నే మళ్లీ నది నవుతా...

రాతి యుగం లో ,

ఎప్పుడో, ఒక చెమ్మదనం,

దాగి ఓ కొండ రాయిలో.

కరిగింది ఒక నీరై ,కన్నీరై

నట్టు,బిందువుగా,

బిందువుల వరస,

ఒక ధార గా కారింది,

ఎత్తైన కొండల మీద నించి,

కొండల వరసల్లో, పెను రాళ్ళ నుంచి,

చల్లగా, చెమ్మగా, తనివి ..రాయి తనువూ

తాకుతూ, కాలం చెట్టు కి కాసిన

పండై..బిందు బిందు కలిసి

ఒక ఉధృతం ..ఒక సెలయేరు ,

గుంపులో ఆడ పిల్లల కబుర్ల

లాగా? గల గల మని గులక రాళ్ళతో

నే నా కిలకిలలు..మనసు అద్దం లో,

పరిశుభ్ర మైన ఆత్మ లాగ,

ప్రతిబింబించే స్వచ్చం..సెలయేరు..

అడుగులు తడబడుతూ,

పరికిణీ అంచుల ఒడ్డున అంచు

గట్టులు ,తో గుట్టులు విప్పుతూ,

సెలయేరు..యవ్వనం లో యువతీ

నీకేనా ఒంపులు ? అని పోటీ పడే

సెలయేరు, వెనక ముందు చూడని

మొహం లో పడింది, అవును,

ఇంతలోనే, కొండ అంచులు ,ఎక్కడా

అంతు చిక్కని ,ఒకటే ఎత్తు..

ఆలోచించే వ్యవదే లేదు..

సెలయేరు మొహం విడి,

కిందికి , అంత ఎత్తు నుంచి ఒకే

సారి కిందకి దూకింది..

సెలయేరు..జలపాతం అయి,

రాతి బండల మీద తల

కొట్టుకుని వెయ్యి ,పది వేల

బిందువులై చెదిరి పోయింది.

సెలయేరు ..జల పాతం..

గా యవ్వన ఘాడత లో .

ఆశల వినాశనం - అంతం

చూసి, చూడ నట్టు, మరి

కొన్ని చిందువులు తో కలిసి

నర్మ గర్భం గా నదీమ తల్లి

అయి ఇంక నిండు గా గట్టులు

రాసుకుంటూ, పచ్చని రంగు తో,

చెలిమి కడుతూ, నిండు గా ,

నిండు గర్భిణి లాగ ,జీవాల్ని

దాచుకుని, నడిచే అంచుల

మరి కొన్ని జీవాలకి జీవం

అందిస్తూ, తొణకక, బెదరక,

నిండుగా అమ్మ లాగే..

పైన మబ్బులు , దూర మైన

చెలిమి వార్తలు మోసుకోస్తాయి,

వర్షమై, నదీమ పులకరిస్తుంది,

హర్షం తో, మనసు నిండి, పొంగుతుంది,

దూరమే తెలియని పయనం,

అంది అందని దూర తీరాలు,

ఎలాగో ఆకర్షి స్తూ..రా రమ్మని..

ఏదో తీయని తనం కోల్పోతూ,

అయినా ఆగని ఆత్మ హత్య

సద్రుస్యం నీ పయనం..

అని ప్రకృతి శక్తులు

ఘోషిస్తున్నా.ఆపలేని

సాగర ఘోష గీతం..

ప్రతి జీవి కి ఇది తప్పదు..

అని నది నేర్చుకున్న జీవన

రహస్యం ..ఇప్పుడిప్పుడే

అవగతం అవుతున్న క్షణం..

ఇదిగో, అలల కెరటాల కోరికిల

పిలుపు, మృత్యువు లాగ

నెమ్మదిగా కబలించి,

తీయదనం..ఉప్పటి నీటి

మూట లో కలిసి..

కరిగి పోయి..నది ..ఓ నదీ

నీ ఉనికి కోల్పోయేవా??

సాగర సంగమం లో

మూర్చిల్లేవా??? ఏమో? ఏమో?

మళ్లీ..మళ్లీ, నేను జన్మించాలని,

నది గ పరుగులు తీయాలని,

ఎన్నో తీరని కోరికలు తో

మళ్లీ పుడతాను, ఈ వర్ష

రుతువు కే నే మళ్లీ

నది నవుతా..నే మళ్లీ

నది నవుతా..