డియర్ ఫెలో బ్లోగ్గేర్స్,
నన్ను నేను ఆహ్వానించు కుంటున్నాను, ఈ మాయ ప్రపంచం లోకి.
ఏదో ఆవేశం, ఏదో ఉత్సాహం, నా బాధ ప్రపంచాని కి చెప్పాలని, మరి ఇంకేదో బాధ, ప్రపంచం బాధ పంచుకోవాలని. నా ఆలోచనలు , నా ఉహాలు, నా కలలు.. అన్నీ మీతోనే ఎందుకు పంచుకోవాలి? అని అడిగితే, సర్వ బ్లోగర్స్ ఐక్యం అవ్వండి అంటూ పిలుపు నిచ్చి , ప్రభంజనం సృష్టిస్తా .
మరి నా అస్తిత్వం ఏమిటో, ఎప్పడిదో, మీకు అర్ధ మయే ఉంటుంది.
శ్రీ శ్రీ కవిత్వం లో ఉర్రుత లూగి, చలం ని ప్రేమించి, దేవులపల్లి వారి కవిత్వం తాగి, అమృత సిద్ధి పొంది, నా అక్షరాలు, వెన్నెలలో ఆడుకునే ఆడ పిల్లలు అని మురిసి పోయి, కుటుంబరావు తో కబుర్లు, చదువు పంచుకుని, పురాణం సీతతో ముచ్చటలు ఆడుకుని, శ్రీ రమణ తో నవ్వుకుని, యండమూరి సేరియల్స్ కోసం ఎదురు చూసి, యద్దనపూడి ని చదివి ఆనందించి
అందరిలాగే పెరిగిన మామూలు ఆడపిల్లను, ఇప్పుడు ఒక అమ్మను, ఒక ఇంటి కి , ఒక వ్యక్తి కి ,అంకిత మయిన అమ్మను, ఒక స్త్రీ ను, ఒక ఉహల గని ని...
ఏదో తాపత్రయం. ఒక విసుగు, ఒక లాలస, ఒక కోరిక, ఒక పోరాటం, ఒక జిజ్ఞాస, ఒక బలం, ఒక నిరుత్సాహం, ఒక తుళ్ళింత, ఒక విప్లవ గాలి, ఒక పదునైన బాణం, ఒక ఒంటరి బాట, ఒక కల, ఒక దుస్వప్నం, ఒక కథ.. ఇది అది అనీ కాదు, నా కథ అంత మీకు చెప్పాలని ఒకటే ఉబలాటం.
ఈ కోరిక నన్ను ఊపేస్తోంది, ఇక ఆగదు, అని గట్టిగ నిర్ణ యించుకుని ఇది మొదలు పెట్టాను

ఇంక మీదే ఆలస్యం. నా బ్లాగ్ ఇదుగో మొదలు , శుభం కార్డు పడింది అని లేచి పోకండి.
కథ అంత ముందే ఉంది, ఇవాల్టికి సెలవా  మరి