్రతి దానికి ఒక వ్యాఖ్యానం, ఒక అర్ధం ,ఒక పరమార్ధం ఉంటాయి, స్నేహం అంటే ఇలా ఉండాలి, అని కొన్ని సినిమాలు వచ్చేయి..

అలాగ దాంపత్యం అంటే ఇలా ఉండాలి అని ,ఒక పరిపూర్ణ బంధం, అది, నువ్వు ..నేను అని కాక, మనం అని ఉండే బంధం..ఒకరికి నోచ్చితే ,మరొకరి కంట కన్నీరు కారుతుంది, ఒకరి సంతోషం మరొకరి మహా ఆనందం..ఒకరి కి ఆకలి, మరొకరి క్షుద్బాధ, ఒకరి అల్లరి, మరొకరి కి ముచ్చట, ఒకరి కాళ్ళ లలో ముళ్ళు, మరొకరి కంట్లో నీళ్ళు, ఒకరికి దాహం, మరొకరికి గొంతు ఎండి పోవడం..ఇలాగ తనువూ మనసు కలిసి పోయిన జంట మిదునాల కథ ఇది..

పుస్తకం చదివి ఊహించుకున్నదే కాని, ఎవరో అన్నట్టు, సాహిత్యం కి ఉన్న విలువ మహత్తరం..మనం ఊహాల్లో పండించుకుంటాం..ఆ ఊహ చిత్రం కి మరేది సాటి రాదు..

అయినా ఇది భరణి ..దర్శకుని గా మెప్పించిన దృశ్య కావ్యం..
మన తెలుగు రుచులు, తెలుగు భార్య భర్తల పిలుపులు, మన తెలుగు వంటలు, మన అమ్మ ,నాన్నల దాంపత్య జీవనం ఒక సారి చూపించిన సినిమా ఇది..

అంటే ,మనం ఇలాగే ఉండేవారం..నిదానం గా నడిచేవి రోజులు, జీవితం..నీళ్ళుఅంటే, ఇలా స్విచ్ వేస్తె వచ్చేవి కావు,  నూతి నించి తోడుకోవడం..ఎక్కడికయినా నడుచుకుని వెళ్ళేంత దూరం, అందరూ మనకి తెలిసిన వారే, మొహాలు, పేర్లు తో సహా..

రైల్లో ప్రయాణాలు, టికెట్ కోసం క్యూ లో నిల్చోవడం,ఎంత నెమ్మదిగా నడిచేది జీవితం..ఇప్పుడో ఉరుకులు ,పరుగులు..

ఎంత పరుగులు తీసినా ,ఏమిటో జీవన మాధుర్యం మటుకు ఒక్క ఇంచి కూడా పెరగదు..ఎందుకో??

అందుకే ఈ మిధునం నాకు నచ్చింది..నిజం గా నచ్చింది, బ్రాహ్మణ సినిమా అన్నా సరే, నచ్చింది..ఒక్కో క్షణమూ ఆస్వాదిస్తూ, ఒక్కో క్షణమూ, నీకోసం అంటూ, మన వాళ్ళు తపిస్తూ, ఒక్కో క్షణమూ ,సంతోషం జీవితం నూతి లోంచి తవ్వి ,తోడుకుంటూ..

అప్పాదాసు ,నూతి లోకి దూకి ,ఎన్నో వస్తువులు తీస్తాడు, కాకి పడేసిన నేతి గిన్నె, మిల్లి గరిట , భార్య కాలి పట్టా..

అది తోమి ఆమె కాలి కి అలంకరించే దృశ్యం నాకు చాలా చాల నచ్చింది..

మనం కూడా, ఎక్కడ పారేసుకున్నమో, మన జీవన మాధుర్యం అక్కడే వెదకాలి..నెట్ లో ను, మరో చోటా కాదు..

మిధునం ..ఒక్కోరిని ఒక్కో లాగ కదిలించ వచ్చు..ఒక్కోరికి ఒక్కో జీవన దృక్పథం ఉంటుంది, ఒక్కో ఆకాంక్ష ఉంటుంది..

ఎప్పటికయినా , మిథునం, ఒక అందమయిన జీవన్ మాధుర్య కల..కలే..మరి..