మరో దారి లేదు. ...

అలల పై కవిత్వం రాయాలని 
నది ఒడ్డున కూర్చున్నా 
ప్రతి పదం నది లో నాని పోయింది 
ఇంకా ఏముంది ?
పొడిగా , దండిగా ఇంకా నీ 
మాటల పొట్లం లో వేడి గా 
ఏదయినా విప్పు, పరచు 
అంటూ నన్ను నిప్పులా రగిలిచింది . 

పూల మొగ్గల ముందు 
జాలిగా వాలాను, నాలుగు పదాల 
పుప్పొడి జోలి లో పడేయమని, 
నీరు పోసావా ? నారు పోసావా ?
అంటూ కళ్ళల్లో నీళ్ళు 
తెప్పించి, వెళ్లి నీ మాటల విత్తులు 
జల్లు ,ఎప్పుడో ఒకనాడు 
పదాల పంట పండొచ్చు ముచ్చటగా .. 
అంటూ తరిమి కొట్టింది , 
మట్టి వాసన చూసి రా పో అంటూ .. 

ఆకాశం వేపు ఆశగా చూసాను ,పైకి 
ఎర్రని ఎండ కి కళ్ళ కి చేయి అడ్డం పెట్టి 
ఒక్క మేఘం అయినా అటు వెళుతూ 
నాలుగు చుక్కల పదాల వర్షం 
నా పరచిన చీర కొంగు ని తడిపేస్తూ 
వర్షిస్తాడు అని, వడి వడి గా మేఘం మరో 
దేశాన్ని ముంచేయడానికి వెళుతూ 
చేయి ఖాళి లేదు, నువ్వొక కురిసే 
మబ్బువు కాలేవా , కాసింత కరుణ కురిపిస్తూ 
అంటూ అంత ఎండిన గుండెలేం ,మీవి 
తడి తడి గా ఉండడం నేర్చుకోండి అంటూ 
విసిరి కొట్టింది ,సుడి గాలితో కొట్టి . 

నా నేలా , నా భూమి ,నా ఆకాశం 
గుప్పెడయినా ఇంక సొంతం 
చేసుకోవాలి మరి.. 
ఇంక మరో దారి లేదు. . 
మరో దారి లేదు.