లేమి,కలిమి..అన్నీ ఇక్కడే..

ఇవ్వాళ ఒక వార్త సంకలనం చదివాను, పేరు, రంజన్, ఉండేది చెన్నై లో, అతని ఉద్యోగం అన్నా నగర్ లో- వాన అయిన, ఎండా అయిన ఉదయం తొమ్మిది నుంచి రాత్రి తొమ్మిది వరకు ,ఒక రోడ్డు చివర నిలుచుని, కారులు పార్కింగ్ చేయించడం, డబ్బులు వసూలు చేయడం, పది హేడు సంవత్సరాల  నుండి ఇదే ఉద్యోగం, వాన లో రైన్ కోట్  వేసుకుని వస్తాడు ట .ఇంకో రాణి, కూడా ఇదే వృత్తి లో మూడు వేలు సంపాదిస్తున్నది   ట.. తన పిల్లల ని స్కూల్ కి కూడా పంపిస్తోంది. ఉద్యోగ భద్రత, ఇంక్రేమేంట్, ప్రమోషన్, సిక్ లీవ్, హాలిడే లు లేవు, ఆదివారాలు కూడా లేవు. ఏమిటి ఈ ఉద్యోగాలు. వీటిని ఉద్యోగం అనాలా ? కడుపు నింపేందుకు చేసే, కనీస ప్రయత్నాలు? అనాలా? వాళ్ళ   ఊరుల్లో ఈమాత్రం కూడా సంపాదించే అవకాసం లేదు అంటున్నారు. ఇక్కడ గల్ఫ్ లో కనీస జీతాలకు, ఇంట్లో ఉండే మైడ్స్ గా ఎందుకు వస్తారు? అను కునే దాన్ని.పిల్లల మూతులు తుడుస్తూ, బుర్గేర్లు అందిస్తూ, వెనక , వెనక నడుస్తూ, నిస్తేజం గా చూస్తూ, ఈ ధనవంతుల ఇంట్లో ఊడిగం ఎందుకు చేస్తారు? దేశం కానీ దేశం లో, కొత్త భాష, కొత్త ఆచారాలు, కొత్త మనుషులు ,అన్నింటిని ఎదురుకుని , మన దేశం లో ఉన్నతన పిల్లల కోసం, ఫ్యామిలీ కోసం ఎంత కష్ట పడుతున్నారు, ఈ మైడ్స్. మన ప్రభుత్వం ఎందుకు కనీస కూడు, గుడ్డ, నీడ అందించ లేక పోతోంది. ఏమిటి ఈ ప్రజల బ్రతుకులు?
ఒక వేపు, కనీస జీతం తో, కష్ట పడే వాళ్ళు, కష్ట పది    పని చేద్దాము అన్నా, పనిదొరకని వాళ్ళు,ఏదోలాగా బ్రతకడానికి విదేశాలకు వలస వెళ్ళే వాళ్ళు.. మన దేశం జనాభా మనకి వరం అంటున్నారు, సెల్ ఫోన్లు ,సబ్బులు,కారులు అమ్మే మల్టీ నేషనల్ కంపెనీలు మన జనాభా మన ప్రగతి కి శాపం అంటున్నారు ప్రభుత్వాలు.
ఎక్కడుంది లోపం? ఎందుకు మన దేశ ప్రజలు ఇంత కనీస అవసరాలు తీర్చుకునే పరిస్థితి లో లేరు? అదే పేపర్ లో ఇంకో పేజి లో, విండోస్ ని అందం గా కర్తెన్లు  లు ,లేసులు తో అలంకరించు కోవడం ఉంది. అంబానీ లా కోట్లు కోసం యుద్ధం కూడా ఉంది.
కలిమి, లేమి అంత ఇక్కడే ఉంది. లేమి చాల ఎక్కువు గా ఉంది. కలిమి చాల తక్కువే..
ఎక్కడో ఏదో లెక్క తప్పింది.