డియర్ ఫెలో బ్లోగ్గేర్స్,ఫ్రెండ్స్,సిస్టర్స్,
ద్వితీయ విఘ్నం అయింది . కానీ , నేను వదలను నేను .
ఇక్కడ కువైట్ లో మా ఇంటికి సున్నం, అనకూడదు పైంట్స్ వేస్తున్నారు. ఇది నన్ను' మా ఊరు ' అనుకునే ఏలూరు లోకి లాక్కుని వెళ్ళింది. రామకృష్ణాపురం లో ఉన్న రోజులు అవి , పండగ ముందు సున్నాలు పని మొదలు పెట్టారు.ఇంట్లోని సామాను అంత తెచ్చి పెద్ద అరుగు మీద పడేసారు. మంచాల మీద పరుపులు, దాని మీద దుప్పట్లు,బల్లలు మీద పుస్తకాలు, కుప్ప పోసిన బట్టలు, చదువు కి గుడ్ బయ్ అన్నట్టు, చిందర వందర గా పడేసిన పుస్తకాలు, డబ్బాలు , సీసాలు, గిన్నెలు, కంచాలు,సమస్తం బయట పడేసి , రోడ్ ఎక్కినట్టు కూర్చున్నాం అందరు.
చీకు చింతా లేదు, అస్త వ్యస్తం లో ఆనందాన్ని సంపూర్ణం గా అనుభవించే బాల్యం. పోయిన పెన్సిల్స్, పెన్నులు, కాకి ఎత్తుకు పోయింది అనుకున్నా నేతి గిన్నెలు, పని మనిషి పట్టు కు పోయిందని అనుమానించిన బుల్లి గిన్నెలు,గాలి కి ఎగిరి పోయింది అనుకున్నా గౌనులు, పోయింది అనుకున్న ఒంటి బంగారం చెవి రింగు, ఎన్నో , ఎన్నెన్నో దొరికాయి మాకు ఆ గుట్ట గా పోసిన వస్తు సముదాయం లో..
మళ్లీ, మళ్లీ, అలా ఎప్పుడయినా అనిపించిందా అని ఆలోచిస్తే ,అలాంటి ఇంకో సందర్భం ఏది గుర్తు రావటం లేదు.
అస్తవ్యస్తం గా బతకటం లో కూడా ఆనందం ఉంది కదా..
అప్పుడప్పుడు అలా జీవించి చూద్దామా? ఇవాళ ఇది చేయాలి, రేపు అది చేయాలి, ఎల్లుండి ఇంకోటి చేయాలి.. అబ్బ బ్బా .. ఆగండి
జీవితాన్ని ఇంకో లాగా కూడా జీవించండి . మధ్యాన్నం లేచి, పెసరట్టు తిని, రెండు షోస్ సినిమాస్ బుల్లి తెఱ కాదు, పెద్ద తెఱ మీద చూసి,పాని పూరీలు తిని, ఐస్ క్రీంస్ తో స్వస్తి చెప్పి, అర్ధ రాత్రి.. ఇంటికి చేరి..
రేపటి గురించి భయంతో కాదు, నిర్భయం తో ఒక్క రోజు ఉండ గలమా?
మన వల్ల కాదు లెండి , ఇక్కడి పని వాళ్ళు ఇంత పని మంతం గా ఇలా పనులు చేస్తే, మనకు ఇంక ఏమి జ్ఞాపకాలు, గుర్తులు ఉంటాయి..
మీరు గమనించారో లేదో, జ్ఞాపకాలన్నీ , అస్తవ్యస్త రోజులు, క్షణాలే... అంతా బాగుంటే అది ఒక జ్ఞాపకం ,అవుతుందా? ఒక మామూలు రోజు, ఒక మరుగున పడ్డ రోజు.. ఒక జీవిత కాలం అవుతుంది.
ఇది మా ఇంటికి సున్నం కథ.
ద్వితీయ విఘ్నం అయింది . కానీ , నేను వదలను నేను .
ఇక్కడ కువైట్ లో మా ఇంటికి సున్నం, అనకూడదు పైంట్స్ వేస్తున్నారు. ఇది నన్ను' మా ఊరు ' అనుకునే ఏలూరు లోకి లాక్కుని వెళ్ళింది. రామకృష్ణాపురం లో ఉన్న రోజులు అవి , పండగ ముందు సున్నాలు పని మొదలు పెట్టారు.ఇంట్లోని సామాను అంత తెచ్చి పెద్ద అరుగు మీద పడేసారు. మంచాల మీద పరుపులు, దాని మీద దుప్పట్లు,బల్లలు మీద పుస్తకాలు, కుప్ప పోసిన బట్టలు, చదువు కి గుడ్ బయ్ అన్నట్టు, చిందర వందర గా పడేసిన పుస్తకాలు, డబ్బాలు , సీసాలు, గిన్నెలు, కంచాలు,సమస్తం బయట పడేసి , రోడ్ ఎక్కినట్టు కూర్చున్నాం అందరు.
చీకు చింతా లేదు, అస్త వ్యస్తం లో ఆనందాన్ని సంపూర్ణం గా అనుభవించే బాల్యం. పోయిన పెన్సిల్స్, పెన్నులు, కాకి ఎత్తుకు పోయింది అనుకున్నా నేతి గిన్నెలు, పని మనిషి పట్టు కు పోయిందని అనుమానించిన బుల్లి గిన్నెలు,గాలి కి ఎగిరి పోయింది అనుకున్నా గౌనులు, పోయింది అనుకున్న ఒంటి బంగారం చెవి రింగు, ఎన్నో , ఎన్నెన్నో దొరికాయి మాకు ఆ గుట్ట గా పోసిన వస్తు సముదాయం లో..
మళ్లీ, మళ్లీ, అలా ఎప్పుడయినా అనిపించిందా అని ఆలోచిస్తే ,అలాంటి ఇంకో సందర్భం ఏది గుర్తు రావటం లేదు.
అస్తవ్యస్తం గా బతకటం లో కూడా ఆనందం ఉంది కదా..
అప్పుడప్పుడు అలా జీవించి చూద్దామా? ఇవాళ ఇది చేయాలి, రేపు అది చేయాలి, ఎల్లుండి ఇంకోటి చేయాలి.. అబ్బ బ్బా .. ఆగండి
జీవితాన్ని ఇంకో లాగా కూడా జీవించండి . మధ్యాన్నం లేచి, పెసరట్టు తిని, రెండు షోస్ సినిమాస్ బుల్లి తెఱ కాదు, పెద్ద తెఱ మీద చూసి,పాని పూరీలు తిని, ఐస్ క్రీంస్ తో స్వస్తి చెప్పి, అర్ధ రాత్రి.. ఇంటికి చేరి..
రేపటి గురించి భయంతో కాదు, నిర్భయం తో ఒక్క రోజు ఉండ గలమా?
మన వల్ల కాదు లెండి , ఇక్కడి పని వాళ్ళు ఇంత పని మంతం గా ఇలా పనులు చేస్తే, మనకు ఇంక ఏమి జ్ఞాపకాలు, గుర్తులు ఉంటాయి..
మీరు గమనించారో లేదో, జ్ఞాపకాలన్నీ , అస్తవ్యస్త రోజులు, క్షణాలే... అంతా బాగుంటే అది ఒక జ్ఞాపకం ,అవుతుందా? ఒక మామూలు రోజు, ఒక మరుగున పడ్డ రోజు.. ఒక జీవిత కాలం అవుతుంది.
ఇది మా ఇంటికి సున్నం కథ.
okka nimasham lo kaadu, kaadu okka second lo nenu mana inti arugu meedaki velli poyenu!! seetakalam nulivecchni endani, enda kaalam needani,varsha kaaalam inti meeda padi potundemo anipinchina..aa badam chettu....cheeku chinta leni kaalaanni adbhutam gaa chaala mandi manushyalato gadipemu. eellu gadiche koddi, prapancham kunchinchuku poyindi!! alaa astavyastamga bratike rojuni planlessga gadipeyalani koorukuntu.......
రిప్లయితొలగించండి