అమ్మ ని కాలేను.. ఎప్పటికి ... నీలా ..

నిద్ర రాని రాత్రి ఎప్పుడో నిన్ను కరచుకుని 
అమ్మా ,కథ చెప్పవా ? నా చిన్నతనం కథ అంటే .. 
నువ్వేం చెప్పావ్? ఒక్క క్షణం నిన్ను వదలక 
తిరిగే దాన్ని ..అమ్మ అడుగుల ధ్వనే నా 
గుండెల చప్పుడు గా నెనెరుగుదును.. 

పాలు తాగి, ఒక్క క్షణమయినా అమ్మకి 
అన్నం తినే సమయం కూడా ఇవ్వక 
విసర్జన కార్యక్రమాలు కూడా అప్పుడే 
మొదలుపెట్టినప్పుడు అమ్మ ,తినే 
అన్నం ,వదిలిపెట్టి ,చేయి తుడుచుకుంటూ 
వచ్చి, నన్ను కడిగి, ముద్దు కూడా చేసేది .. 

నా అడుగు లు తప్పి ,
నేను కింద పడినప్పుడు అమ్మ నన్ను 
కాస్తుందని ధీమా,
నా కలల కి  కూడా 
కాపలా కాసే అమ్మ ఉందని .. 
నిశ్చింత .. 
ఎవరో యువకుడి కోసం 
నా చేయి అందిస్తే ,అమ్మ పడిన 
బెంగ ,కడుపులో బాధ .. 
చెయ్యి వదిలి, వెనక్కి వస్తే అమ్మ 
ఉంటుంది ,నాకోసం అమ్మ ఉంటుంది 
అన్న సత్యమ్.. ఎంత సుందరం . 

పరీక్షలని ,జ్వరాలు అని 
అన్నం తినక పోతే అమ్మ పడిన 
బాధ, నా నోట్లో ఒక ముద్ద పెట్టే వరకు 
ఎలా తిరిగేవో రంగుల రాట్నం లా 
నా చుట్టూ ,ఇంకా నాకు గుర్తే .. 
నా ఆకలి ,నా కన్నా ముందే నీకు 
ఎలా తెలిసింది అని నాకెప్పుడు 
ఆశ్చర్యమే ,అమ్మ కి మూడో కన్ను 
అని నాకు నమ్మకం . 

అలాంటి అమ్మ ఇప్పుడు 
పార్కిన్సొంస్ జబ్బు తో చేయి 
వణుకుతూ , నీమీద ఆధార పడ్డానే 
నీకెంత భారం? అంటే .. 
నాకు ఎంత బాధో?

ఆనాడు అమ్మ నాకు మురిపెం తో 
చేసిన సేవ లన్నిటికీ ... 
నేను ఇప్పుడు ఋణం తీర్చుకుంటున్నాను 
అది నాకే దక్కిన అదృ ష్టం .. మిగిలిన 
పిల్లలు ,అక్కలు, అన్నలు ఉన్నారు .. 
ఇది నాకే దొరికిన అదృ ష్టం.. 

ముఖం కడిగి, స్నానం చేయించి 
చీర కట్టి, తల దువ్వి ,అన్నం తినిపించి 
సిగ్గు పడితే వద్దు అని అన్ని పనులు 
చేస్తూ, నిన్ను కూర్చోబెట్టి నేను సేవలు 
చేస్తున్నాను ,అని అనుకున్నాను .. 

నా పనుల లో పడి ,ఒక రోజు నేను 
నీకు సమయానికి అన్నమే పెట్టలేదు 
నా పని, నా లోకం, నా ఉద్యోగం లో 
అయినా నువ్వు ఆకలి,అన్నం పెట్టవే 
అని అడగలేదు .. అవును అమ్మ వి .. 

నేను అమ్మ ఋణం తీర్చు కుంటున్నాని 
మురిసి పోయానే కాని ,
నువ్వు సహజంగా ప్రేమతో చేసిన 
పనులు ,నేను ఋణం అనుకుని చేస్తున్నాను .. 
ఉండదా మరి ఈ తేడా?

అంత క్షమా ,అంత దయ ,అంత ప్రేమ 
లేదే అమ్మ నాకు, నీలాగా 
అన్నం పెట్టవే ,ఆకలి వేస్తోంది అని 
నాకు గుర్తు చెయవే అమ్మా.. 
నాకు నా ఆకలి కూడా నువ్వే చూస్తావు 
అని నిర్లక్ష్యమ్.. నన్ను క్షమించి 
ఆకలేస్తోంది ,అన్నం పెట్టవే అని 
నోరు తెరిచి అడగవే ...నేను నీ 
కూతురునే కాని, ఎప్పటికి నీలా 
అమ్మ ని కాలేను.. ఎప్పటికి ... 



నా స్నేహితురాలు తన అమ్మ కి చేస్తున్న సేవ కి అంకితం ..ఈ చిన్న కవిత.